بعد مدتها از ته دل خندیدم!! یاد اونزمانها بخیر که همه ما چنان با موهای تو پیشونی وشلوار سوپر خمره ای! وکاپشنای خلبانی، تو ابرها ویراژ میدادیم و احساس پرواز به کره مریخ رو داشتیم! وقتی شلواره رو اطو میکردیم فقط نیمساعت صرف اطو کردن دونه دونه پیله(یا همون ساسونهاش) میشد تا خطش بهم نخوره! اصن یه وض خفت باری داشتیم که نگو.اون بغل دستی سمت راستش هم شبیه دین محمدیه!!.رضا شاهرودی هم مثه پیام صادقیان درگیر قمپزبازی و احساس خوشتیپی و صد البته توجهات حوریان سرگردان! اطرافش شد واستعدادش بهدر رفت.حیفش بود.الخ