استقلال سال ها قبل قهرمان آسیا شده و پرسپولیس در چند سال اخیر دو بار به فینال رسیده اما امسال هر دو به الهلال باختند و به جرات می توان گفت الهلال در هر دو بازی مستحق پیروزی بود. نکته عجیب اینجاست که ۲۹ سال از آخرین قهرمانی یک تیم ایرانی یعنی پاس در آسیا می‌گذرد و در این سال‌ها تیمهای ایرانی فقط چند بار به فینال آسیا رسیده‌اند.
به جرأت می‌توان گفت بر خلاف شعارهای هواداران پرسپولیس و استقلال و البته سایر تیمهای ایرانی آسیا اصلاً تخصص ما نیست و این تیمهای عربستانی، کره‌ای و ژاپنی هستند که هرسال جام قهرمانی را بالای سر می‌برند. اگر یک زمانی فقط برای رسیدن به المپیک مشکل داشتیم و حسرت المپیک شدن به بیش از ۴ دهه رسیده بود، حالا این حسرت را در لیگ قهرمانان آسیا هم شاهد هستیم.
جایی که هر سال تیمهای ایرانی مثل آب خوردن حذف می‌شوند و امسال هم در جمع ۴ تیم برتر آسیا هیچ نماینده ای نداریم. با این وضعیت باید خوشحال باشیم که تیم ملی به لطف لژیونرهایی چون سردار آزمون و مهدی طارمی شانس زیادی برای رفتن به جام جهانی دارد و به قول معروف باید قدر هم این تیم ملی و همین جام جهانی رفتن را هم بدانیم.
روزی که از استقلال بازیکنی در ترکیب تیم ملی قرار نگرفت و یا روزی که از پرسپولیس فقط وحید امیری در تیم ملی بازی کرد، خیلی‌ها انتقاد کردند و بحث مسائل رنگی را پیش کشیدند اما حالا مشخص می‌شود که اسکوچیچ به رغم ایراداتی که در کارش وجود دارد و با وجود دعوت از بعضی از بازیکنان مشکوک به اردوی تیم ملی، حداقل در این رابطه تصمیمات غلطی نگرفته و واقعاً از این پرسپولیس و استقلال نمی‌توان بازیکنان زیادی را به اردوی تیم ملی دعوت کرد. آن هم در شرایطی که اسکلت اصلی تیم ملی را مثل زمان کی‌روش لژیونرهایی تشکیل می‌دهند که اکثراً در باشگاه‌های اروپایی یا عربی به طور ثابت بازی می کنند.
