خبرورزشی/ مهری رنجبر؛ مرتضی مهرزاد غول دو متر و ۴۰ سانتیمتری والیبال نشسته ایران، اسمش در تاریخ پارالمپیک ماندگار شد. دومین مرد قد بلند جهان، بعد از بازی در پارالمپیک ریو، حالا برگی از تاریخ بازی‌های پارالمپیک شده است. اتفاقی که خودش آن را خاص نمی‌داند و برایش خیلی عادی است. اسپوکر تیم ملی والیبال نشسته این روزها دعا، دعا می‌کند تا زودتر در تمرین دست به توپ شود. او حالا دلش حتی برای استرس مسابقه هم تنگ شده است. 

اینکه در تاریخ پارالمپیک ماندگار شدی، خوشحالی؟
من خودم دیشب خبردار شدم که کمیته بین‌المللی پارالمپیک مرا به عنوان بلندقدترین ورزشکار تاریخ پارالمپیک معرفی کرده است. من اصلاً به این مسئله فکر نمی‌کنم، چراکه اتفاق خاص و مهمی نیست که خوشحالی آنچنانی هم داشته باشد، با قدی که من دارم این انتخاب طبیعی است. 

۹ ماه بدون تمرین و مسابقه، سخت گذشت؟
دقیقاً ما از اسفندماه که اردوی‌مان تمام شد تا به حال نه تمرین جدی داشتیم و نه مسابقه. خیلی سخت است. البته در خانه تمرین می‌کنم ولی تمرین خیلی جدی نیست و تنها برای اینکه بدنم از فرم خارج نشود. 

چطور تمرین می‌کنی؟
در خانه طبق برنامه مربی بدنسازی، تمرینات بدنسازی انجام می‌دهم و با مربی تیم هم در ارتباط هستم اما سالن شهرمان هم که با شیوع کرونا تعطیل شده و من و ۴ نفر دیگر از بازیکنان با مسئولیت خودمان می‌رویم و تمرین می‌کنیم. هرچند لوازم خاصی نداریم و تنها سه توپ داریم که با آن تمرین می‌کنیم تا والیبال یادمان نرود. 

موقع تمرین در سالن با رعایت پروتکل‌های بهداشتی تمرین می‌کنی؟
تمرین توپی خاص و جدی نیست. بیشتر حالت سرگرمی دارد. به نظرم کاری که ما می‌کنیم اسمش هم تمرین نیست. 

خطرناک نیست؟
ما خودمان هم نگران هستیم اما سعی می‌کنیم پروتکل‌های بهداشتی را رعایت کنیم و ماسک هم می‌زنیم. هرچند به جز وقتی که تمرین می‌روم، دیگر از خانه بیرون نمی‌روم. به هر حال ما هم می‌دانیم وضعیت اصلاً خوب نیست و باید همه‌جوره مراقب باشیم. 

پس حسابی دلتنگ تمرین و مسابقه‌ای؟
دقیقاً. من دلم لک زده برای تمرین جدی و مسابقه. نه من که همه بچه‌ها همین‌طور هستند، با آنها که صحبت می‌کنم، می‌گویند از نداشتن مسابقه و تمرین خسته شده‌ایم. قبلاً که اردو بودیم و مسابقه می‌دادیم، فشار تمرینات و استرس مسابقه خسته‌مان می‌کرد و حالا دوری ۸، ۹ ماهه برایمان خیلی اذیت‌کننده شده اما کاری نمی‌شود کرد و شرایط برای همه یکسان است و فعلاً باید صبر کنیم. 

این روزها که بیشتر در خانه هستی، چه کار می‌کنی؟
کاری نمی‌شود کرد، من بیشتر با خواندن کتاب سر خودم را گرم می‌کنم و گاهی هم تلویزیون می‌بینم اما خیلی سخت می‌گذرد. 

از لیگ والیبال نشسته هم خبری نیست؟
فعلاً نه. تا آنجایی که می‌دانم دو هفته پیش گفتند قرار است برگزار شود، اما ظاهراً به خاطر ابتلای تعدادی از بازیکنان فعلاً دست نگه داشته‌اند. فعلاً شرایط سختی داریم. 

از حریفان خبری داری که تمرین می‌کنند، یا نه؟
من شنیده‌ام که تیم‌های روسیه و بوسنی تمریناتشان را شروع کرده‌اند اما ما نه لیگی داریم و نه اردویی. 

تعویق پارالمپیک را چطور می‌بینی؟
به نظرم که تعویق بازی‌ها خیلی بد شد. این شرایط فعلاً به ضرر ما شده چراکه هیچ خبری نیست و ما کنج خانه‌ایم و حتی نمی‌دانیم چه روزی اردو شروع می‌شود اما حریفان اصلی در حال تمرین هستند. با این وضعیت ما حالا از آنها خیلی عقب افتاده‌ایم و هر روز هم شرایط‌مان بدتر می‌شود. امیدوارم همان‌طور که تمرین و مسابقات لیگ والیبال و فوتبال شروع شده و اردوی بقیه رشته‌ها، اردوی ما هم استارت بخورد.