در اواسط شهریور ماه ۱۴۰۰، استعفای جعفر سمیعی از مدیرعاملی باشگاه پرسپولیس مورد پذیرش وزارت ورزش و جوانان قرار گرفت و اعضای هیئت مدیره این باشگاه سیدمجید صدری را به عنوان سرپرست پرسپولیس انتخاب کردند.
حدود ۶ ماه از اداره وقتی باشگاه پرسپولیس می‌گذرد اما وزیر ورزش و جوانان اعتقاد دارد صدری هم صاحب اختیارات مدیرعاملی است. در واقع وقت تلف کردن برای انتخاب مدیرعامل باشگاه پرسپولیس، نتایج خوبی نداشت و چنان که وزیر ورزش ملاحظه می‌کند، هواداران با برگزاری تجمعات مختلف، نارضایتی خود را ابراز می‌کنند.
اتلاف وقت از سوی وزارت ورزش برای تعیین مدیرعامل و اعضای جدید هیئت مدیره اگر به بهانه حضور چهره‌های فوتبالی و مدیران توانمند بود هیچ ایرادی نداشت اما دستگاه ورزش کشور معمولا در این زمینه کارنامه ای مقبول ندارد و تجربه نشان داده مدیرانی که برای باشگاه‌های دولتی انتخاب می‌شوند از جنس ورزش نیستند.
سوال اینجاست که وزارت ورزش برای انتخاب مدیرعامل پرسپولیس دست روی چه گزینه‌های عجیب و غریبی گذاشته که زمان این قدر هدر رفته است؟ اگر قرار بود حسین کلانی یا محمد دادکان مدیرعامل پرسپولیس شوند یا چهره ای سرشناس در مدیریت ورزش سکاندار این باشگاه شود این اتلاف وقت را می‌شد تحمل کرد اما وقتی همه می‌دانیم هیچ اتفاق محیرالعقولی در این زمینه رخ نمی‌هد، آن گاه تحمل این وقت کشی آسان نخواهد بود!
