خبرورزشی/ فتحالله فتحی؛ مریم بربط، بانوی جودوکار ایرانی با مدال نقره مسابقات جوانان آسیا- اقیانوسیه هم تاریخسازی کرد و هم رکورد زد. این جودوکار ۲۱ ساله همدانی حالا رؤیای مدال جهانی و المپیک در سر دارد و برای رسیدن به آن سخت تلاش میکند، حتی با تمام بیتوجهیهایی که به او میشود. او قبل از اینکه جودوکار شود برای مدت کوتاهی بسکتبال کار کرد، اما عشق و علاقه به جودو و جنگ تن به تن باعث شد تا وارد دنیای رزمی جودو شود و بخواهد تا پایان دوران قهرمانی در این رشته فعالیت کند. بربط در گفتگو با خبرورزشی درباره چگونگی ورودش به جودو، مسابقات قهرمانی آسیا- اقیانوسیه، رؤیای کسب مدال جهانی و المپیک، تبعیضها و... حرف زد.
جودو را از چه زمانی شروع کردید؟
متولد ۱۳۷۷ هستم، جودو را از همان دوران کودکی با تشویقهای خانوادهام شروع کردم. البته قبل از اینکه جودوکار شوم، برای مدت خیلی کوتاهی بسکتبال انجام دادم، اما پس از مدتی آن را رها کردم و سمت جودو رفتم و تا حالا ادامه دادم. ابتدا دنبال قهرمانی نبودم و همیشه دوست داشتم که بهترین باشم، اما پس از اولین قهرمانی اهدافم تغییر کرد و حالا برای بهترین مدال میجنگم.
روزی چند ساعت تمرین میکنید؟
هفت سال است که روزی دو ساعت تمرین میکنم، چون جسم و روح من به جودو عادت کرده است و باید هر روز تمرین کنم. البته با شروع اردوهای تیم ملی شرایط تمرینی فرق میکند و طبق برنامه کادر فنی تمرینات را در نوبتهای بیشتر پیگیری میکنیم.
چه مدالهایی به دست آورده اید؟
علاوه بر مدالهای رنگارنگی که در مسابقات داخلی به دست آوردهام اولین جودوکاری هستم که در نوجوانان مدال نقره آسیا دارم. سه برنز آسیا و آخرین مدال نقره مسابقات آسیا- اقیانوسیه چینتایپه بود که علاوه بر این مدال تاریخساز جودوی بانوان ایران شدم و رکورددار بانوان جودو هستم که پنج مدال آسیایی دارد.
سطح کمی و کیفی مسابقات چطور بود؟
سطح فنی مسابقات با حضور تیمهای قدرتمند آسیا بالا بود و همه ستارگان آسیا در این مسابقات حضور داشتند. جودوکارانی از کشورهای ژاپن، کرهجنوبی و قزاقستان که متأسفانه من در فینال مقابل حریف قزاق شکست خوردم و نتوانستم به مدال طلا دست پیدا کنم.
فکر میکردی با مصدومیت فینالیست شوید؟
امسال آخرین حضورم در ردهسنی جوانان بود خیلی تلاش کردم که حداقل یک مدال طلا به دست بیاورم، اما به خاطر مصدومیت ستون فقرات زیاد نمیتوانستم در اردوها تمرین کنم، چون وقتی تمرین میکردم نمیتوانستم به خاطر شدت درد ادامه بدهم و خیلی سخت میتوانستم راه بروم. به همین خاطر مسابقه اول و دوم حریفان هندی و چینی را در مدت زمان کمتر از یک دقیقه ضربه فنی کردم. مسابقه سوم با جودوکار قزاق بود، او برای حضور در این مسابقات در رقابتهای متعدد و کمپهای تمرینی زیادی شرکت کرده بود و کاملاً آماده بود.
مدال نقره برای شما چه طعمی داشت؟
با اینکه نقره گرفتم، اما برای من ارزش مدال طلا داشت. مقابل جودوکار قزاقستانی خواستم اجرای فن کنم که بدنم قفل کرد و بدل همان تکنیکی شدم که قرار بود بزنم، اما از مبارزهام خیلی راضی هستم، چون بهترین مبارزه ورزشیام همین بازی فینال بود.
از لقب بانوی جودوکاری که تاریخساز شد، چه احساسی دارید؟
قابل وصف نیست. پیش از این برنز آسیا را داشتیم، اما مدال نقره آسیا- اقیانوسیه برای اولین بار بود و از این بابت که من این افتخار را به دست آوردم خیلی خوشحالم و امیدوارم در ادامه راه بتوانم مدال طلای مسابقات قهرمانی جهان و المپیک را به ارمغان آورم.
تفاوت خودت را با رقبا در کجا دیدید؟
متأسفانه ما به دلیل مشکلات مالی نمیتوانیم همانند رقبا در مسابقات متعدد و کمپ تمرینی برونمرزی شرکت و تجربهاندوزی کنیم، به همین دلیل کسب مدال در مصاف با رقبای نامدار و باتجربه سخت است، اما امیدوارم بتوانم در ادامه راه، مدالهای خوشرنگتری بگیرم.
قول مدال جهانی داده بودید؟
مصاحبههای زیادی انجام دادهام و از قول من نوشته بودند که قول مدال طلای جهانی دادهام. در صورتی که من چنین قولی ندادهام، چون جودو ورزش لحظه هاست و نمیشود از پیش رنگ مدال را پیشبینی کرد به همین خاطر برای مسابقهای که شروع نشده قول مدال طلا نمیدهم. فقط گفتهام تلاش میکنم به نتایج خوبی دست پیدا کنم، چون هدف و رؤیای من مدال جهانی و المپیک است.
سقف آرزوهایت کجاست؟
روزی که بانوان مسلمان بتوانند در مسابقات جهانی و المپیک با حجاب اسلامی شرکت کنند و مهارت و قدرت خود را در مصاف با رقبا به نمایش بگذارند. من چند بار سهمیه حضور در مسابقات جهانی را کسب کردم، اما بهخاطر اینکه نوع پوشش ما مورد تأیید فدراسیون جهانی نیست، اجازه حضور در این مسابقات را پیدا نکردم.
تا چه زمانی در دنیای قهرمانی میمانی؟
تازه ابتدای راه هستم. از سال ۹۰ جودو را شروع کردم، اما نمیدانم تا چه زمانی در دنیای قهرمانی خواهم ماند. چون عاشق جودو هستم و لحظه به لحظه این علاقه بیشتر میشود به همین دلیل نمیتوانم وقت تعیین کنم و دقیقاً بگویم که تا چه زمانی در دنیای قهرمانی خواهم ماند، اما تا آنجا که توانایی داشته باشم و بتوانم مدالآوری کنم در تیم ملی خواهم ماند.
چه انتظاری از مسئولان ورزشی دارید؟
ما را هم مثل بقیه رشتهها حمایت کنند. برای مدال نقره آسیا- اقیانوسیه اداره کل ورزش و فرمانداری همدان فقط چهار میلیون پاداش دادند که این مبلغ هزینه خرید یک دست لباس جودو نبود که به من دادند. مشکل من این است که در کشورم برایم ارزش قائل نمیشوند. برای پنج مدال آسیایی که کسب کردم، تا به امروز از طرف وزارت ورزش هیچ تجلیلی نداشتم و فقط یک بار از طرف استان همدان تجلیل کردند و مبلغ یک میلیون و نیم به خاطر مدال نقره و برنزی که گرفته بودم دادند و یک جورهایی میشود گفت این توهین است برای من تا تشویق. توهین است که بروم استانداری و یک میلیون و نیم به من جایزه بدهند. از اینکه بین ورزشکاران تبعیض قائل میشوند خیلی ناراحت میشوم، ولی باعث نمیشود که تلاش نکنم، چون در ورزش قهرمانی هدف من چیزهای دیگر است.
تمرینات را از چه زمانی شروع میکنید؟
نزدیک به دو سال در اردوهای تیم ملی شبانه روز تمرین کردم تا به مسابقات قهرمانی نوجوانان و جوانان آسیا اعزام شوم. در حال حاضر مسابقهای نداریم بهترین فرصت است تا استراحت کنم و به کارهای درمانی بپردازم و پس از ریکاوری تمریناتم را دوباره آغاز کنم تا با رفع ایرادات فنی و با آمادگی کامل برای مسابقات آینده آماده شوم.
چه کسی بیشترین نقش را در موفقیتهایت داشت؟
موفقیت امروز من حاصل تلاش مربیان تیم ملی به خصوص خانم کرمی مربی اختصاصیام است، چون وقتی من این ورزش را آغاز کردم اطلاع زیادی از جودو نداشتم، اما زحمات این مربی باعث شد به جودو دلگرم شوم و امروز روی سکوهای قهرمانی بایستم.
حرف پایانی...
دستان مادرم را بهخاطر زحماتی که برای من کشیده میبوسم و خودم را مدیون زحمات بیدریغش میدانم. من در سایه حمایتهای خانوادهام با آرامش خاطر توانستم به ورزش بپردازم. من این موفقیتها را به خانوادهام و همه آنهایی که برای من زحمت کشیدند تقدیم میکنم.
متولد ۱۳۷۷ هستم، جودو را از همان دوران کودکی با تشویقهای خانوادهام شروع کردم. البته قبل از اینکه جودوکار شوم، برای مدت خیلی کوتاهی بسکتبال انجام دادم، اما پس از مدتی آن را رها کردم و سمت جودو رفتم و تا حالا ادامه دادم. ابتدا دنبال قهرمانی نبودم و همیشه دوست داشتم که بهترین باشم، اما پس از اولین قهرمانی اهدافم تغییر کرد و حالا برای بهترین مدال میجنگم.
روزی چند ساعت تمرین میکنید؟
هفت سال است که روزی دو ساعت تمرین میکنم، چون جسم و روح من به جودو عادت کرده است و باید هر روز تمرین کنم. البته با شروع اردوهای تیم ملی شرایط تمرینی فرق میکند و طبق برنامه کادر فنی تمرینات را در نوبتهای بیشتر پیگیری میکنیم.
چه مدالهایی به دست آورده اید؟
علاوه بر مدالهای رنگارنگی که در مسابقات داخلی به دست آوردهام اولین جودوکاری هستم که در نوجوانان مدال نقره آسیا دارم. سه برنز آسیا و آخرین مدال نقره مسابقات آسیا- اقیانوسیه چینتایپه بود که علاوه بر این مدال تاریخساز جودوی بانوان ایران شدم و رکورددار بانوان جودو هستم که پنج مدال آسیایی دارد.
سطح کمی و کیفی مسابقات چطور بود؟
سطح فنی مسابقات با حضور تیمهای قدرتمند آسیا بالا بود و همه ستارگان آسیا در این مسابقات حضور داشتند. جودوکارانی از کشورهای ژاپن، کرهجنوبی و قزاقستان که متأسفانه من در فینال مقابل حریف قزاق شکست خوردم و نتوانستم به مدال طلا دست پیدا کنم.
فکر میکردی با مصدومیت فینالیست شوید؟
امسال آخرین حضورم در ردهسنی جوانان بود خیلی تلاش کردم که حداقل یک مدال طلا به دست بیاورم، اما به خاطر مصدومیت ستون فقرات زیاد نمیتوانستم در اردوها تمرین کنم، چون وقتی تمرین میکردم نمیتوانستم به خاطر شدت درد ادامه بدهم و خیلی سخت میتوانستم راه بروم. به همین خاطر مسابقه اول و دوم حریفان هندی و چینی را در مدت زمان کمتر از یک دقیقه ضربه فنی کردم. مسابقه سوم با جودوکار قزاق بود، او برای حضور در این مسابقات در رقابتهای متعدد و کمپهای تمرینی زیادی شرکت کرده بود و کاملاً آماده بود.
مدال نقره برای شما چه طعمی داشت؟
با اینکه نقره گرفتم، اما برای من ارزش مدال طلا داشت. مقابل جودوکار قزاقستانی خواستم اجرای فن کنم که بدنم قفل کرد و بدل همان تکنیکی شدم که قرار بود بزنم، اما از مبارزهام خیلی راضی هستم، چون بهترین مبارزه ورزشیام همین بازی فینال بود.
از لقب بانوی جودوکاری که تاریخساز شد، چه احساسی دارید؟
قابل وصف نیست. پیش از این برنز آسیا را داشتیم، اما مدال نقره آسیا- اقیانوسیه برای اولین بار بود و از این بابت که من این افتخار را به دست آوردم خیلی خوشحالم و امیدوارم در ادامه راه بتوانم مدال طلای مسابقات قهرمانی جهان و المپیک را به ارمغان آورم.
تفاوت خودت را با رقبا در کجا دیدید؟
متأسفانه ما به دلیل مشکلات مالی نمیتوانیم همانند رقبا در مسابقات متعدد و کمپ تمرینی برونمرزی شرکت و تجربهاندوزی کنیم، به همین دلیل کسب مدال در مصاف با رقبای نامدار و باتجربه سخت است، اما امیدوارم بتوانم در ادامه راه، مدالهای خوشرنگتری بگیرم.
قول مدال جهانی داده بودید؟
مصاحبههای زیادی انجام دادهام و از قول من نوشته بودند که قول مدال طلای جهانی دادهام. در صورتی که من چنین قولی ندادهام، چون جودو ورزش لحظه هاست و نمیشود از پیش رنگ مدال را پیشبینی کرد به همین خاطر برای مسابقهای که شروع نشده قول مدال طلا نمیدهم. فقط گفتهام تلاش میکنم به نتایج خوبی دست پیدا کنم، چون هدف و رؤیای من مدال جهانی و المپیک است.
سقف آرزوهایت کجاست؟
روزی که بانوان مسلمان بتوانند در مسابقات جهانی و المپیک با حجاب اسلامی شرکت کنند و مهارت و قدرت خود را در مصاف با رقبا به نمایش بگذارند. من چند بار سهمیه حضور در مسابقات جهانی را کسب کردم، اما بهخاطر اینکه نوع پوشش ما مورد تأیید فدراسیون جهانی نیست، اجازه حضور در این مسابقات را پیدا نکردم.
تا چه زمانی در دنیای قهرمانی میمانی؟
تازه ابتدای راه هستم. از سال ۹۰ جودو را شروع کردم، اما نمیدانم تا چه زمانی در دنیای قهرمانی خواهم ماند. چون عاشق جودو هستم و لحظه به لحظه این علاقه بیشتر میشود به همین دلیل نمیتوانم وقت تعیین کنم و دقیقاً بگویم که تا چه زمانی در دنیای قهرمانی خواهم ماند، اما تا آنجا که توانایی داشته باشم و بتوانم مدالآوری کنم در تیم ملی خواهم ماند.
چه انتظاری از مسئولان ورزشی دارید؟
ما را هم مثل بقیه رشتهها حمایت کنند. برای مدال نقره آسیا- اقیانوسیه اداره کل ورزش و فرمانداری همدان فقط چهار میلیون پاداش دادند که این مبلغ هزینه خرید یک دست لباس جودو نبود که به من دادند. مشکل من این است که در کشورم برایم ارزش قائل نمیشوند. برای پنج مدال آسیایی که کسب کردم، تا به امروز از طرف وزارت ورزش هیچ تجلیلی نداشتم و فقط یک بار از طرف استان همدان تجلیل کردند و مبلغ یک میلیون و نیم به خاطر مدال نقره و برنزی که گرفته بودم دادند و یک جورهایی میشود گفت این توهین است برای من تا تشویق. توهین است که بروم استانداری و یک میلیون و نیم به من جایزه بدهند. از اینکه بین ورزشکاران تبعیض قائل میشوند خیلی ناراحت میشوم، ولی باعث نمیشود که تلاش نکنم، چون در ورزش قهرمانی هدف من چیزهای دیگر است.
تمرینات را از چه زمانی شروع میکنید؟
نزدیک به دو سال در اردوهای تیم ملی شبانه روز تمرین کردم تا به مسابقات قهرمانی نوجوانان و جوانان آسیا اعزام شوم. در حال حاضر مسابقهای نداریم بهترین فرصت است تا استراحت کنم و به کارهای درمانی بپردازم و پس از ریکاوری تمریناتم را دوباره آغاز کنم تا با رفع ایرادات فنی و با آمادگی کامل برای مسابقات آینده آماده شوم.
چه کسی بیشترین نقش را در موفقیتهایت داشت؟
موفقیت امروز من حاصل تلاش مربیان تیم ملی به خصوص خانم کرمی مربی اختصاصیام است، چون وقتی من این ورزش را آغاز کردم اطلاع زیادی از جودو نداشتم، اما زحمات این مربی باعث شد به جودو دلگرم شوم و امروز روی سکوهای قهرمانی بایستم.
حرف پایانی...
دستان مادرم را بهخاطر زحماتی که برای من کشیده میبوسم و خودم را مدیون زحمات بیدریغش میدانم. من در سایه حمایتهای خانوادهام با آرامش خاطر توانستم به ورزش بپردازم. من این موفقیتها را به خانوادهام و همه آنهایی که برای من زحمت کشیدند تقدیم میکنم.