خبرورزشی/ مهدی همدانی؛ در بازی رفت با پرسپولیس روی نیمکت بود، اما حالا باید پای تلویزیون مسابقه را ببیند. حکایت رویارویی با سرخپوشان برای جواد زرینچه داستانی ۳۲ ساله است که به اتفاق همدیگر قسمت‌هایی از آن را ورق زدیم و رسیدیم به جدال پنج‌شنبه. مسابقه‌ای که خود آقاجواد تأکید می‌کند مثل یک هوادار برای پیروزی استقلال دعا می‌کند و انرژی می‌فرستد.
فروردین سال ۱۳۶۶. اولین رویارویی شما مقابل پرسپولیس. از آن بازی بگویید.
تا حالا آن جو را تجربه نکرده بودم و برایم تازگی داشت. مسابقه هم صفر- صفر تمام شد. راستش من آنقدر جوان بودم که اصلاً نمی‌دانستم چه‌کار کنم، ولی بزرگانی، چون منصور پورحیدری، چنگیز، بهتاش فریبا و... کمک‌حالم شدند تا فضا را بهتر درک کنم.
شهرآورد سال ۶۹. همان بازی که استقلال ۲ بر یک پرسپولیس را برد و قهرمان اولین دوره لیگ باشگاهی بعد از انقلاب شد. برویم سراغ آن بازی.
بله. پرسپولیس را بعد از ۷ سال بردیم. پرسپولیس تیم خیلی خوبی داشت، ولی استقلال کامل‌تر بود. به ویژه در عرصه تهاجمی که شاکله همان تیم ۳ ماه بعد در قالب تیم ملی قهرمان بازی‌های آسیایی پکن شد. در بازی خرداد سال ۶۹ من بعد از رضا حسن‌زاده جوان‌ترین بازیکن استقلال بودم.
راستی آقاجواد، حسرت گلزنی مقابل پرسپولیس به دل‌تان نمانده؟
نه. حسرت گل نزدن در شهرآورد را ندارم، چون همیشه به منافع تیم فکر کردم. البته گاهی اوقات این مسئله به ضررم تمام شد، ولی همواره به خودم می‌گفتم قرار نیست همه ستاره شوند بلکه بعضی‌ها هم باید پل شوند تا دیگران به مقصد برسند یا اینکه پله شد تا بقیه بالا بروند.
از بین پاس گل‌هایی که مقابل پرسپولیس دادید، کدام‌یک جذاب‌تر بوده؟
بازی تابستان سال ۷۴، همان مسابقه‌ای که ۳ بر یک بردیم. من پاس گل سوم را به محمد تقوی دادم. امیر قلعه‌نویی توپ را رساند، من هم شهرام براتپوری را رد کردم و برای تقوی سانتر کردم. یک بار هم در سال ۶۷ همان بازی که یک- یک شد، یک پاس خیلی خوب به محسن گروسی دادم که محمد پنجعلی مجبور شد محسن را بزند و پنالتی شد، ولی از شانس بد ما، پنالتی گل نشد!
دی ماه سال ۷۳، همان بازی که ۲-۲ بود، ولی نیمه‌تمام ماند. خیلی‌ها می‌گویند بعد از اینکه تیم عقب افتاد، شما خودتان تصمیم گرفتید از عمق دفاع به سمت راست بروید، درست است؟
نصرا... عبداللهی سرمربی استقلال بود و خودش می‌داند چقدر دوستش دارم، ولی وقتی ۲ بر صفر عقب افتادیم و شاهرودی اخراج شد، به محمد نوری و مسعود غفوری‌های‌اصل گفتم شما حواس‌تان به عقب باشد. من می‌روم سمت راست. یا بازی ۳ بر صفر می‌شود یا اینکه کاری می‌کنم. شکر خدا بازی عوض شد و ما ۲ گل زدیم. البته ۳ گل زدیم، ولی آقای ابهران عزیز گل سالم علی اکبریان را قبول نکرد. آقای ابهران را خیلی دوست دارم، ولی ایشان عادت داشت گل‌های سالم استقلال را قبول نکند! یک بار هم در بازی با ابومسلم احمد مؤمن‌زاده در مشهد گل زد، ولی ابهران قبول نکرد (می‌خندد). در آن بازی (شهرآورد) ورق عین مسابقه ایران- استرالیا برای استقلال برگشت، ولی حیف که نیمه‌تمام ماند.
شهرآورد سال ۸۲ شما دستیار آقای پورحیدری بودید و عده‌ای می‌گویند نباید بعد از اخراج کخ برمی‌گشتید. اگر زمان به عقب برگردد، باز هم بعد از رفتن کخ به استقلال می‌آمدید؟
نه، برنمی‌گشتم. همین آقای عبداللهی سرپرست تیم بود و به من گفت جواد دیگه سر تمرین نیا، چون کخ دوست ندارد باشی، ولی بعد از اینکه این مربی آلمانی اخراج شد و فهمیدند مشکل تیم امثال زرینچه نبوده، دوباره دنبال من آمدند. متأسفانه گذشت‌هایی که در حق استقلال کردم هیچ وقت دیده نشد.
و این بازی. به نظرتان قائدی گل می‌زند؟
پرسپولیس تیم خوبی است، ولی استقلال به لحاظ فوتبالی پرروتر است. قائدی می‌تواند مهره‌ای تعیین‌کننده باشد؛ همین‌طور ارسلان مطهری، علی کریمی، وریا غفوری و حسین حسینی. امیدوارم با تلاش کادر پزشکی شیخ دیاباته هم برسد.
هنوز هم در مورد پنالتی‌ای که بازی رفت خراب شد، حرف و حدیث زیاد است. چرا کریمی پنالتی زد؟
در همان بازی رفت اگر پنالتی گل می‌شد، شرایط تیم تغییر می‌کرد، ولی گل نشد دیگه. بنده خدا کریمی هم مقصر نیست. بازیکنان بزرگ دنیا هم پنالتی خراب کرده‌اند. البته کریمی پنالتی‌زن اول ما در آن بازی نبود، ولی چون پنالتی‌زن اول استقلال پنالتی نزد، کریمی پشت توپ رفت. حالا دیگر هر چه بود، تمام شد و استقلال با شرایط بسیار خوبی که دارد، می‌تواند بازی را ببرد و در وضعیت مطلوب‌تری قرار بگیرد. دلم با استقلال است و می‌خواهم این تیم فاتح جدال پنج‌شنبه شود. بودن امثال مجید نامجومطلق عزیز هم کمک‌حال تیم است و از موفقیت تیمی که مجید در آن باشد خوشحال‌تر هم می‌شوم.
