خبرورزشی/ پریسا غفاری؛ مریم هاشمی، سرمربی تیم والیبال سایپا در زمانهای نه چندان دور خودش دست به توپ بود، اما مدتی است هدایت تیمهای ملی و باشگاهی را برعهده دارد. او همانطور که در دانشگاه یک استاد سختگیر است در تمرینات هم جدی، اما در کنارش دوست خوبی برای شاگردانش هست. امسال هم به سایپا رفت و با گردهم آوردن تعدادی بازیکن شاخص عزمش را برای قهرمانی بسته است.
ممکن است کمی راجع به خودتان برایمان بگویید؟
کارشناس ارشد تربیت بدنی، تقریباً ۲۰ سالی است که در ورزش والیبال فعالیت میکنم. ۱۰ سال عضو تیم ملی والیبال بودم و تقریباً ۱۷ سال است که به عنوان مربی فعالیت میکنم. مدرس و مربی بینالمللی فدراسیون و همچنین عضو هیئت علمی دانشگاه خوارزمی هستم.
بین این همه رشته ورزشی چرا والیبال را انتخاب کردید؟
من به دلیل قد بلندی که داشتم از دوران مدرسه مورد توجه معلمهای ورزش بودم و در اکثر رشتهها کار کردم. ولی در دوران دبیرستان بنا بود که تنها یک رشته به صورت گروهی کار بشود و معلم ورزش من بیشتر به والیبال علاقهمند بود، من هم به این رشته تمایل پیدا کردم؛ بعد از آن هم وارد باشگاهها و تیم ملی شدم.
شما به هنر هم علاقهای دارید؟
بله! خیلی زیاد! من به موسیقی خیلی علاقه دارم، ساز دف میزنم و تقریباً در تمام کنسرتها شرکت میکنم. خوشنویسی کار کردم و خط خیلی خوبی دارم! در کل میتوانم بگویم من اگر ورزشکار نبودم حتماً هنرمند میشدم!
به کدام خوانندهها بیشتر علاقه دارید؟
گروه «سِوِن» را خیلی دوست دارم و حتماً در کنسرتهایشان شرکت میکنم، البته کارهای محمد علیزاده، سیروان خسروی و فرزاد فرزین را هم دوست دارم.
آخرین کتابی که خواندید؟
من بیشتر کتابهای روانشناسی میخوانم ولی آخرین کتابی که خواندم ورزشی بود، به نام آسیبهای ورزشی و حرکات اصلاحی.
فکر میکنید ورزش والیبال با هنر سنخیت دارد؟
ورزش والیبال واقعاً به هنر شباهت دارد! به نظرم هنر را باید با تمام وجود احساس کرد، والیبال را هم همینطور، چون واقعاً علاقهمندی خیلی خاصی میخواهد به علاوه اینکه هماهنگی خاصی که در ورزش والیبال وجود دارد را در رشتههای هنر هم میتوان دید. در کل احساس میکنم که این رشته ورزشی خیلی به هنر نزدیک است.
آیا در والیبال بانوان، تیم هنرمندان هم داریم؟
بله! البته آخرین خبری که از تیم هنرمندان دارم بازمیگردد به زمانی که مربی تیم ملی بزرگسالان بودم. مسابقه دوستانهای با تیم هنرمندان داشتیم که بسیار جذاب و لذتبخش بود. البته یکی از کسانی که خیلی به این کار علاقه داشت، خانم فاطمه گودرزی بود که بعداً هم در باشگاه میآمدند و فعالیت والیبالی داشتند. البته الان خیلی احساس میکنم که تیم هنرمندان ضعیف شده و من واقعاً دوست دارم که دوباره تمرینها و فعالیتشان را شروع کنند. پیشنهادم این است که یک مربی خوب داشته باشند تا پیشرفت کنند. چراکه در دنیای هنر خانمهای زیادی هستند که به ورزش علاقه دارند. مثلاً خانم لیلا بلوکات که خیلی حمایت میکنند.
مشکلات فعالیت در این رشته چیست؟
اتفاقاً من فکر میکنم والیبال از رشتههایی است که نسبت به دیگر رشتههای ورزشی بانوان بیشتر دیده شده، به این دلیل که فدراسیون خیلی خوبی دارد، اما در نهایت اگر بخواهیم والیبال بانوان و مرداد را در یک ترازو بگذاریم به هیچ عنوان با هم مطابقت نمیکنند! در والیبال مردان تعداد اسپانسرها و حمایتکنندگان مالی خیلی بیشتر است و گاهی یک تیم چند اسپانسر دارد که در والیبال بانوان اینگونه نیست. امیدوارم روزی والیبال بانوان هم حمایتکنندگان بیشتری داشته باشد، چون تیم ملی بانوان پتانسیل قهرمانی آسیا را هم دارد! اگر بیشتر حمایت شویم و برنامهریزیهای بلندمدت بهتری داشته باشیم این اتفاق حتماً میافتد.
آیا حجاب برای بانوان والیبالیست محدودیت ایجاد کرده است؟
نه! یعنی اولش اینطور به نظر میرسید که مشکل باشد. ولی الان که سالهاست که بازیکنها دارند اینگونه و با حجاب فعالیت میکنند، شاید روز اول فکر میکردند که برای بالا آوردن دستشان دچار مشکل بشوند ولی اینطور نبود و الان به این پوشش عادت دارند و راضی هستند. حتی بازیکنان ما با همین پوشش اسلامی لژیونر شدند.
بازیکن سالاری در والیبال وجود دارد؟
کم بودن تعداد بازیکنان خوب و دارای سطح فنی مناسب در بخش بانوان، بازیکنسالاری را به همراه دارد، اما ادامه این پدیده بستگی به شخصیت مربی تیم دارد. وقتی نگاهی به بازیکنان خوب در هر پست میاندازیم متوجه میشویم که تعداد آنها محدود است و در برخی از پستها فقط یک بازیکن خوب وجود دارد. قطعاً وقتی یک بازیکن خوب وجود داشته باشد همه باشگاهها برای عقد قرارداد با او تماس میگیرند و بازیکن باور میکند که بهترین است و بازیکنسالاری به وجود میآید. این موضوع جزو مشکلات اساسی والیبال بانوان است که فدراسیون باید برای این مشکل راهکار اساسی ارائه کند.
توجه به ردههای پایه در ایران خوب است؟
خیر، بازیکن رده پایه بعد از شرکت در مسابقات قهرمانی آسیا به حال خود رها میشود و تا دوره بعد رقابتها بازی نمیکند که بازیکن را از شرایط آمادگی دور میکند و افت بازیکن آغاز میشود. البته آموزش بازیکن وظیفه باشگاهها است، اما در حال حاضر بر گردن فدراسیون افتاده است.
و کلام آخر...؟
من باز هم میگویم که امیدوارم حمایتهای بیشتری از این رشته ورزشی بشود، چون فکر میکنم چه من و چه همکارانم اگر این تلاش و زمان را برای رشته دیگری گذاشته بودیم الان در جایگاه خیلی بهتری قرار داشتیم. امیدوارم فدراسیون برای سال جدید برنامهریزیهای بهتری داشته باشد و والیبال بانوان بتواند در سطح مسابقات جهانی حرفی برای گفتن داشته باشد و بتواند سهمیه حضور در این مسابقات را به دست بیاورد همان گونه که الان در آسیا مطرح شده است.