بازگشت تیم ملی ایران مقابل استرالیا در مقدماتی جام جهانی ۹۸ هنوز یکی از خاطره‌انگیزترین و البته عجیب‌ترین اتفاقات تاریخ فوتبال ایران است. در آن بازی ابتدا استرالیا دو-صفر جلو افتاد و در حالی که کاملا سوار بر بازی بود و حتی موقعیت‌های دیگری برای گلزنی داشت، تیم ایران موفق شد در ۲۰ دقیقه آخر بازی دو بار دروازه حریف را باز کند و با کسب تساوی راهی جام جهانی ۹۸ شود.
هنوز بعد از این همه سال گفته می‌شود حضور جیمی‌جامپ استرالیایی در زمین بازی و پاره کردن تور دروازه ایران به شاگردان ویرا فرصت داد تا تجدید قوا کنند و از لحاظ ذهنی به بازی برگردند. هنوز به شیرین‌کاری‌های عابدزاده در آن بازی اشاره می‌شود و تعویض‌های بجای سرمربی. اینها روایت‌هایی است که در این ۲۴ سال مدام تکرار شده است. با این حال ممکن است نکات ناگفته‌ای از آن بازی هنوز باقی مانده باشد.
محسن صفایی فراهانی، کسی که بعد از داریوش مصطفوی به ریاست فدراسیون فوتبال رسید در آخرین اظهارنظر خود در رابطه با این بازی از «داروهای تقویت‌کننده‌ای» گفت که بازیکنان تیم ملی پیش از بازی با استرالیا مصرف کرده بودند. اینکه چطور صفایی فراهانی از چنین ماجرایی اطلاع پیدا کرد برمی‌گردد به پیش از بازی ایران و آلمان در جام جهانی ۹۸.
ایران در راه آماده‌سازی برای حضور در جام جهانی کارش را با تومیسلاو ایویچ آغاز کرد. یکی از نکاتی که ایویچ در همان بدو کار به صفایی فراهانی گوشزد کرد بحث توان بدنی بازیکنان بود. فراهانی در این رابطه در گفت‌وگو با «سالنامه اعتماد» که در بهار ۱۴۰۰ به چاپ رسید، تعریف کرد: «ایویچ (سال ۱۹۹۸) گفت شما با تیم فعلی‌تان کیسه گل جام جهانی خواهید شد. سه بازی می‌کنید و به راحتی هر سه تا را خواهید باخت و با تعداد گل‌های زیاد هم خواهید باخت. علت هم این است که بازیکنان شما می‌توانند حداکثر ۵۰ دقیقه در زمین دوندگی داشته باشند.» فراهانی ادامه داد: «من این موضوع را با چند تا از بازیکنان در میان گذاشتم. پرسیدم شما در بازی چقدر دوام می‌آورید؟ گفتند بستگی به بازیکن دارد ولی حداکثر بین ۵۰ تا ۶۰ دقیقه توان دویدن داریم و بعدش دیگر مدام دنبال این می‌گردیم که پشت چه کسی قائم شویم که توپ به ما نرسد.»
شرایط پیش از بازی با استرالیا نیز به گونه‌ای پیش رفت که طبیعتا این ضعف بدنی باید تشدید می‌شد. تیم ملی ایران بعد از شکست مقابل قطر و راهیابی به پلی‌آف جام جهانی ابتدا مقابل ژاپن قرار گرفت و در ۱۲۰ دقیقه ۳ بر ۲ بازنده شد. مهرداد مسعودی مدیر رسانه‌ای تیم ملی در آن مقطع در مستند «حماسه ملبورن» از زبان محمد خاکپور نقل کرد که گفته «آن‌قدر خسته شده‌ایم که جنازه ما به استرالیا می‌رسد.»
تیم ملی در تاریخ یک آذر در تهران از استرالیا پذیرایی کرد و به تساوی یک - یک رسید و سپس در سفری ۲۴ ساعته با سه پرواز مختلف به ملبورن رسید. با همه این تفاسیر شرایط بدنی بازیکنان نه تنها تبدیل به نقطه ضعف ایران نشد که حریف را هم تحت فشار گذاشت. حریفی که کادر فنی حرفه‌ای‌تری داشت و خیلی از بازیکنانش در لیگ‌های معتبر اروپایی بازی می‌کردند.
ایران مقابل استرالیا از دقیقه ۷۰ به بعد، یعنی زمانی که قرار بود از لحاظ بدنی کم آورده باشد تازه راه افتاد. همان موقعی که میزبان مقابل چشمان هواداران خودی به طور طبیعی از لحاظ بدنی تحلیل رفته بود ایرانی‌ها آن‌قدر حمله کردند که دو بار به گل رسیدند. سرمربی تیم ملی استرالیا بعد از بازی اذعان کرد که کاملا گیج شده بود.
بعد از جام جهانی ایویچ تیم ملی را به دست گرفت و در اولین قدم یک برنامه فشرده ۲۰ روزه برای بدنسازی آماده کرد تا تیم از لحاظ آمادگی بدنی به شرایط نرمال برسد. ایویچ نماند تا از ثمره کارش استفاده کند، ولی بازیهای تیم ملی در جام جهانی ۹۸ ثابت کرد بازیکنان ایران از لحاظ بدنی آماده بودند. ماجرای استفاده از آن قرص‌های مشکوک هم درست در همین نقطه مشخص شد.
در جام جهانی فرانسه ایران می‌توانست با پیروزی مقابل آلمان در بازی پایانی مرحله گروهی راهی دور حذفی شود. صفایی فراهانی در این رابطه تعریف کرد: «قبل از بازی با آلمان یکی از مسوولان وقت سازمان تربیت‌بدنی آمد به فرانسه و یک شیشه قرص داد به من. پرسیدم این چیست؟ گفت که ما در استرالیا این قرص را به بچه‌ها می‌دادیم بخورند که بتوانند بازی کنند.» فراهانی ادامه داد: «من یکی از بازیکنان را صدا زدم و گفتم وضع بدنی‌تان بعد از دو بازی که انجام دادید چطور است؟ جواب دادند ما الان در شرایطی هستیم که اگر ۱۲۰ دقیقه هم بازی کنیم بدن‌مان آماده است. گفتم یک نفر از کسانی که در بازیهای قبل همراه‌تان بوده یک تعدادی قرص داده به من. الان نیاز هست اینها؟ البته من نمی‌خواستم قرصها را بدهم فقط می‌خواستم اطلاعات بگیرم.»
صفایی فراهانی در پاسخ به این سوال که آن قرصها چه بودند و آیا جزو مواد ممنوعه به حساب می‌آمدند سکوت کرد و تنها به واکنش پزشک تیم ملی اشاره کرد. آن زمان یک پزشک یوگسلاو به نام ساشا همراه تیم ملی بود که روی تغذیه و سلامت بچه‌های تیم ملی کار می‌کرد. وقتی فراهانی قرصها را به ساشا نشان داد و سوال کرد آیا به درد می‌خورند؟ ساشا پاسخ داده بود: «بریزشان دور!»
در طول ۲۴ سال گذشته به جز خاطره‌ای که محسن صفایی فراهانی از بازی ایران و استرالیا و جام جهانی تعریف کرده هیچ کدام از بازیکنان، اعضای کادرفنی یا مقامات فدراسیون فوتبال و سازمان تربیت‌بدنی وقت به وجود چنین چیزی اشاره نکرده بودند. اینکه آن قرصها چه بود و چرا مربی یوگسلاو با دیدن آنها گفته بود بریزشان دور مساله‌ای است که روشن نشده. البته شاید هم آن قرصها یک ماده معمولی بوده که خوردن‌شان اشکالی نداشته.
