خبرورزشی/ جهانگیر کوثری؛ در فدراسیون فعلی ۹ مدال طلای المپیک و جهانی می‌درخشد. حمید سوریان با ۷ مدال و علیرضا دبیر با ۲ مدال طلا؛ این فدراسیون، این کشتی و این مدیریت باید نتیجه بگیرد. از سال ۱۹۵۱ که اولین دوره مسابقات نوین، جدی در سطح جهان برگزار شد تا به امروز که ۴۷ دوره انجام شده، تیم کشتی آزاد ایران ۵ مقام قهرمانی داشته است. یوکوهامای ژاپن در سال ۱۹۶۱ یعنی سال ۱۳۴۰ خورشیدی دقیقاً ۵۸ سال پیش محمدابراهیم سیف‌پور در ۵۷ کیلوگرم، محمدعلی صنعتکاران در ۶۷ کیلوگرم، امامعلی حبیبی در ۷۳ کیلوگرم، منصور مهدی‌زاده در ۷۹ کیلوگرم و غلامرضا تختی در ۸۷ کیلوگرم، در این دوره روس‌ها (شوروی) دو مدال طلا به دست آوردند و در هشت وزن کشتی‌ها برگزار می‌شد. دومین بار ایران در سال ۱۹۶۵ در منچستر انگلیس به قهرمانی رسید. سیف‌پور، موحد و مهدی‌زاده برای ما طلا گرفتند و فرضیان و صنعتکاران نقره. در سال ۱۹۹۸ تهران، با مدال‌های طلای علیرضا دبیر، علیرضا حیدری و عباس جدیدی به قهرمانی جهان رسیدیم. در سال ۲۰۰۲ با درخشش و مدال طلای حاجی‌زاده، ایران با ۴۴ امتیاز اول شد و روسیه با ۴۲ امتیاز دوم. پنجمین قهرمانی ایران در سال ۲۰۱۳ در بوداپست مجارستان شکل گرفت که حسن رحیمی و رضا یزدانی مردان طلایی ما بودند و ایران با ۴۶ امتیاز قهرمان شد و روسیه در رده دوم ایستاد. حال در آستانه مسابقات ۲۰۱۹ فدراسیون علیرضا دبیر در آغاز یک نتیجه روحیه‌بخش برای کشتی است تا پایه‌های اعتماد به خود را محکم کند و چشم‌انداز روشنی برای کشتی تعریف کند و بتواند در سایه مدال‌هایی که به دست می‌آورد و یا قهرمانی، حرکت درازمدت خود را آغاز کند.
این فدراسیون تا قالب و چارت مورد نظر خود را پیدا کند و روش اداره فدراسیون بزرگ و پرطرفداری، چون کشتی را پیدا کند، عبور‌های سختی را از مسابقات دارد و انتظارات زیادی هم مردم از او دارند، در این راه نقش غلامرضا محمدی بسیار مهم است، چون به نوعی کشتی آزاد فرزند اول کشتی شناخته می‌شود و کشتی فرنگی با محمد بنا و حمید سوریان راه جداگانه‌ای دارد. علیرضا دبیر تمام توان مدیریتی خود را در آزاد خرج می‌کند تا فضای خوشبین‌کننده‌ای را برای جامعه و حتی مسئولان ورزش به وجود آورد. این دوره مسابقات با مدال طلا - حتی یک مدال طلا- اتاق کشتی را روشن می‌کند و راه آینده را باز نگه می‌دارد. امید می‌رود با این نفرات به مدال طلای بیشتری برسیم، شاید حسن یزدانی به نجات کشتی و فدراسیون دبیر بیاید و امید‌ها را زنده نگه دارد به همین خاطر او را باید لای پنبه حفظ و بهترین امکانات را برایش فراهم کرد. غلامرضا محمدی نیز این مسئله را خوب می‌داند که سرنوشت او نیز، چون فدراسیون به مدیریت و کسب مدال شاگردانش وابسته است و این دوره مسابقات جهانی لااقل با تمام دوره‌های گذشته تفاوت دارد. یک استنثا در کشتی ما همیشه به نجات این ورزش و مدیران آنان آمده است و آن پتانسیل پنهان قهرمانان ماست که روند معمولی و جریان یک رویداد را ناگهان تغییر می‌دهد. با خوشبینی تمام ما هم به استقبال این مسابقات می‌رویم.
این فدراسیون تا قالب و چارت مورد نظر خود را پیدا کند و روش اداره فدراسیون بزرگ و پرطرفداری، چون کشتی را پیدا کند، عبور‌های سختی را از مسابقات دارد و انتظارات زیادی هم مردم از او دارند، در این راه نقش غلامرضا محمدی بسیار مهم است، چون به نوعی کشتی آزاد فرزند اول کشتی شناخته می‌شود و کشتی فرنگی با محمد بنا و حمید سوریان راه جداگانه‌ای دارد. علیرضا دبیر تمام توان مدیریتی خود را در آزاد خرج می‌کند تا فضای خوشبین‌کننده‌ای را برای جامعه و حتی مسئولان ورزش به وجود آورد. این دوره مسابقات با مدال طلا - حتی یک مدال طلا- اتاق کشتی را روشن می‌کند و راه آینده را باز نگه می‌دارد. امید می‌رود با این نفرات به مدال طلای بیشتری برسیم، شاید حسن یزدانی به نجات کشتی و فدراسیون دبیر بیاید و امید‌ها را زنده نگه دارد به همین خاطر او را باید لای پنبه حفظ و بهترین امکانات را برایش فراهم کرد. غلامرضا محمدی نیز این مسئله را خوب می‌داند که سرنوشت او نیز، چون فدراسیون به مدیریت و کسب مدال شاگردانش وابسته است و این دوره مسابقات جهانی لااقل با تمام دوره‌های گذشته تفاوت دارد. یک استنثا در کشتی ما همیشه به نجات این ورزش و مدیران آنان آمده است و آن پتانسیل پنهان قهرمانان ماست که روند معمولی و جریان یک رویداد را ناگهان تغییر می‌دهد. با خوشبینی تمام ما هم به استقبال این مسابقات می‌رویم.
