خبرورزشی/کاوه علیاسماعیلی: دیگر فضایی برای بریز و بپاشهای دلاری نداریم به خصوص در فوتبال که هم داخلیها از جیب بیتالمال ارتزاق میکنند و هم خارجیها دنبال پول مفت هستند. در این سالها، بازیکن، سرمربی و مربی خارجی به صورت اتوبوسی به تیمها و باشگاهها آمدند، دلارهای بادآورده را گرفتند و رفتند. هر کدام هم به بخشی از پولشان نرسیدند، از باشگاههای کشورمان به فیفا شکایت کردند و غرامت گرفتند.
از سوی دیگر، اما در همین سالها، مربیانی به فوتبال ما اضافه شدند که راه بازگرداندن دلار به وطن را نشان دادند. کارلوس کیروش شاید گرانترین سرمربی تاریخ تیم ملی باشد، اما با یک حساب و کتاب ساده میتوان به این نتیجه رسید که با موفقیتهایش برای فوتبال ایران و حتی باشگاههای کشورمان درآمدزایی کرد. برانکو نیز با یک بار رساندن پرسپولیس به فینال لیگ قهرمانان آسیا و یک بار حضور در نیمهنهایی، سود سرشاری به جیب باشگاه ریخت و با اینکه ۴ سال در ایران کار میکند، بیش از ۳ میلیون دلار فقط در آسیا درآمدزایی داشت. کسب سهمیه حضور در لیگ قهرمانان فصل آینده نیز از همین حالا ۲۵۰ هزار دلار درآمد بیشتر برای باشگاه داشته است. تجربه کیروش و برانکو ثابت میکند اگر دلارها را به درستی خرج کنیم، بازگشت سرمایه چندبرابری، قطعی است. خرج دلار زمانی مشروعیت پیدا میکند که به قول اقتصاددانان «بازده سرمایهگذاری» مشخص باشد. اگر قرار است باز هم شاهد حضور خارجیها در فوتبال کشورمان باشیم، کاش کسانی را جذب کنیم که بتوانند خیالمان را بابت پولسازی در آینده، راحت کنند. به معنای دیگر، دلار را جایی خرج کنیم که بازگشتش به چرخه معیوب اقتصادی در فوتبال قطعی باشد و مربیانی شبیه برانکو و کیروش بیاوریم که مثل ماشینهای پولسازی عمل کنند. حالا که درآمدهای فوتبال به کمترین حد خود رسیده و خبری از تبلیغات محیطی، حق پخش و... نیست، کاش مدیران تصمیمگیرنده حداقل در این وضعیت اقتصادی پیچیده و سخت به جای منافع خود، به فکر منافع فوتبال باشند.
از سوی دیگر، اما در همین سالها، مربیانی به فوتبال ما اضافه شدند که راه بازگرداندن دلار به وطن را نشان دادند. کارلوس کیروش شاید گرانترین سرمربی تاریخ تیم ملی باشد، اما با یک حساب و کتاب ساده میتوان به این نتیجه رسید که با موفقیتهایش برای فوتبال ایران و حتی باشگاههای کشورمان درآمدزایی کرد. برانکو نیز با یک بار رساندن پرسپولیس به فینال لیگ قهرمانان آسیا و یک بار حضور در نیمهنهایی، سود سرشاری به جیب باشگاه ریخت و با اینکه ۴ سال در ایران کار میکند، بیش از ۳ میلیون دلار فقط در آسیا درآمدزایی داشت. کسب سهمیه حضور در لیگ قهرمانان فصل آینده نیز از همین حالا ۲۵۰ هزار دلار درآمد بیشتر برای باشگاه داشته است. تجربه کیروش و برانکو ثابت میکند اگر دلارها را به درستی خرج کنیم، بازگشت سرمایه چندبرابری، قطعی است. خرج دلار زمانی مشروعیت پیدا میکند که به قول اقتصاددانان «بازده سرمایهگذاری» مشخص باشد. اگر قرار است باز هم شاهد حضور خارجیها در فوتبال کشورمان باشیم، کاش کسانی را جذب کنیم که بتوانند خیالمان را بابت پولسازی در آینده، راحت کنند. به معنای دیگر، دلار را جایی خرج کنیم که بازگشتش به چرخه معیوب اقتصادی در فوتبال قطعی باشد و مربیانی شبیه برانکو و کیروش بیاوریم که مثل ماشینهای پولسازی عمل کنند. حالا که درآمدهای فوتبال به کمترین حد خود رسیده و خبری از تبلیغات محیطی، حق پخش و... نیست، کاش مدیران تصمیمگیرنده حداقل در این وضعیت اقتصادی پیچیده و سخت به جای منافع خود، به فکر منافع فوتبال باشند.