خبرورزشی/ پریسا غفاری؛ کیمیا یزدیان تهرانی، متولد ۲۳ تیر ۱۳۷۵ است. از ۱۰ سالگی بسکتبال را آغاز کرد و ۱۳ سالگی وارد اردوی تیم ملی نوجوانان شد. او به همراه تیم‌های کوشا قهرمانی سوپرلیگ بسکتبال بانوان را تجربه کرده و پدیده سوپرلیگ سال ۹۷ هم لقب گرفت. کیمیا به مدت ۱۰ دوره قهرمانی رده‌های نوجوانان و جوانان را با تیم تهران در کشوری تجربه کرد و اکنون عضو ثابت تیم‌های رده‌سنی زیر ۲۳ سال و ملی بسکتبال سه نفره است. همچنین با تیم ملی بسکتبال پنج نفره مدال برنز غرب آسیا را به گردن انداخته است.

در نام فامیلی‌تان از دو کلمه یزد و تهرانی استفاده شده، اهل کدام شهر هستید؟
من اصلیتم تهرانی است، اما چون یک شجره‌نامه‌ای از یزد داریم به‌خاطر همین هر دو نام یزد و تهران را یدک می‌کشیم.
بسکتبال را چطور شروع کردید؟
۱۰ سالگی از مدرسه استارت زدم ولی خیلی زود به قهرمانی کشور راه پیدا کردم. یادم می‌آید از کرج به شهرری می‌رفتم تا تمرین کنم.
پس مشخص است خیلی علاقه‌مند بودید؟
خیلی، ۱۲ سال فقط به اردو می‌رفتم بدون اینکه مسابقه برون‌مرزی داشته باشم. همیشه امیدوار بودم. بار‌ها شد ساک‌هایم را می‌بستم که اعزام بشویم ولی باز می‌گفتند مجوزی صادر نشده است.
علت این همه انگیزه چه بود؟‌
می‌خواستیم به همه ثابت کنیم که بانوان در این رشته حرف‌های زیادی برای گفتن دارند. پس چه بهتر که مسئولان نگاهی مثبت به آن داشته باشند. خدا را شکر فیبا بالاخره اجازه داد.
بسکتبال به قد و قامت خیلی ربط دارد؟
مسلماً بی‌تأثیر نیست. هر چند که ما در ایران، افراد بلندقامت و استعداد‌های خیلی خوبی داریم ولی این استعداد‌ها در مدارس رها شده‌اند. ولی برعکس در چین می‌روند روی ژن‌هایی کار می‌کنند تا بازیکنان بلندی را بتوانند تحویل تیم ملی بدهند. ولی آنچه مهم است پشتکار خواهد بود.
در بازی‌های آسیایی جاکارتا روی سکو نرفتید؟
من فکر می‌کنم در آنجا از نظر قرعه و گروه‌بندی خوش‌شانس نبودیم و با چین و تایلند و قزاقستان همگروه شدیم که چینی‌ها اول و تایلند سوم شدند. ولی سعی کردیم در اولین تجربه رده‌سنی زیر ۲۳ سال بازی‌های خوبی انجام بدهیم. باور کنید وقتی کنار بازیکنان چینی ایستاده بودم یک سرو گردن از ما بلند‌تر بودند.
تفاوت بسکتبال سه به سه یا پنج نفره چیست؟
مثل تفاوت فوتسال و فوتبال است و به نظرم سه به سه پرهیجان‌تر است ولی پنج نفره کلاسیک کامل است.
اگر مجبور بشوی بین سه به سه و پنج نفره یکی را انتخاب کنید؟
تصمیم سختی است. ولی، چون بسکتبال را در پنج نفره آغاز کردم، پس طبیعی است.
رشته‌های دیگر هم کار کردید؟
بله، ژیمناستیک، کاراته، شنا، والیبال و شطرنج هم کار کردم. در شطرنج قهرمان کشور هم شدم.

شما در رشته مهندسی پزشکی تحصیل کرده اید. آیا در زمان تحصیل خانواده مخالف بازی کردنت نبودند؟
خیر، اتفاقاً تمرینات و بازی کردن به من انرژی مضاعف برای موفقیت می‌داد. من حتی یک جلسه هم در مقاطع تحصیلی و تمرینات تیم غیبت نداشتم، اما الان می‌بینم بعضی از بازیکن‌ها به‌خاطر پیش‌دانشگاهی یک‌سال سر تمرین نمی‌آیند. مسئله‌ای که برای من خیلی غریبه است. من این رشته را خیلی دوست داشتم و برای آن مبارزه کردم.

برای آینده ورزشی‌ات چه اهدافی دارید؟
خیلی دوست دارم لژیونر بشوم. به‌خصوص در wnba (لیگ بسکتبال زنان آمریکا).
درآمدتان به چه شکل است؟
من قرارداد باشگاهی دارم، اما مبلغ آن زیاد نیست. امیدوارم اسپانسر‌های بیشتری سمت بانوان بیاید تا میزان قرارداد‌ها بالاتر برود، چون ما نمی‌توانیم شغل دومی داشته باشیم، چون همیشه درگیر بازی‌های ملی و تمرین باشگاهی هستیم.
چند فرزند در خانواده هستید؟ آیا آن‌ها اهل ورزشند؟
دونفریم. من اهل ورزش و برادرم اهل موسیقی.
تا به حال آسیب‌دیدگی داشتید؟
بله، سه بار شکستگی بینی داشتم. ابروم پاره شده و تمامی انگشتهام یا برگشته یا شکسته است.

اولین باشگاهی که فعالیتت را شروع کردید؟
ابتدا در کرج بازی‌ها را شروع کردم بعد به تهران آمدم و با خانم عباسی و تیم کوشا بسکتبال باشگاهی‌ام را ادامه دادم.
بیشترین فردی که روی کارت تأثیرگذاشت؟
مربی پایه‌ام خانم عباسی، قلی‌پور و بقایی بودند. بعد هم در سوپرلیگ و ملی که آقای کسایی‌پور خیلی کمکم کردند.
نگاه سایر دختران کشور‌های دیگر به تیم ایران چیست؟
خیلی خوشحال بودند که ما اینقدر باانگیزه هستیم، اما دیگر عادی شده است، اما مهم این است به خیلی از کشور‌های مسلمان انگیزه دادیم که می‌توان با حجاب به موفقیت‌های خوبی برسند.
از تجربه اول در جام جهانی بگویید؟
اولین بازی با آمریکا بود. من از بچگی آرزو داشتم که مقابل آن‌ها بازی کنم. در حد توان‌مان بازی کردیم. فکر می‌کنم در تجربه اول خوب بود. هر چند استرس زیادی هم داشتیم.
اگر بخواهی ازدواج کنید و همسرت مخالف باشد چه خواهی کرد؟
سعی میکنم با کسی ازدواج کنم که شرایط یک ورزشکار را کاملاً درک کند.
بهترین خاطره دوران بسکتبالت؟
قهرمانی‌هایم در سوپرلیگ. ولی دقیق‌تر باید به بازی با آمریکا در جام جهانی سه به سه اشاره کنم. خیلی هیجان داشتم.
سطح لیگ‌های بسکتبال بانوان ایران چطور است؟
به نظرم نسبت به سال‌های دیگر کیفیت لیگ ما بهتر شده است. رسانه‌ها توجه بیشتری می‌کند و حتی سایت فدراسیون نیز به اخبار آن توجه بهتری می‌کند و تنها عیب آن کمبود اسپانسر است.
بهترین بازیکن مرد بسکتبال ایران؟
حامد حدادی.
بهترین بازیکن خانم؟
همان‌طور که بازیکنان خیلی خوبی دارم ولی به شخصه سعیده علی را بسیار باهوش و باتکنیک می‌دانم.
تفریحات دیگری دارید؟
من اصلاً نمی‌رسم. همش در اردو هستم و وقتی برای تفریح ندارم.
بانوان خارجی حاضر در لیگ به بسکتبال شما کمک می‌کند؟
هر بازیکنی که می‌آید به کیفیت لیگ اضافه می‌کند. حتی در افزایش سطح تکنیک فردی نیز به ما کمک می‌کنند.
بازی‌های تیم ملی و لیگ مردان را پیگیری می‌کنید؟
روز‌هایی که تمرین نداشته باشم همیشه پی گیرم.
از رامین طباطبایی، رئیس فدراسیون بسکتبال چه درخواستی دارید؟
ایشان خیلی تلاش می‌کنند و در بحث بانوان تغییرات عمده‌ای ایجاد کردند آن هم با حمایت کامل‌شان، اما انتظاری که از ایشان می‌رود این است که با فراهم کردن بازی‌های تدارکاتی و یا مربی آقایان در تمرینات ما استفاده شود.
هرگز در شرایطی بودی که بخواهی بسکتبال را کنار بگذارید؟
اصلاً به آن فکر نمی‌کنم، چون عاشق آن هستم.
حرف آخر!
امیدوارم روزی به مرحله‌ای برسیم که ایران در بخش بانوان حرفی برای گفتن داشته باشند.