خبرورزشی/ محدثه جوادی؛ نداشتن زمین این روز‌ها معضل بزرگی برای تنیسور‌های ملی‌پوش شده است. حسام اسماعیلیزدی، تنیسور ملی‌پوش از نبود زمین خیلی شاکی است. او می‌گوید: «من برای تمرینم هر روز زمین اجاره می‌کنم، اما در ساعات خاصی مجبورم تمرین کنم چراکه از ساعت ۵ عصر باشگاه‌ها زمین را به اعضای‌شان می‌دهند تا پول بیشتری بگیرند. این ساعات، ساعات گل تنیس هستند، اما من ظهر که آفتاب مستقیم می‌تابد و هیچ‌کس در زمین تنیس نیست تمرین می‌کنم، طوری که چند هفته پیش چشم‌هایم آسیب دید و دکتر گفت به‌خاطر تابش مستقیم آفتاب است، اما چاره‌ای ندارم. من تنیسور تیم ملی هستم چرا برای زمین تنیس باید پول بدهم؟»
تنیسور ملی‌پوش برای گذران زندگی شاگرد می‌گیرد: «هزینه‌های کفش، لباس، مربی، زه‌کشی راکت و بدنسازی با خودمان است و فدراسیون هیچ مبلغی برای کمک به ما نمی‌دهد. من و بقیه بچه‌های تیم ملی شاگرد می‌گیریم. از هر کدام از قهرمانان و مربیان تنیس بپرسید می‌گوید؛ بازیکنی که برود به سمت شاگرد گرفتن باید فاتحه تنیسش را خواند چراکه شاگرد گرفتن برای یک بازیکن حرفه‌ای سم است و بازیکن افت می‌کند، اما با این خرج سنگین زندگی اصلاً نمی‌توانیم زندگی را بچرخانیم و مجبوریم.»
او از عدم همکاری فدراسیون ناراضی است: «در تنیس ایران ما ۸، ۹ تنیسور خوب داریم و بقیه فقط بازی می‌کنند. فدراسیون باید کاری کند یا نامه‌ای به وزارت ورزش بزند که حداقل ما ۹ نفر پول بدنسازی ندهیم و باشگاهی به ما بدهد. ما با تمام خرج‌هایی که داریم باید پول باشگاه هم بدهیم و با حقوق کمی که از فدراسیون می‌گیریم، هیچ کاری نمی‌شود کرد. با یک میلیون و دویست هزار تومان یک بچه ۱۰ ساله هم نمی‌تواند زندگی‌اش را بگذراند چه برسد به ما.»
