خبرورزشی/ فرهاد اشراقی؛ بازیکنان استقلال بعد از بازی با نساجی همگی علیه مدیریت مصاحبه کردند. یعنی آن قانون ممنوع‌المصاحبه شدن برای بقیه ایام سال است و به وقتش که می‌شود، استقلالی‌ها از پرسپولیسی‌ها هم خوش‌مصاحبه‌تر می‌شوند اما مسئله قراردادها در استقلال هیچ موقع حل نمی‌شود چون از ریشه و از سال‌ها قبل خراب است. توجه کنید؛
در استقلال هر مدیری هر مدل قراردادی دلش خواسته، با بازیکنان بسته و بازیکنان هم هر مدل آپشنی که دوست داشته‌اند، در قراردادشان گنجانده‌اند. البته نه اینکه در پرسپولیس یا تیم‌های دیگر این مدلی نباشد اما در استقلال غلظت ماجرا خیلی بیشتر است.
۲- در استقلال قراردادها را طوری بسته‌اند که مدیران فعلی هر کاری بکنند، صدای ۵ نفر درمی‌آید. به میلیچ و دیاباته پول بدهند، دانشگر می‌گوید چرا فقط به خارجی‌ها پول می‌دهند؟! به جوان‌ها پول بدهند، صدای قدیمی‌ها درمی‌آید. به قدیمی‌ها بدهند، صدای جدیدها و جوان‌ها درمی‌آید. تازه قراردادها عوض هم شده است. حالا وریا به کنار، او به هر حال کاپیتان است و از نظر فنی هم خوب است اما نفرات متوسط هم قراردادشان چند برابر شده و حالا باشگاه پول ندارد حتی ۱۰ درصد دیگر به بازیکنان بدهد.
۳- مدیران جوگیر می‌شوند و چون می‌دانند خیلی ماندنی نیستند، قراردادها را چند برابر میکنند. در واقع خودشان نمی‌خواهند از جیب پول بدهند و به همین دلیل نگران پول باشگاه نیستند. به هر حال مدیران و مربیان بعدی خودشان می‌دانند و مشکلات‌شان. اصلاً می‌خواستند نیایند!
۴- این مدیران هم که بروند، میراث بدی برای آیندگان می‌ماند. البته مددی مثل سعادتمند قرارداد نبسته اما به هر حال او هم می‌رود ولی مشکلات قراردادهای بازیکنان استقلال باقی می‌ماند. حالا چرا؟ پارسال ۱۰ درصد قرارداد یک بازیکن معمولی می‌شد ۲۰۰ میلیون اما امسال ۱۰ درصد قرارداد همان بازیکن شده ۸۰۰ میلیون! در واقع شما اگر بانک مرکزی را هم بزنید، نمی‌توانید پول همه بازیکنان را بدهید و همه را هم راضی کنید و دود این مسئله هم مستقیماً به چشم تیم استقلال و کادر فنی‌اش می‌رود.
