یادداشت| قهرمان با پهلوان‌

خبرورزشی/ محمدرضا نصرالله زاده؛ می‌گویند، آن‌هایی که به دنبال موفقیت باشند آن را به دست خواهند آورد و این مصداق کلی تیمی بود که برای قهرمانی در مسابقات جهانی پرورش‌اندام راهی فجیره امارات شد و به راحتی آن را به دست آورد. تیمی که در کنار مباحث فنی که در آن سرآمد بقیه تیم‌های حاضر در مسابقات بود و به بهترین شکل ممکن هم به حقش رسید، می‌توانست به لحاظ اخلاقی و فرهنگی هم یکی از خوب‌ها باشد تا حلاوت قهرمانی آن دوچندان نمایان شود. صادقانه باید بپذیریم که هر چه در مباحث فنی خوب و عالی بودیم در مباحث اخلاقی، فرهنگی، اجتماعی و... جای کار بسیار داریم و این نه تنها مختص به پرورش اندام، بلکه شامل همه رشته‌های ورزشی دیگر ما هم می‌شود. جایی که ما همه چیز را رها کرده و تنها به مباحث فنی و کسب عنوان قهرمانی دل خوش کرده‌ایم. ما قهرمان می‌سازیم، اما چه خوب می‌شود که به جای قهرمان‌سازی تک‌بعدی قهرمان پهلوان نیز می‌ساختیم، واقعیتی که کمبود آن در ورزش ما بسیار احساس می‌شود.
متأسفانه ما در ورزش همه چیز را در سایه یک مدال خوش‌رنگ گم کرده و یا به تعبیری در سایه آن همه ارزش‌ها را فراموش کرده‌ایم در حالی که آنچه در جامعه نمایان بوده و هست نه آن مدال خوش‌رنگ بلکه اخلاق حرفه‌ای و رفتار خوب اجتماعی افرادی است که در پس نام خود قهرمانی را نیز یدک می‌کشند. عنوانی که دیر یا زود تمام و به دست فراموشی سپرده خواهد شد و آنچه خواهد ماند، خوی و خصلت پهلوانی است که برای همیشه ماندگار و صاحبش را از فرش به عرش خواهد رساند که این ارزشمند و برای همیشه قابل احترام خواهد بود.