سوءمدیریت در پرسپولیس و استقلال چیز عجیب و تازه‌ای نیست. تا دل‌تان بخواهد از این داستان‌ها داشته‌ایم و اصلا اگر کسی استثنائا در این دو تیم کارش را درست انجام بدهد جای شگفتی دارد! با این همه، داستان محمدحسن انصاری‌فر
د از همه عجیب‌تر است؛ بازیکن سال‌های دور پرسپولیس که سال۹۸ برای دومین بار بر منصب مدیرعاملی این باشگاه تکیه زد. نخستین دوره مدیریت انصاریفرد در پرسپولیس مربوط به میانه‌های دهه ۸۰ بود و شاید خیلی‌ها تصویر روشن و دقیقی از آن روزها به یاد نداشتند، اما انصاریفرد در دوران دوم چنان حماسه سترگی خلق کرد که بعید است تا سالیان سال خاطره‌اش از ذهن هواداران پرسپولیس پاک شود!
محمدحسن روز پنجم شهریور۹۸ به‌عنوان مدیرعامل جدید پرسپولیس جانشین ایرج عرب شد. عرب که به شکلی عجیب به این صندلی رسیده بود، با بحران کوچ برانکو مواجه شد و هر چه کرد نتوانست به پایگاه اجتماعی مطلوبی بین هواداران پرسپولیس دست پیدا کند. او شاید تنها مدیر این سالیان سرخ‌ها بود که تمامی ستاره‌های تیم را حفظ کرد و به جای برانکو هم گابریل کالدرون آرژانتینی را روی نیمکت تیم نشاند، اما از نظر افکار عمومی هر چه زودتر باید باشگاه را ترک می‌کرد. در نتیجه خیلی‌ها با آغوش باز انصاریفرد را پذیرفتند، اما آقای مدیر میراثی از خودش باقی گذاشت که روی همه نفرات قبل و بعد از خودش را سفید کرد. روز ۲۰اسفند۹۸ انصاریفرد تحت فشار شدید هیأت‌مدیره و دعوت مکرر اعضا از او برای مناظره تلویزیونی ناچار به استعفا شد. در نتیجه او فقط ۱۹۱روز نفر اول اجرایی باشگاه بود. با این حال ماه‌هاست هر خبر بدی که برای پرسپولیسی‌ها می‌رسد، ارتباط کلیدی با مدیریت انصاریفرد دارد.
حالا حتی مرور فهرست‌وار اشتباهات انصاریفرد هم یک مجال مفصل می‌خواهد. او گابریل کالدرون و دستیارانش را راند و غرامتی سنگین به باشگاه تحمیل کرد، یحیی گل‌محمدی را در میانه فصل به تیم آورد و پول رضایتنامه‌اش را نداد، استوکس و اوساگونا را بدون احراز توانایی‌های فنی و اخلاقی آنها به استخدام در آورد و ۲ پرونده گران و زیانبار حقوقی برای باشگاه تراشید، با رادوشویچ قرارداد بیهوده ۳ساله بست و تعهدی کمرشکن ساخت، از حساب باشگاه برای خودش پوشاک شخصی تهیه کرد، در آخرین‌ماه مدیریتش مساعده آنچنانی برای خودش نوشت و به وجهه باشگاه آسیب جدی زد. اینها تازه غیر از اتهاماتی است که در محافل غیررسمی به انصاریفرد می‌زنند و باز غیر از مواردی است که اخیرا مهدی رسول‌پناه در بیانیه‌اش درج کرده بود. آخرین بهانه برای یادآوری دوران درخشان مدیریت نامبرده، وصول شکایت ۹۶هزار دلاری اوساگونا است؛ رقمی عجیب برای یک بازیکن بی‌کیفیت که تنها خاطره به جا مانده از او، فرستادن توپ داربی تهران به کره مریخ است! پرسش اینجاست که چطور می‌توان در طول کمتر از ۲۰۰روز این همه خسارت به بار آورد و بعد به اسم حفظ آرامش باشگاه سکوت کرد؟ چرا برای تسویه‌حساب با کالدرون و جبران اشتباه انصاریفرد باید از ارز نیمایی که مربوط به مایحتاج ضروری مردم است استفاده شود؟ آیا واقعا برای یک‌بار هم که شده، زمان آن نرسیده که از چنین مدیری سؤال و جواب شود و توضیح بدهد با چه منطقی چنین تصمیماتی گرفته؟
