خبرورزشی/ فرهاد اشراقی؛ مجری محترم و تمام کسانی که می‌گویند علی دایی به امثال گوام و مالدیو گل زده یا اطلاعات ناقصی دارند و یا خیلی از علی دایی خوش‌شان نمی‌آید که این حرف‌ها را مطرح می‌کنند. اگر قرار به انتقاد از علی دایی باشد مثلاً می‌توان گفت او گاهی اوقات به همبازیانش پاس نمی‌داد و یا مثلاً می‌توان ایراداتی از دوران مربیگری‌اش گرفت، اما اینکه بگوییم دایی ۵ گل به گوام و مالدیو زده و با این جور گل‌ها بهترین گلزن بازی‌های ملی شده کمال بی‌انصافی در حق اسطوره‌ای است که خیلی‌ها فوتبال ایران را با نام او می‌شناسند.
علی دایی اگر ۵ گل به گوام و مالدیو زده ۴ گل هم به کره جنوبی زده که در تاریخ بازی‌های دو تیم بی‌نظیر و تکرارنشدنی است. اگر به گوام و مالدیو گل زده به ژاپن و ازبکستان و عربستان و کره شمالی و بحرین و کویت و... هم گل زده. لازم به یادآوری نیست که همین علی دایی با طحال پاره و سر شکسته چه جانفشانی‌هایی برای تیم ملی کرد و چقدر باغیرت بود. او مقابل امثال گوام و مالدیو همان انگیزه و حرارتی را داشت که مقابل کره و ژاپن و بزرگان دنیا داشت. برای علی دایی بازی ساده معنایی نداشت و با تمام وجود (به معنای واقعی کلمه) در خدمت تیم ملی بود.
دایی سابقه گلزنی به امثال مکزیک، مصر، بوسنی، اوکراین، پاراگوئه، کانادا و... را هم دارد. در مجموع بازی‌های ملی به امثال کره جنوبی، عربستان و ژاپن ۴ گل و به بوسنی ۳ گل زده که آمار بسیار جالبی است. در تمام دنیا اگر ضعف‌های دایی را می‌بینند این گل‌هایش را هم می‌بینند، ولی خود ما ایرانی‌ها ذره‌بین را برمی‌داریم و با نگاهی کاملاً منفی می‌گوییم دایی به امثال لائوس، گوام و مالدیو گل زده است! این مدل خود کم‌بینی واقعاً هنر است. یعنی قدر اسطوره‌ها و سرمایه‌های‌مان را نمی‌دانیم و خیلی راحت آن‌ها را دلسرد و سرخورده می‌کنیم، آن هم بدون هیچ دلیل خاصی و بدون اینکه علی دایی ضرری به ما زده باشد. در همین بازی با کامبوج کریم انصاری‌فرد ۴ گل زد و سردار آزمون ۳ گل. آیا باید آن‌ها را هم مثل علی دایی به سخره گرفت؟!
* نکته: کریس رونالدو هم که فقط ۱۴ گل تا رکورد تاریخی علی دایی فاصله دارد به تیم‌های ضعیف زیادی گل زده، ولی حداقل در خود پرتغال او را مسخره نمی‌کنند و حتی قرار است یک ورزشگاه در لیسبون به نام او شود.
علی دایی اگر ۵ گل به گوام و مالدیو زده ۴ گل هم به کره جنوبی زده که در تاریخ بازی‌های دو تیم بی‌نظیر و تکرارنشدنی است. اگر به گوام و مالدیو گل زده به ژاپن و ازبکستان و عربستان و کره شمالی و بحرین و کویت و... هم گل زده. لازم به یادآوری نیست که همین علی دایی با طحال پاره و سر شکسته چه جانفشانی‌هایی برای تیم ملی کرد و چقدر باغیرت بود. او مقابل امثال گوام و مالدیو همان انگیزه و حرارتی را داشت که مقابل کره و ژاپن و بزرگان دنیا داشت. برای علی دایی بازی ساده معنایی نداشت و با تمام وجود (به معنای واقعی کلمه) در خدمت تیم ملی بود.
دایی سابقه گلزنی به امثال مکزیک، مصر، بوسنی، اوکراین، پاراگوئه، کانادا و... را هم دارد. در مجموع بازی‌های ملی به امثال کره جنوبی، عربستان و ژاپن ۴ گل و به بوسنی ۳ گل زده که آمار بسیار جالبی است. در تمام دنیا اگر ضعف‌های دایی را می‌بینند این گل‌هایش را هم می‌بینند، ولی خود ما ایرانی‌ها ذره‌بین را برمی‌داریم و با نگاهی کاملاً منفی می‌گوییم دایی به امثال لائوس، گوام و مالدیو گل زده است! این مدل خود کم‌بینی واقعاً هنر است. یعنی قدر اسطوره‌ها و سرمایه‌های‌مان را نمی‌دانیم و خیلی راحت آن‌ها را دلسرد و سرخورده می‌کنیم، آن هم بدون هیچ دلیل خاصی و بدون اینکه علی دایی ضرری به ما زده باشد. در همین بازی با کامبوج کریم انصاری‌فرد ۴ گل زد و سردار آزمون ۳ گل. آیا باید آن‌ها را هم مثل علی دایی به سخره گرفت؟!
* نکته: کریس رونالدو هم که فقط ۱۴ گل تا رکورد تاریخی علی دایی فاصله دارد به تیم‌های ضعیف زیادی گل زده، ولی حداقل در خود پرتغال او را مسخره نمی‌کنند و حتی قرار است یک ورزشگاه در لیسبون به نام او شود.
