آرتین زهرابی؛ لذت نبردن از رقابت‌های لیگ ایران و بی تفاوت شدن به بازی‌های لیگ، پدیده ای است که رفته رفته و در طول زمان به این فضاحت بزرگ کشیده است. فوتبالی که بازی‌های استقلال و پرسپولیس آن دیدن نداشته باشد، مشخص است که چه وضعیت بغرنجی دارد.

بر خلاف ادعای مربیان استقلال و پرسپولیس که لابد هر کدام تیم‌های خود را در ایران بهترین می‌دانند، مسابقه ای که در دربی تهران دیدیم هیچ نشانه ای از یک فوتبال قابل قبول نداشت.

فوتبالی که خود بازیکنان و مربیان از آن لذت نبرند معلوم است که چه بلایی سر بینندگان تلوزیونی می‌آورد. اگر قرار است طبق معمول یک دربی با این کیفیت نازل ببینیم که بیشتر از آن که شبیه یک فوتبال باشد فستیوالی از پاس‌های اشتباه است، ترجیح می‌دهیم نسبت به این فوتبال و مسابقاتش بی تفاوت باشیم.

هر دو نیمه بازی تیم‌های استقلال و پرسپولیس، بی تعارف قابل دیدن نبود و این کیفیت فنی افتضاح تقریبا در تمام ثانیه‌های این مسابقه به چشم می‌خورد.

تمام شلوغ کاری‌های قبل از دربی هم از همان ابتدا مشخص بود برای جذب مخاطب و شاید ترساندن تیم‌های حریف بود؛ ادعاهایی پرطمطراق که همین امروز رنگ باخت و هیچ کس از این مسابقه که در طول ۹۰ دقیقه حتی یک صحنه فوتبالی و قابل بحث نداشت، لذت نبرد.