خبرورزشی/ کاوه علی‌اسماعیلی؛ ۱- ۱۵ اردیبهشت ۹۲. شاید تلخ‌ترین روز. فینال جام حذفی... پرسپولیس و سپاهان در ورزشگاه آزادی. از پیش مشخص بود که این آخرین حضور مهدی مهدوی‌کیاست. ترکیب پرسپولیس اعلام شد، اما مهدی در آن نبود. چرا؟ این سؤال بزرگ، ذهن همه هواداران را خراش داد. مهدی در دو جام جهانی بازی کرده بود. در جام جهانی ۲۰۰۶ کنار یحیی گل‌محمدی (سرمربی آن شب پرسپولیس) به زمین رفت. حتی در جام جهانی ۹۸ که یحیی به فهرست نهایی نرسید، مهدی بازی کرد و گل سرنوشت‌ساز ما را مقابل آمریکا زد، اما چرا یحیی در این بازی آخر، مهدی را به زمین نفرستاد؟ بازی به دقیقه ۱۱۸ رسید و خلاصه مهدی کنار خط آمد. چرا این‌قدر دیر؟ این سؤال هم نمکی شد روی زخم دل هواداران. پرسپولیس در ضربات پنالتی به سپاهان باخت. سپاهانی‌هایی که در جایگاه ۸ (جایگاه تیفوسی‌های استقلال) نشسته بودند غرق در شادی، منتظر دریافت جام قهرمانی بودند و مهدی آرام و مظلوم و بی‌حاشیه چهارگوشه زمین را می‌بوسید تا غم دل هواداران پرسپولیس را صدبرابر کند.
۲- مهدی در برنامه ۹۰ حاضر شد و خیلی مقاومت کرد تا آن اتفاق تلخ نیفتد، اما سرانجام اشکش درآمد تا فوتبال‌دوستان ایرانی همراه با او گریه کنند. لعنت بر این فوتبال بی‌رحم که خداحافظی یکی از بهترین‌های تاریخ ما را این‌قدر غمبار کرد. بسیاری از فوتبال‌دوستان تا مدت‌ها یحیی را ملامت می‌کردند؛ سرمربی بودی. حق داشتی، اما چرا از مهدی بازی نگرفتی؟
۳- دقیقه ۳+۹۰ پرسپولیس - پیکان است. آن‌ها که از نبودن سیدجلال حسینی در ترکیب پرسپولیس شگفت‌زده شده بودند، سرانجام سیدجلال را دیدند. کنار خط در یک‌قدمی داور چهارم که شماره علی علیپور را نشان می‌داد. سیدجلال به زمین رفت بدون غر و بدون اخم. با همان حجب و نجابت و عشق مثال‌زدنی مهدی مهدوی‌کیا.
۴- سیدجلال از آن دسته بازیکنانی نیست که تیم را به‌هم بریزد. درست مثل مهدی مهدوی‌کیا، اما حقی به گردن فوتبال ما دارد. ندارد؟ با او به جام‌های جهانی رفتیم و بار‌ها اشک شوق ریختیم. خیالمان راحت بود اگر سید در زمین بود. هواداران پرسپولیس هم نمی‌توانند او را فراموش کنند که در تمام موفقیت‌های این سال‌ها، رد پای سیدجلال هست. سید، دینش را به فوتبال ما و به پرسپولیس ادا کرده و حالا نوبت ماست. اگر قرار است نباشد، اگر قرار است بازی نکند، حتی اگر قرار است به تیمی دیگر برود، می‌شود به این ماجرا سروشکلی آبرومند داد. نمی‌شود؟ می‌شود کاری کرد که سیدجلال که چند سال برای شادی دل هواداران بازی کرد، با دل‌شکستگی نرود. اینکه چه کسی در تیم بازی کند و چه کسی به نیمکت زنجیر شود حق سرمربی است؛ در این باره کوچک‌ترین حرفی و مسئله‌ای نداریم، اما می‌شود کاری کرد که حرمت ملی‌پوشی که در دو جام جهانی بازی کرد و باعث اعتبار فوتبال ما شد، حفظ شود. نمی‌شود؟
۵- نگرانیم که نکند ماجرای سیدجلال به قصه مهدی مهدوی‌کیا تبدیل شود و گریه تلخ یک ملی‌پوش دیگر را هم شاهد باشیم. این‌ها را فقط برای فوتبال می‌نویسیم که به مهدوی‌کیا و سیدجلال بدهکار است. خیلی بدهکار.
