خبرورزشی/ اردشیر لارودی؛ در بازی شانزدهم پرسپولیس که منجر شد به شکست دادن نساجی- تیمی که خوب و جنگی و ستیزنده بازی می‌کند- علی علیپور پاس گل را داد! ولی این همه قصه شنیدنی روز نبود!
در بازی شانزدهم، پرسپولیس روی پاس طلایی علیپور، توسط وحید امیری که کاملاً تنها بود و هیچ زیر فشار و پرسینگ و یارگیری و جاگیری حریف قرار نداشت، دروازه مهمان را باز کرد!
صورت مسئله را یک بار دیگر با هم بخوانیم و با صدای بلند هم، تا بقیه نیز بشنوند که روز جمعه، ششم دی‌ماه، در دایره شکستن عادت‌ها، چه‌ها دیده‌اند و کدام دیدنی‌ها را از مقابل نگاه خود عبور داده‌اند! همه در بازی رخ‌ها تازه، همه در چارچوب خرق عادت!
علیپور اول تغییر فضا می‌دهد تا پاس بی‌نقص و دفاع خراب‌کن مهدی ترابی را بگیرد! می‌گیرد و سپس کلید عملیات گل «مرکب» را می‌زند!
جاگیری‌های تغییر یابنده توأم با هم ترابی و علیپور، باید تکمیل شود تا فرصت به هدر نرود! پس وحید امیری را می‌بینیم که در میان ۴، ۵ عنصر دفاعی نساجی، تک و تنها، بالا می‌رود و با ضربه سرش، توپ را به جایی می‌فرستد که دلخواه اوست و هیچ با مزاحمت هیچ‌یک از مدافعان جاخورده و «پست» از دست‌داده سفیدپوشان قائمشهر، برخورد نمی‌کند! یک گل به شدت تیمی و گروهی، در عملیاتی نرم و روان و پر از تحرک و سرعت! هم سرعت فردی و هم سرعت جمعی!
پرسپولیس در حال تغییر
پرسپولیس دیگر از خودش چه می‌خواهد؟ پرسپولیس دیگر از تیمش، چه باید بخواهد؟ پرسپولیس چگونه باید عادت‌های قدیمی‌تر را، با مهارت‌های تازه و جدیدتر عوض کند؟
کالدرون چگونه باید ثابت کند و اثبات که بازی‌اش هم طرح دارد و هم برنامه‌محور است! هم «فرادی» است هم گروهی و حول محور‌های متکی به حرکت‌های چندنفره!
کالدرون، حالا یکی از مردان کلیدی لیگ برتر است که باید از اعتماد و قبول جمعیت پرسپولیسی جامعه فوتبال، برخوردار شود! باید کالدرون را ۳۵ هزار نفره ستود و از او ممنون بود!
کالدرون، فعلاً سرعت و حرکت و بازی همبسته و همبستگی حرکتی را در فوتبال پرسپولیس جا می‌اندازد! کالدرون، نیمی از نفرات تیم پرسپولیس را هم، دچار تغییر اساسی و پیش‌برنده کرده! در پرسپولیس هیچ‌کس «فیکس» نیست! پیراهن پرسپولیس مال هیچ‌کس نیست!
انتظار از سعید راد
کالدرون می‌گوید: من احترام می‌خواهم و این کمترین حق اوست که به عنوان یک مربی- آن هم مربی مؤلف- انتظارش را دارد!
اگر نتیجه گرایی را مذموم می‌دانیم و اگر دنبال «اصالت بازی» هستیم، باید این خواسته‌ها را- که ارجح است از توقعات پولی- برآورده کرد!
از سعید راد که در عالم هنر، یکی از شیوه‌داران صاحب سبک است، توقع نداریم که حتماً سرمربی تیم‌شان را دوست بدارد، ولی این انتظار را نمی‌توان نداشت که حرمت و احترام مربیان را باید پاس داشت و باید که مراعات کرد!
از کالدرون می‌توان ایراد گرفت- بنی‌اسرائیلی- که چرا بردش کم است یا چرا چهار بار- حتی یک بار- باخت داده است، ولی او را فاقد تربیت خواندن...
نه! سعید راد، چنین ادبیاتی را در حق هیچ مربی، به‌کار نگرفته و این بار هم خودش درستش می‌کند!
در بازی شانزدهم، پرسپولیس روی پاس طلایی علیپور، توسط وحید امیری که کاملاً تنها بود و هیچ زیر فشار و پرسینگ و یارگیری و جاگیری حریف قرار نداشت، دروازه مهمان را باز کرد!
صورت مسئله را یک بار دیگر با هم بخوانیم و با صدای بلند هم، تا بقیه نیز بشنوند که روز جمعه، ششم دی‌ماه، در دایره شکستن عادت‌ها، چه‌ها دیده‌اند و کدام دیدنی‌ها را از مقابل نگاه خود عبور داده‌اند! همه در بازی رخ‌ها تازه، همه در چارچوب خرق عادت!
علیپور اول تغییر فضا می‌دهد تا پاس بی‌نقص و دفاع خراب‌کن مهدی ترابی را بگیرد! می‌گیرد و سپس کلید عملیات گل «مرکب» را می‌زند!
جاگیری‌های تغییر یابنده توأم با هم ترابی و علیپور، باید تکمیل شود تا فرصت به هدر نرود! پس وحید امیری را می‌بینیم که در میان ۴، ۵ عنصر دفاعی نساجی، تک و تنها، بالا می‌رود و با ضربه سرش، توپ را به جایی می‌فرستد که دلخواه اوست و هیچ با مزاحمت هیچ‌یک از مدافعان جاخورده و «پست» از دست‌داده سفیدپوشان قائمشهر، برخورد نمی‌کند! یک گل به شدت تیمی و گروهی، در عملیاتی نرم و روان و پر از تحرک و سرعت! هم سرعت فردی و هم سرعت جمعی!
پرسپولیس در حال تغییر
پرسپولیس دیگر از خودش چه می‌خواهد؟ پرسپولیس دیگر از تیمش، چه باید بخواهد؟ پرسپولیس چگونه باید عادت‌های قدیمی‌تر را، با مهارت‌های تازه و جدیدتر عوض کند؟
کالدرون چگونه باید ثابت کند و اثبات که بازی‌اش هم طرح دارد و هم برنامه‌محور است! هم «فرادی» است هم گروهی و حول محور‌های متکی به حرکت‌های چندنفره!
کالدرون، حالا یکی از مردان کلیدی لیگ برتر است که باید از اعتماد و قبول جمعیت پرسپولیسی جامعه فوتبال، برخوردار شود! باید کالدرون را ۳۵ هزار نفره ستود و از او ممنون بود!
کالدرون، فعلاً سرعت و حرکت و بازی همبسته و همبستگی حرکتی را در فوتبال پرسپولیس جا می‌اندازد! کالدرون، نیمی از نفرات تیم پرسپولیس را هم، دچار تغییر اساسی و پیش‌برنده کرده! در پرسپولیس هیچ‌کس «فیکس» نیست! پیراهن پرسپولیس مال هیچ‌کس نیست!
انتظار از سعید راد
کالدرون می‌گوید: من احترام می‌خواهم و این کمترین حق اوست که به عنوان یک مربی- آن هم مربی مؤلف- انتظارش را دارد!
اگر نتیجه گرایی را مذموم می‌دانیم و اگر دنبال «اصالت بازی» هستیم، باید این خواسته‌ها را- که ارجح است از توقعات پولی- برآورده کرد!
از سعید راد که در عالم هنر، یکی از شیوه‌داران صاحب سبک است، توقع نداریم که حتماً سرمربی تیم‌شان را دوست بدارد، ولی این انتظار را نمی‌توان نداشت که حرمت و احترام مربیان را باید پاس داشت و باید که مراعات کرد!
از کالدرون می‌توان ایراد گرفت- بنی‌اسرائیلی- که چرا بردش کم است یا چرا چهار بار- حتی یک بار- باخت داده است، ولی او را فاقد تربیت خواندن...
نه! سعید راد، چنین ادبیاتی را در حق هیچ مربی، به‌کار نگرفته و این بار هم خودش درستش می‌کند!
