خبرورزشی - آرتین زهرابی؛ برای خیلی‌ها این نکته جای سوال دارد که چرا فرهاد مجیدی بعد از سومین حضورش در استقلال به عنوان سرمربی، فراز کمالوند را با خودش آورد؛ کمالوند چه سنخیتی با مجیدی دارد که ناگهان سر از استقلال درآورد؟

می‌گویند فراز کمالوند و فرهاد مجیدی رفاقتی دیرینه دارند اما عجیب است تا امروز هیچ‌کدام دم از این رفاقت نزده‌اند؛ به ویژه این مساله از سوی فرهاد مجیدی عجیب‌تر به نظر می‌رسد. همه می‌دانند مجیدی آدم رفیق بازی نیست؛ پس فراز چرا دستیار او شد؟ چرا پیروز قربانی به استقلال نیامد؟

پاسخ بسیار ساده است؛ فرهاد پس از سومین حضور در استقلال، این دفعه «ترجیح و البته تشخیص» داد با یک مربی با تجربه که درقامت سرمربی است و تجربه‌اش بسیار بیشتر از خود مجیدی است وارد لیگ شود؛ مربی – تمرین دهنده‌ای که در تیمداری نه تنها تجربه کافی دارد که در مسائل فنی می‌تواند به آنچه فرهاد مجیدی روی آن اشراف ندارد تمرکز کند؛ مدلی امتحان پس داده در سپاهان اصفهان که پیشتر محرم نویدکیا تجربه‌اش کرد و با علیرضا مرزبان تیم بهتری ساخت...

حالا فراز کمالوند که حضورش در استقلال هیچ ربطی به رفیق بازی ندارد و مصالح هر دو طرف ایجاب می‌کند این بار کنار هم قرار بگیرند مربی استقلال شده است؛ فراز اعتبار از دست رفته و روزهای خوب به جا مانده از مربیگری در گذشته را دوباره مطالبه می‌کند، مجیدی هم از تجربیات او نهایت استفاده را می‌برد. این نامش رفیق بازی نیست؛ مصلحتی از پیش تشخیص داده شده است؛ این بار پای «منافع» در میان است...