آرتین زهرابی؛ گلادیاتورهای سیمئونه برای درهم شکستن پورتو به پرتغال سفر کرده بودند و هدفی جز این نداشتند. دیداری که در برخی دقایق به جنگ‌های پارتیزانی شباهت آشکاری پیدا کرده بود اما در نهایت با پیروزی قابل توجه اتلتیکو مادرید به پایان رسید.
مهدی طارمی هم در این بازی جنجالی حضور داشت و او هم شاید مانند اغلب هواداران پورتو که در انتظار جشن صعود بودند تصور نمی‌کرد همه چیز برعکس شود. پورتو و اتلتیکو با جو پرالتهابی که در این بازی ایجاد کردند، از فضای واقعی لیگ قهرمانان اروپا دور شدند و فوتبال به میدان زد وخورد تبدیل شد.
طارمی هم که این روزها خیلی‌ها را به گل‌هایش در فوتبال اروپا عادت داده، تلاش‌هایش در این بازی بی نتیجه بود؛ هر چند بالا رفتن بی دلیل سطح توقع از طارمی که گاهی وقت‌ها حتی منجر به انتقاد شدید از او می‌شود، موضوعی قابل درک نیست.
در لیگ قهرمانان اروپا، همین که بازیکنی از فوتبال ایران در ترکیب تیم قرار می‌گیرد یعنی اتفاق خارق العاده ای در زندگی فوتبالی او رخ داده است.
بعضی‌ها فراموش می‌کنند که حضور در لیگ قهرمانان، احیانا شباهتی به فوتبال سالنی آنها به شرط خوردن آب میوه در محله رفقا ندارد!
بازی در لیگ قهرمانان اروپا، همان شوت یک ضرب ما در سیزده بدر نیست؛ سطح فنی فوتبال طارمی با حضور این بازیکن در ترکیب پورتو و لیگ قهرمانان مشخص می‌شود و اگر او در این بازی گل می‌زد که چه بهتر و حالا که چنین نشده، فوتبال ایران یک نماینده در این بازی داشت؛ مسابقه ای که بر خلاف عادت این لیگ حرفه ای در برخی دقایق به خشونت کشیده شد!
