آرتین زهرابی؛ مصاحبه خودجوش مدیرعامل باشگاه استقلال با یکی از برنامه‌های ورزشی و مطرح کردن نکته‌هایی از قول او که نشانه شکاف شدید میان احمد مددی و سرمربی استقلال است، بار دیگر نشان داد وعده‌های حرفه ای گری در فوتبال ایران فقط یک مشت حرف توخالی است.

فوتبال ایران اگر مدیران و مربیان حرفه ای داشت، بحث‌ها و اختلاف سلیقه‌ها در تلویزیون به محل چالش تبدیل نمی‌شدند و سرمربی تیم هم وعده به افشاگری تصویری نمی‌داد.

قضیه چندان پیچیده نیست؛ مدیرعامل و سرمربی استقلال بی اندازه با هم در نقل و انتقالات تعارف داشتند و بی جهت چند وقت با هم همکاری کردند. توپ در زمین هر دو طرف است؛ هم احمد مددی که برای زدن همه حرف‌هایش زیادی صبر کرد و با زیرکی در انتظار نتیجه بازی استقلال و الهلال بود؛ هم فرهاد مجیدی که تصور می‌کرد با بسته شدن استقلال و پایان کار در نقل و انتقالات مشکلاتش حل شده است.

در چنین شرایطی نه می‌شود قاطعانه از حرف‌های مدیرعامل استقلال دفاع کرد که گفت کارنامه مجیدی در هیئت مدیره بررسی می‌شود؛ نه در سنگر مجیدی می‌شود لم داد که تناقض‌های کلامی‌او پیرامون بازیکنانی که می‌خواست یا نمی‌خواست بیشتر به چشم آمد.

مدیرعامل در انتظار لغزشی از سوی تیم بود تا دیگر همه آنچه باعث می‌شد او را تحت فشار قرار دهد را تحمل نکند؛ سرمربی تیم نیز منتظر اتفاقی ویژه بود تا بار دیگر مورد حمایت قرار بگیرد.

مددی و مجیدی هر دو دیر به فکر حرف زدن افتادند؛ هم مدیرعامل استقلال که به وقتش درباره ماجرای مهدی قایدی سخن نگفت و همان موقع مدعی نشد مجیدی از طرف شیخ الاهلی پیغام آورده است؛ هم سرمربی استقلال که پس از مصاحبه خشک و رسمی‌مددی، تازه وعده افشاگری داد.

مددی هم اگر تمایلی به همکاری با فرهاد مجیدی نداشت می‌توانست این استقلال را در نقل و انتقالات به یک مربی دیگر بسپارد اما او با مجیدی ادامه داد و بر اساس شواهد و مصاحبه‌های موجود، خریدهای این مربی را تایید کرد که باشگاه با آنها به توافق رسید.

به موازات این ماجرا اما مجیدی هم بی تقصیر نیست؛ چرا که در اوج اختلاف نظر و سلیقه با مدیرعامل استقلال به کارش ادامه داد و در ابتدای شهریورماه مقابل خبرنگاران گفت از مددی و ملکیان تشکر می‌کند که برای جذب بازیکنان، نهایت همکاری را کردند!