آرتین زهرابی؛ فوتبال ایران سال‌هاست در برزخ گیر کرده؛ اینکه دولتی بمانیم یا به سمت خصوصی سازی حرکت کنیم؟ جالب است که همه پاسخ این سوال را می‌دانیم اما در دام تکرار مکرارت گرفتار می‌شویم.
تکلیف برای خیلی‌ها روشن نیست اما این نکته کاملا واضح است که بستر خصوصی سازی در فوتبال ما مهیا نیست. در نتیجه بعید است اتفاق عجیبی در راستای بهبود وضعیت فوتبال ایران رخ بدهد و چنان که مشاهده می‌کنیم، استقلال و پرسپولیس از وزارت ورزش و جوانان به دو وزارتخانه دیگر می‌رسد؛ بدون اینکه دولت برخلاف شعارهای دهان پرکن گذشته، ارده ای مبنی بر واگذاری دو باشگاه به بخش خصوصی داشته باشد.
بحث بعدی اما این است که مدیران فوتبال ایران در تداوم همین مسیر غلط، دست به دامن مسولان دولتی می‌شوند و کار به جایی می‌رسد که از رئیس جمهور تقاضای ۵۰۰ میلیارد یورو کمک به فدراسیون فوتبال می‌کنند!
فارغ از اینکه چنین تقاضای پرطمطراقی چقدر جدی یا شوخی قلمداد می‌شود باید دقت کنیم که با این ادعای خارق العاده، ۵۰۰ میلیارد یورو از دولت پول می‌خواهیم تا دوباره به مسولان فوتبال جهان اعلام کنیم ما قادر به چرخاندن فوتبال خود نیستیم و همچنان دنبال اعانه جمع کردن از دولت برای حضور در جام جهانی هستیم!
مادامی‌که در بر همین پاشنه بچرخد، نه تنها در سال‌های آینده قطعا از حضور در لیگ قهرمانان آسیا محروم خواهیم شد که در بحث فوتبال ملی هم چشم اندازی روشن در کار نخواهد بود.
با این وضعیت اقتصادی فوتبال ایران و مدیرانی که کاری از آنها به جز حرافی ساخته نیست، توقع اینکه در سال‌های آینده فوتبال ما به مدرنیسم و حرفه ای گری سوق پیدا کند مثال اسکی کردن در کوه بی برف است! بی تردید بیخود حرص و جوش می‌خوریم و تنها کاری که دیر یا زود انجام خواهیم داد، عزاداری برای فوتبالی است که روز به روز لاغرتر و رنجورتر از همیشه می‌شود...
