خبرورزشی/ جهانگیر کوثری؛ در هر رشته‌ای از ورزش آنچه از همه بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد، نمایش ارزش‌های اخلاقی است. از این دریچه به اتفاق ناخوشایندی که در کشتی فرنگی جام تختی افتاد، نظر می‌کنیم. احترام به قوانین، به حریفان، به داوران و به تماشاگران همراه با گذشت، بردباری، جوانمردی و رفتار پهلوانانه‌ای که بتواند مانع تهاجم یک بازنده روی تشک و میدان باشد. برادران گرایی که از شاخص‌های کشتی فرنگی ما به حساب می‌آیند، در خانه خودشان دچار جو برتری در میزبانی شدند و متأسفانه مربیان آنان به جای اینکه روی بحث روانی کشتی در خانه خود و مبارزه در مقابل تماشاگران خود کار کنند و با گرایی قبل از کشتی، غرور میزبانی او را باز کنند، خود مهاجمان این اتفاق لقب گرفتند و به دنبال آن حسین گرایی برادر محمدرضا گرایی را نیز به دنبال خود روی تشک کشاندند و با اعتراض و فریاد و به نوعی تحریک تماشاگران می‌رفت که ماجرایی تلخ در جام تختی به وجود آورد. غافل از اینکه محوریت فضایل در کشتی، تحمل شکست است حتی اگر داور اشتباه کرده باشد. در کشتی فرنگی اشتباهات داوری به وفور اتفاق می‌افتد، اما با اعتراض منطقی و اصولی و آنگونه که قانون اجازه می‌دهد، به آسانی می‌توان آن لحظه تردیدبرانگیز را دید و حق خود را گرفت، اما با هجوم و فریاد و داد و بیداد و به هم زدن جو و فضای سالن آن هم در کشتی بین‌المللی جام تختی که ما میزبانش هستیم، هرگز! روی سخن ما بیشتر با رحیم گیوی از مربیان کارکشته کشورمان است که قانون به او اجازه داده است از امکانات آن استفاده و اعتراض رسمی خود را با انداختن مکعب به روی تشک اعلام کند. محمدرضا گرایی گرم و احساساتی بود، اما گیوی عزیز که کنار تشک حضور دارد، باید شرایط را کنترل کند. اگر قرار باشد برای هر اعتراضی در کشتی این نوع رفتار‌ها انجام شود، سنگ روی سنگ بند نمی‌شود. شیراز و شیرازی‌ها کشتی‌گیران جهانی و المپیکی محبوبی دارند که برادران گرایی نیز باید به جمع آن‌ها اضافه شوند. ما هنوز با مدال طلای ناب امید نوروزی روز‌ها و شب‌های خوبی را به صبح می‌رسانیم و این نوابغ برای ما رؤیاهایمان را به واقعیت تبدیل کرده‌اند و منتظر گرایی‌ها هستیم.