خبرورزشی/ فرهاد اشراقی؛ عادل فردوسی‌پور هم مصاحبه‌های ضعیف زیاد داشت، مثلاً اگر می‌خواست در مورد آب و هوا هم صحبت کند، مجید جلالی را روی خط می‌آورد که راستش من یکی دلیلش را متوجه نمی‌شدم. عادل هم گاهی «محو» مهمان برنامه‌اش می‌شد اما بر خلاف میثاقی لااقل ۲ تا سؤال چالشی هم می‌کرد. بینندگان برنامه ۹۰ هنوز آن برنامه‌ای که فردوسی‌پور به سعید آذری گفت اگر روی خط برنامه نیایید خیلی خوشحال می‌شوم را فراموش نکرده‌اند. آن روزها برنامه ۹۰ واقعاً در آسمان تلویزیون ایران می‌درخشید هر چند که بعدها دچار افت شد و عادل هم به مسائلی پرداخت که هیچ ربطی به او (و البته فوتبال) نداشت.

محمدحسین میثاقی دوشنبه شب فقط «تماشاگر» حرف‌های امیر قلعه‌نویی بود. بله، امیر مربی پرافتخاری است ولی آن مجری برنامه فوتبال برتر نباید حداقل یک ‌جا (توجه کنید فقط یک جا) یک سؤال انتقادی هم از او می‌پرسید؟ قلعه‌نویی ۵ قهرمانی در لیگ برتر دارد اما آیا ناکامی ندارد؟ یعنی در ۷، ۸ سال گذشته هر جا بوده نتیجه گرفته؟! موضوع بحث اصلاً قلعه‌نویی و حرف‌هایش نیست و اتفاقاً او یک جاهایی هم درست می‌گفت، موضوع اینجاست که میثاقی مثل بسیاری از ما خبرنگاران وقتی یک چهره مطرح را می‌بیند دست و پایش را گم می‌کند و چنان قربان‌صدقه طرف می‌رود که اساساً کار ژورنالیستی یادش می‌رود. راستش روزهای اولی که همه به خاطر عادل به میثاقی حمله می‌کردند، دلم برایش می‌سوخت و پیش خود می‌گفتم او مستحق این همه هجمه و حمله نیست و بالاخره آدم که نکشته اما دوشنبه شب بیشتر فهمیدم که مقایسه عادل با میثاقی از بیخ و بن غلط است و آنها اصلاً از یک جنس نیستند که مقایسه شوند. صد البته عادل هم ایراداتی داشت که بارها و بارها به آن اشاره کرده‌ام همان‌طور که به طور قطع خود نگارنده هم ایراداتی دارم و حتی شاید خیلی‌ وقت‌ها در تحلیل یک شخص یا یک بازی اشتباه کنم.