یورگن کلوپ زنگ بزند از خجالت آب می‌شوم!/ بمب مدیران بمب گذار زیر پای فوتبال‌مان منفجر شد/ پیشرفت ما فقط صابون استادیوم آزادی بوده است

حذف نمایندگان کشورمان از رقابت‌های آسیایی باعث نگرانی بسیاری از اهالی فوتبال به ویژه استخوان خرد کرده‌های سالهای اخیر فوتبال ملی و باشگاهی شده است.

سیروس دین محمدی بازیکن اسبق تیم ملی با سابقه بازی در باشگاه ماینتس آلمان در گفت‌وگو با خبر ورزشی، درباره اتفاقات اخیر رخ داده در فوتبال کشورمان در سطح باشگاهی و گمانه زنی‌های اخیر درباره تبعات حذف نمایندگان ایران از آسیا برای تیم ملی فوتبال اظهاراتی را مطرح کرد.

فوتبال حرفه ای به ما نیامده، همان لیگ قدس را راه بیندازید

با این اتفاقاتی که رخ داده به نظرم اگر به عقب برگردیم و به جای لیگ برتر حرفه‌ای همان لیگ قدس، آزادگان و منطقه‌ای را داشته باشیم خیلی بهتر است. آن زمان که لیگ آزادگان برگزار می‌شد نه از این حرفها بود و نه مشکلاتی اینچنینی به وجود می‌آمد. همه با خیال راحت بازی می‌کردند و سر همه گرم بود. فوتبال به معنای واقعی یک بازی بود که همه را دور خودش جمع میکرد. کسی هم به کسی بدهکار نبود. کسی هم طلبکار نمی‌شد تا برود در فیفا شکایت کند و آبروی فوتبال یک مملکت را ببرد.

گوش فیفا به من بمیرم و تو بمیری بدهکار نیست

فوتبال حرفه ای مدیر حرفه‌ای می‌خواهد. فوتبال حرفه‌ای فدراسیون حرفه‌ای می‌خواهد. فوتبال حرفه‌ای کمیته حقوقی حرفه‌ای میخواهد. فوتبال حرفه‌ای کمیته انضباطی حرفه ای می‌خواهد. مجموعه‌ای از افراد حرفه‌ای را می‌خواهد که بتوانند ادبیات فوتبال بین المللی را بفهمند و آن را در رده باشگاهی و فدراسیون معنی کنند تا طبق همان جلو بروند. فوتبال حرفه ای، من بمیرم و تو بمیری سرش نمی‌شود. فوتبال حرفه‌ای با کدخدامنشی و پادرمیانی فلان مسئول اداره نمی‌شود. فیفا گوشش بدهکار این حرف‌ها نیست.

وقتی تیم ماینتس بودم حرفی شنیدم که داشتم شاخ درمی‌آوردم!

زمانی که من در بوندسلیگا (باشگاه ماینتس) بازی میکردم در برهه ای تیم نتیجه نمی‌گرفت ولی کسی به مربی و بازیکن انتقاد نمی‌کرد. شاید باورتان نشود همه سراغ دکتر تیم رفته بودند و می‌گفتند او به ما ویتامین‌های خوبی نداده و ما ضعیف شده‌ایم (خنده)! این موضوع برای من که از فوتبال ایران به آنجا رفته بودم اینقدر تعجب آور بود که می‌خواستم شاخ دربیاورم. تازه این وضعیت برای بیست سال پیش فوتبال آلمان بود. خدا می‌داند الان کجا هستند. آن وقت در ایران فلان مربی دوست ماساژورش را به اسم دکتر به تیم قالب می‌کند.

تیمی‌که زمین تمرین ندارد حرفه ای است!

در فوتبال بوندسلیگا اتفاق بی دلیلی رخ نمی‌دهد. همه چیز بر پایه قانون و اصول است. همه چیز نظم دارد. برنامه مسابقات آنها تا دو سال آینده شان هم مشخص است. می‌دانند شش ماه بعد چه روزی و چه ساعتی سوار چه هواپیمایی شوند تا برای یک بازی دوستانه و یا رسمی‌به مسافرت بروند. این فوتبال حرفه‌ای است نه فوتبالی که مربی نمی‌داند فردا تمرین تیمش را در کدام زمین باید انجام دهد! یا وقتی او به زمین تمرین می‌رسد می‌بیند یک تیم دیگر در زمین در حال تمرین کردن است.

یورگن کلوپ زنگ بزند از خجالت آب می‌شوم

نمی‌دانم اگر یورگن کلوپ دوست صمیمی‌ام الان به من تلفن کرد و درباره اتفاقات فوتبال ایران سوال پرسید چه جوابی به او بدهم! فقط می‌توانم بگویم ما فوتبالمان همان فوتبال بیست سال پیش است فقط وقت رختکن‌های استادیوم آزادی سرامیک شده و سرویس‌های بهداشتی اش را بازسازی کرده‌اند. واقعاً باعث خجالت است. باعث تعجب است. این فاجعه است که من نمی‌توانم با یک فوتبالیست خارجی درباره فوتبال مملکتم حرف بزنم. شرمم می‌آید به او بگویم اوضاع فوتبال ما تا چه اندازه وخیم است. ناسلامتی ما در آسیا برای خودمان کسی هستیم و خیلی از کشورهای این قاره از تیم ملی فوتبال ما می‌ترسند.

مردم خودشان با فیفا در ارتباطند، به آنها وعده الکی ندهید!

شنیدم که وزیر گفته شاید این مشکل حل شود! وقتی در بیانیه رسمی‌ای اف سی اسم باشگاه استقلال و پرسپولیس کنار الاتحاد، کاشیما و خیلی از باشگاه‌های بزرگ آسیا قرار می‌گیرد یعنی AFC تصمیمش را گرفته و این تیم‌ها محروم شده‌اند. چرا خودمان را گول بزنیم؟ چرا وعده تو خالی به مردم بدهیم؟ آقای وزیر، الان هواداران فوتبال از من و شما باهوشترند. دستشان روی موبایل و چشمشان به اینترنت است. اینقدر وارد هستند که خودشان می‌توانند از فیفا سوال کنند و جواب بگیرند. الان شما می‌خواهید از گلدان خانه تان نگهداری کنید در اینترنت ۲۰ روش مختلف به شما پیشنهاد می‌شود، چطور می‌خواهید در چنین شرایطی به مردم امید توخالی بدهید؟

فیفا به فکر آبروی فوتبال است که ما را تنبیه می‌کند

به اعتقاد من خوب شد که این اتفاقات افتاد. لااقل مسئولان متوجه شدند که AFC و فیفا با کسی شوخی ندارد. آنها مثل ما ایرانی‌ها اهل تعارف نیستند که جلوی در بایستند و ۱۰ دقیقه به هم تعارف کنند که شما اول بفرمایید! هرکس کارش را درست انجام دهد گوشش را می‌گیرند و تنبیه اش می‌کنند. وقتی یک استادیوم استاندارد بین المللی در ایران نداریم چرا حرف از حرفه ای شدن می‌زنیم؟ فرق فوتبال حرفه‌ای امروز ما با ۲۰ سال پیش فقط یک مایع دستشویی در رختکن استادیوم آزادی است! چون آن زمان اکثر اوقات صابون نبود، ولی الان که حرفه ای شده ایم و صابون هست.

با این افتضاح فیفا را روی فوتبال مان حساس کردیم

وقتی چنین اتفاقاتی در فوتبال کشوری رخ می‌دهد فیفا روی همان کشور زوم می‌کند. تیم بزرگسالان، داوران، تیم فوتسال، فوتبال بانوان، رده‌های پایه و... فیفا روی همه چیز زوم میشود. آنها دلشان به حال ما نمی‌سوزد بلکه دلشان به حال فوتبال می‌سوزد. نمی‌خواهند ارزش این ورزش در هیچ کشوری پایین بیاید. خدا نکند که از جام جهانی هم حذف مان کنند. آن وقت دیگر نمی‌توان این وضعیت را جمع کرد.

بمب‌های مدیران بمب گذار امروز منفجر شدند

بخش اعظم مشکلات فوتبال باشگاهی ما بدهی‌های مالی و مالیاتی است. وقتی یک مدیر بازیکن دوزاری(دو ریالی) را به چند برابر قیمت می‌خرد و بعد نمی‌تواند پولش را بدهد، یا فلان بازیکن را از خارج به او قالب می‌کنند و نمی‌تواند بدهی ارزی اش را بدهد، همین می‌شود. آقایان بمب گذاری که در سال‌های گذشته به خیال خودشان بمب منفجر می‌کردند در واقع بمب‌ها را انبار می‌کردند. بمب‌هایی که تازه امروز زیر پای فوتبال ایران منفجر شده و صدایش به گوش همه آسیا رسیده. این فاجعه حاصل سوء مدیریت در فوتبال ایران است.