سیستان و بلوچستان،‌ استانی همواره محروم از امکانات زیرساختی که استعدادهای زیادی اعم از علمی، ورزشی و ... را در دل خود جای داده است. استانی هر چند غنی از استعدادها، اما فاقد امکانات. منطقه‌ای که کودکانش همواره از داشتن کم‌ترین امکانات رفاهی و اجتماعی محروم‌اند. استانی که با درخشش نخبه‌هایش بارها ثابت کرده لایق توجهات بیشتری است.

دانیال شه‌بخش بوکسور ۲۱ ساله ایران هم که چند روز پیش با تکنیک ناب و منحصر به فرد خود در مبارزه، موفق شد نخستین مدال جهانی بوکس ایران را به دست آورده و تاریخ‌سازی کند، از معدود نخبه‌های ورزشی کشف شده در میان استعدادهای پر شمار همین استان است. 

با توجه به موفقیت بزرگ بوکسور وزن ۶۰ کیلوگرم ایران در مبارزات جهانی صحبت‌های او در زیر بخوانید: 

* واقعیت این است که رقابت‌ها از سطح بسیار بالایی برخوردار بود و نمی‌شد هیچ رقیبی را دست کم گرفت. من تقریبا سه ماه پیش در المپیک حضور داشتم و از نزدیک لمس کردم که المپیک چه میدان بزرگ و دشواری است. در این مسابقات نیز به واقع با گوشت، پوست و استخوان سختی را احساس کردم، همه قهرمانان المپیک دو دوره ۲۰۲۰ و ۲۰۱۶ به دلیل جوایز ارزنده‌ای که تعیین شده بود، در این مسابقات روی رینگ حاضر شدند تا نتیجه بگیرند.

* خوشحالم که طلسم ۸۰ ساله بوکس ایران را شکستیم. واقعا لیاقت تیم ملی، مردم ایران و خانواده بوکس خیلی بیش از اینهاست و مطمئن باشید در سال‌های آینده حرف‌های زیادی از بوکسورهای ایران خواهید شنید.

* من حتی در المپیک نیز احساس می‌کردم که بوکس ایران را به نخستین مدال المپیکی خواهم رساند، اما متاسفانه آسیب دیدگی که در مبارزه پیش آمد مانع از دستیابی به این افتخار بزرگ شد. برای مسابقات جهانی هم وقتی وارد صربستان شدم خودم را روی سکوی جهانی می‌دیدم. من حتی قبل از خواب نیز همه کارهایی که باید روی رینگ انجام می‌دادم را بارها در ذهنم مرور می‌کردم. به خودم می‌گفتم دانیال تو باید روی رینگ این ضربات را بزنی، اینگونه جای خالی بدهی و ... تا به برد برسی که خوشبختانه این اتفاق افتاد.

* شاید الان که کمی نامم بر زبان‌ها افتاده، بهتر است هواداران بدانند قهرمان کوچک آن‌ها از چه جایگاهی به جایگاهی رسیده است تا امید خود را هرگز از دست ندهند. البته ادعایی ندارم و هنوز هم مسیر طولانی در پیش دارم که باید به نتیجه برسند. اما سوال این است که دانیال از کجا آمد؟ از دل فقر، نداری، محرومیت و منطقه‌ای آکنده از درد. منطقه‌ای که هیچ حرفی و هیچ چیزی برای مطرح کردن یا نشان دادن ندارد، اما مردمانی با قدرت و متعصب دارد که پشتکارشان مثال زدنی است.

* کودکان ما با پای برهنه و بدون هیچ وسیله‌ای اعم از لوازم تحریر، دفتر مناسب، یک کوله پشتی ارزان قیمت و ... صبح به صبح مدرسه می‌روند. واقعا نمی‌دانم چگونه شرایط را توصیف کنم، اما باید همه بدانند که من یکی از همین بچه‌های محروم و فقیر سیستان و بلوچستان هستم که اکنون با آن‌ها از اینجا صحبت می‌کنم. نیاز است تاکید کنم که من یکی از بچه‌هایی بودم که هنوز هم بدون حتی یک دمپایی به مدرسه می‌روند.

* من هیچ شغلی نداشتم و سر کار نمی‌رفتم، چرا که در استان ما محدودیت شغل وجود دارد. بدون هیچ اسپانسری و کمک مالی، تنها با کمک مربی عزیزم آقای محمود نهتانی توانستم طلسم شکنی کنم. من حتی گاها هزینه پول تو جیبی خودم را از او می‌گرفتم. فقط به خدا توکل کردم و به عمو محمود می‌گفتم خیالتان راحت باشد، من یک روز با افتخار آفرینی در عرصه جهانی جواب زحمات شما را خواهم داد.

* من بدون هیچ چیز شروع کردم و اکنون در اینجا هستم، البته ادعایی ندارم. اجازه بدهید خوشحالی خودم را و این مدال را به خانواده، عمو محمود عزیزم، کودکان فقیر سیستان و بلوچستان و خانواده بزرگ بوکس ایران تقدیم کنم. دوست دارم همه ملت ایران را در شادی خود سهیم بدانم.

* شغل پدر من مسافرکشی است و سطح چندان بالایی نداریم، مادرم نیز خانه دار است. هر چیز که می‌بینید دستاورد یک پشتکار است.

* واقعا از تبریک‌هایی که بچه‌های کوچک و محروم سیستان و بلوچستان باریم فرستادند خیلی خیلی خوشحال شدم. تبریک آنها باعث بالا رفتن روحیه و خوشحالی حداکثری من می‌شد. حتی یکی از بچه‌ها پدر خود را از خواب بیدار می‌کرد تا مبارزه من را ببیند. واقعا دیدن این اتفاقات برای من خوشحال کننده بود. با او به صورت تصویری حرف زده و واقعا تشکر کردم.

* واقعا نمی‌خواهم زیاده گویی کرده و از خود راضی باشم، اما واقعیت این است که من پتانسیل بالایی در خود می‌بینیم و به نظرم می‌توانم در بوکس آماتور نامبر وان و گلد (طلایی) شوم. امیدوارم به این سطح مدالی که برای خود می‌بینم برسم، نهایت خواسته من طلای المپیک و جهان است.

* از چند کشور به صورت خیلی جدی پیشنهاداتی جهت تغییر ملیت داشتم، اما من و مردم سیستان تعصب داریم. شخصا می‌خواهم تنها پرچم سه رنگ ایران در زمان خواندن سرود ملی ایران روی دوشم باشد و زیر این پرچم سه رنگ مبارزه کنم.