خبرورزشی/مهدی هژبری؛ ۱) ایران و کی‌روش در یک مقطع همکاری ۸ ساله حداقل ۸ بار به مشکل خوردند و در تمامی نوبت‌ها با اینکه می‌دانستیم اگر خواسته‌های منطقی سرمربی تیم ملی را برآورده می‌کردیم هیچ مشکلی پیش نمی‌آمد، با بی‌تفاوتی و بی‌توجهی کار را به اختلاف شدید رساندیم و بعد هم در تمامی موارد کی‌روش را به زیاده‌خواهی، زورگویی، بی‌اخلاقی و... متهم کردیم؛ امروز دیگر در فوتبال ایران کارلوس کی‌روشی وجود ندارد.
۲) پرسپولیس و برانکو بعد از ۳ قهرمانی پی‌درپی مرد کروات در ایران، بر سر مسائل مالی به مشکل خوردند و پرداخت نشدن دستمزد ایوانکوویچ باعث شد برانکو به پیشنهاد سعودی‌ها روی خوش نشان بدهد و حتی بعد از آماده شدن پول پرسپولیس (البته با ۱۵ روز تأخیر، تازه ۵۰ درصد مطالبات برانکو جور شده بود) حاضر به بازگشت نباشد و بعد این ما بودیم که دست پیش را گرفتیم و رفتن برانکو را به پول‌پرستی او ربط دادیم؛ امروز دیگر در فوتبال ایران برانکویی وجود ندارد.
۳) مارک ویلموتس که درباره‌اش گفته می‌شد جنتلمن است، ماه است، گل است، زمین تا آسمان با کی‌روش فرق دارد، اصلاً به پول فکر نمی‌کند، سر بزنگاه دست تیم ملی و فدراسیون را در پوست گردو گذاشت و رفت. تنها دلیل این جدایی مردی که صادقانه زیاد هم به درد فوتبال ما نمی‌خورد، پول و خلف وعده بر سر مسائل مالی بود و باز هم این ما بودیم که بعد از رفتنش طلبکار شدیم و گفتیم خدا را شکر که رفت؛ امروز دیگر در فوتبال ایران ویلموتسی هم وجود ندارد.
۴) آندره‌آ استراماچونی با استقلال به مشکل خورد، از بس که وعده‌های توخالی شنید. او بعد از صدرنشینی استقلال رفت و حالا با تمام تلاشی که تیم سه‌نفره مذاکره کننده استقلال در دوحه به خرج دادند، همچنان برای بازگشت مردد است و اگر نیاید، این ما هستیم که طبق معمول طلبکار می‌شویم و سرمربی خارجی را به بی‌اخلاقی، زیاده‌خواهی و... متهم می‌کنیم.
۵) گابریل کالدرون با پرسپولیس مشکل دارد. بقیه‌اش را خودتان بهتر می‌دانید؛ باز هم مشکل پول، احترام و وعده‌های توخالی است. اگر او هم به تهران نیاید، لابد از زیاده‌خواهی و بداخلاقی‌اش است و ما خوبیم.
به نظر شما چرا مربیان خارجی که به ایران می‌آیند، این همه بداخلاق، زیاده‌خواه و پول‌پرست هستند؟ نکند ایراد از ما باشد! نه، امکان ندارد، ما خوبیم... خوب شد؟
۲) پرسپولیس و برانکو بعد از ۳ قهرمانی پی‌درپی مرد کروات در ایران، بر سر مسائل مالی به مشکل خوردند و پرداخت نشدن دستمزد ایوانکوویچ باعث شد برانکو به پیشنهاد سعودی‌ها روی خوش نشان بدهد و حتی بعد از آماده شدن پول پرسپولیس (البته با ۱۵ روز تأخیر، تازه ۵۰ درصد مطالبات برانکو جور شده بود) حاضر به بازگشت نباشد و بعد این ما بودیم که دست پیش را گرفتیم و رفتن برانکو را به پول‌پرستی او ربط دادیم؛ امروز دیگر در فوتبال ایران برانکویی وجود ندارد.
۳) مارک ویلموتس که درباره‌اش گفته می‌شد جنتلمن است، ماه است، گل است، زمین تا آسمان با کی‌روش فرق دارد، اصلاً به پول فکر نمی‌کند، سر بزنگاه دست تیم ملی و فدراسیون را در پوست گردو گذاشت و رفت. تنها دلیل این جدایی مردی که صادقانه زیاد هم به درد فوتبال ما نمی‌خورد، پول و خلف وعده بر سر مسائل مالی بود و باز هم این ما بودیم که بعد از رفتنش طلبکار شدیم و گفتیم خدا را شکر که رفت؛ امروز دیگر در فوتبال ایران ویلموتسی هم وجود ندارد.
۴) آندره‌آ استراماچونی با استقلال به مشکل خورد، از بس که وعده‌های توخالی شنید. او بعد از صدرنشینی استقلال رفت و حالا با تمام تلاشی که تیم سه‌نفره مذاکره کننده استقلال در دوحه به خرج دادند، همچنان برای بازگشت مردد است و اگر نیاید، این ما هستیم که طبق معمول طلبکار می‌شویم و سرمربی خارجی را به بی‌اخلاقی، زیاده‌خواهی و... متهم می‌کنیم.
۵) گابریل کالدرون با پرسپولیس مشکل دارد. بقیه‌اش را خودتان بهتر می‌دانید؛ باز هم مشکل پول، احترام و وعده‌های توخالی است. اگر او هم به تهران نیاید، لابد از زیاده‌خواهی و بداخلاقی‌اش است و ما خوبیم.
به نظر شما چرا مربیان خارجی که به ایران می‌آیند، این همه بداخلاق، زیاده‌خواه و پول‌پرست هستند؟ نکند ایراد از ما باشد! نه، امکان ندارد، ما خوبیم... خوب شد؟
