به گزارش خبرورزشی، هفته چهارم سری A ایتالیا با صدر‌نشینی اینتر به پایان رسید. اینتر در شهرآورد دلامدونینا، میلان و در دیداری قابل پیش‌بینی میلان را شکست داد تا از چهار بازی صد در‌صد امتیازات را کسب کرده و صدرنشین بماند. یووه، ناپولی، رم و لاتزیو دیگر مدعیان قهرمانی، در این هفته برنده شدند تا تنور رقابت در صدر جدول داغ بماند، اما مهمترین اتفاق، بدون شک شهرآورد میلان بود که باز هم با ناکامی روسونری و پیروزی نراتزوری همراه شد.
میلان حالا در رتبه دوازدهم سری A قرار دارد و خوشبین‌ترین هواداران این تیم نیز امید ندارند که به موفقیت چشمگیری دست پیدا کند و حتی با این روند شاید سهمیه لیگ اروپا نیز نصیب این تیم نشود. آن‌ها از چهاز بازی، دو برد و دو باخت دارند و حالا انتقاد‌های زیادی به جامپائولو سرمربی این تیم و کادر مدیریتی این تیم وارد است. روزنامه ایتالیایی گاتزتا هم در پرونده به ناکامی این تیم پرداخته و نوشته از بازار نقل و انتقالات تا انتخاب مدیران فنی و ورزشی باشگاه، همگی بعد از شهرآورد و شروع ضعیف میلان در لیگ ایتالیا، زیر سؤال رفته‌اند.
میلان این روند را دوست ندارد، میلان نمی‌خواهد این‌طور باشد. میلان قهرمان نمی‌شود، برنده هم نمی‌شود. در شهرآورد هم باخته است. این‌ها حرف‌های هواداران روسونری است که عصبانی، ناراحت و ناامید هستند، آن هم بعد از گذشت فقط چهار هفته، اما چه کسی باید بابت این شروع ضعیف محاکمه شود؟
مدیریت
پائولو اسکارونی، رئیس باشگاه و ایوان گازیدیس مدیر‌عامل تیم، دخالت چندانی در مسائل فنی ندارند و بیشتر درگیر مسائل کلان باشگاه و مدیریت آنچه خارج از میدان رخ می‌دهد، هستتد و بنابراین نمی‌توان آن‌ها را در زمینه فنی مقصر دانست. در این مورد باید به سراغ زوانیمیر بوبان، پائولو مالدینی و فردریک ماسارا رفت که در تابستان مسئول نقل و انتقالات بوده‌اند، اما آن‌ها واقعاً چه کرده‌اند؟ موضوع این است که میلان بابت بازی جوانمردانه مالی یوفا به شدت تحت فشار بود و نمی‌توانست پول زیادی خرج کند و به همین دلیل این کادر مدیریتی بیشتر به سراغ بازیکنان جوان رفت از لیائو گرفته تا بن ناصر و تئو ارناندس، بنزین سبزی که می‌تواند برای آینده میلان مفید باشد، اما هیچ نام بزرگی در میان آن‌ها نیست و بعید است در کوتاه مدت جواب بدهد. نکته اساسی، اما این است که مهمترین بازیکنی که سیستم جامپائولو به آن نیاز داشت، جذب نشده: یک هافبک بازیساز.
مربی
از نظر فنی، انتقاد‌ها از سرمربی تیم همین حالا به اوج رسیده‌اند و آتشین شده‌اند. اول از همه به این خاطر که او بازیکنان جدید را خیلی کم به کار می‌گیرد. بن ناصر در حال حاضر ذخیره بیگلیا به حساب می‌آید و بازیکنانی مثل لئو دوراته مدافع برزیلی و راد کرونیچ هافبک بوسنیایی، فرصت چندانی برای بازی به دست نیاورده‌اند. آنته ربیچ مهاجم کروات که از اینتراخت فرانکفورت به طور قرضی به میلان پیوسته و هواداران این تیم امید زیادی به او داشتند هم اصلاً از سوی جامپائولو به بازی گرفته نمی‌شود. تئو ارناندس هم همین وضعیت را دارد و با وجودی که هرگاه به زمین آمده برای میلان مفید بوده، اما خیلی کم فرصت حضور در زمین به او می‌رسد. رافائل لیائو در کمال تعجب در بازی مهم شهرآورد برای اولین بار در ترکیب اصلی میلان قرار گرفت، اما عملکرد قانع‌کننده‌ای نداشت که شاید این هم به سیستم تیم برمی‌گردد. جامپائولو اصرا به استقاده از سیستم ۲-۱-۳-۴ دارد که تاکنون به ویژه در فاز هجومی هیچگونه اثر مثبتی نداشته و در واقع توان تهاجمی این تیم را محدود نیز کرده است. میلان تا اینجای فصل فقط دو گل زده که یکی از آن‌ها در جریان بازی بوده و دیگری از روی ضربات ایستگاهی.
بازیکنان
جدا از مسائل فنی و تاکتیکی، ارزش بازیکنان میلان و قیمت و اسم و رسم آن‌ها به گونه‌ای است که توقع به مراتب بیشتری نسبت به عملکردی که تاکنون داشته‌اند از آن‌ها وجود دارد. این موضوع به شخصیت بازیکنان و روحیه و ذهنیت آن‌ها برمی‌گردد و توجیه جوان بودن تیم (میلان جوان‌ترین تیم سری A است) نیز تا یک حدی می‌تواند قابل قبول باشد و نه بیشتر. فقدان تجربه یک مسئله است و مسئولیت‌پذیر بودن بازیکنان یک موضوع دیگر که به نظر می‌رسد بازیکنان جوان میلان در مورد دوم بیشتر از اولی دچار مشکل هستند و همین ذهینت به میلان ضربه زده است.
