به گزارش خبرورزشی، فضای کری‌خوانی در فوتبال ایران آنقدر سنگین و متشنج شده است که شاید منطق در آن به کمترین سطح ممکن رسیده باشد. مثال می‌خواهید؟ مدیرعامل استقلال چندی پیش مدعی شد این باشگاه در راستای سیاست‌های جدید اقتصادی‌اش با برخی شرکت‌های مواد غذایی قرارداد خواهد بست تا آن‌ها به زودی تولیدات‌شان را با لوگوی این باشگاه عرضه کنند. سعادتمند آن زمان به طور ویژه از «پفک آبی» یاد کرد و این مساله از همان زمان سوژه کری‌خوانی رقبا شد. حالا هم که خبر رسیده آبی‌ها اولین قراردادشان از این دست را منعقد کرده‌اند، دوباره داستان پفک آبی داغ شده و ملت دارند با آن جوک می‌سازند.
به خیلی از کار‌ها و حرف‌های مدیرعامل استقلال انتقاد جدی داریم؛ از ملاقات او با کمدین‌های استقلالی تا برخی مصاحبه‌ها که پوپولیسم و عوامگرایی در آن‌ها موج می‌زند. با وجود این داستان «پفک آبی» اصلا و ابدا خنده ندارد. این کار‌ها همه جای دنیا عرف است و باشگاه‌های معتبر برندشان را برای مدت محدود به صنایع تولیدی گوناگون اجاره می‌دهند. در اروپا که ۷۰ درصد منابع مالی باشگاه‌ها از طریق حق پخش تلویزیونی تامین می‌شود، باز باشگاه‌ها از چنین منابعی نمی‌گذرند، بعد چرا ما در اقتصاد کوچک و ویران فوتبال ایران باید قید این قبیل فرصت‌ها را بزنیم؟
کری‌خوانی خوب است و حتی طنز ساختن برای رقبا هم هیچ اشکالی ندارد، اما بهتر است در قبال چنین طرح‌هایی، به جای شوخی و تمسخر، دنبال الگوبرداری برویم. اگر تولید پفک با نشان پرسپولیس و استقلال باعث می‌شود این دو تیم چند بازیکن خوب بگیرند و نتایج بهتری به دست بیاورند، حتما این کار مفید و بلکه لازم است. ای کاش همیشه قبل از خندیدن کمی فکر کنیم.
