خبر ورزشی - خیلی ها منتظر بودند تیم ملی فوتبال ایران در این بازی با نتیجه ی بهتری به پیروزی برسد و دست کم از تیم هنگ کنگ گل نخورد. در حالی که در بازی رفت ایران به برتری دو بر صفر رسید.
نقدها نسبت به تیم ملی از همان نیمه ی اول آغاز شد. اینکه تیم ملی باید بیشتر شوت بزند. باید بیشتر توپ را به کناره ها ببرد و ارسال کند و ایده هایی از این دست. اما در سایه ی احترام به این دیدگاه ها باید گفت گل زدن به تیمی که ۱۱ نفره دفاع می کند خیلی سخت است و حتی ما با سبکی که هنگ کنگ در برابر ما بازی کرد در برابر بزرگ ترین تیم های جهان مقاومت خوبی داشتیم. نمونه اش در بازی با آرژانتین که یک گل خوردیم. هم چنین اسپانیا.
وقتی تیمی رو به حمله می شود با ۶ یا ۷ بازیکن تیم حریف در دفاع رویارو خواهد شد. تازه این بهترین شرایط تیم حریف در فاز دفاع است. اینکه دو هافبک دفاعی به همراه ۴ مدافع و یک دروازه بان را در فاز دفاعی دارد. اما ایران هر گاه صاحب توپ می شد یک تیم را پشت توپ می دید. یازده بازیکن. پاس های ایران به خاطر این تراکم بارها و بارها قطع شد و این کمی از نظر روحی و روانی به تیم ملی ضربه زد و قطعا در بازی های بعدی با این مانع روبرو نخواهیم شد. کامبوج هم اگر همانند هنگ کنگ در برابر ایران بازی می کرد در دور رفت این همه گل از ایران نمی خورد.
با این سبک از دفاع هر تیمی می تواند در برابر بهترین تیم های جهان مقاومت خوبی داشته باشد و حتی به نتیجه ی مساوی دست یابد. خلاقیت بازیکنان ایران در بازی با هنگ کنگ ۳ گل برای تیم ملی به همراه داشت و این را باید به فال نیک گرفت.
فراموش هم نکنیم بازی با هنگ گنگ اولین دیدار تدارکاتی تیم ملی بود و به طور حتم تیم ملی در بازی های بعدی هماهنگ تر ظاهر خواهد شد. آنچه که باید تکرار کرد این است که گل زدن به تیمی که یازده نفره دفاع می کند سخت است و همین که تیم ملی در زمین بد استادیوم المحرق موفق شد ۳ گل به تیم هنگ کنگ بزند گام نخست را به خوبی برداشته است. این را هم باید مد نظر داشته باشیم در این بازی میزان مالکیت و هم چنین تعداد پاس های ایران قابل ملاحظه بود.
