برای هر هوادار واقعی فوتبال، پایبندی به تیم محبوب او تا روزی که از دنیا برود، امری خدشه ناپذیر است. هواداران بعضی باشگاهها حتی میتوانند این پایبندی و جانسپاری را با خود به درون قبر نیز ببرند، درون قبر به معنی واقعی کلمه.
شاید برای بعضی عجیب به نظر برسد، اما باشگاههای فوتبالی در دنیا هستند که به هواداران واقعی خود این فرصت را می دهند که تا سالها بعد از مرگ نیز در کنار و نزدیک تیم محبوب خود بمانند.
یکی از این موارد مربوط به گورستانی به نام «زمین هواداران شالکه» است، گورستانی شبیه زمین فوتبال با دو دروازه در دو طرف زمین چمن که در نزدیکی ورزشگاه فلتینسآرنا، که زمین اختصاسی شالکه است، قرار دارد.
الوپینار، دروازهبان سابق تیم آماتور شالکه که از سال ۲۰۱۲ که این گورستان را بنا نهاد، زندگی خود را وقف آن کرده است اینچنین توضیح میدهد: «در مجموع ۱۹۰۴ قبر در این گورستان با تم زمین فوتبال وجود دارد. حالا این زمین خرج خودش را درمیآورد»
او میگوید بیش از ۱۰۰ قبر تا کنون پر یا رزرو شدهاند: «تا این اواخر، من واقعاً پول زیادی بابت اینجا از دست دادم.» زمانی که او اولین با این ایده به ذهنش رسید امیدوار بود که این برنامه خیلی زودتر از اینها به نتیجه برسد: «اگر دوباره برگردم همین کار را انجام خواهم داد.»
اولین گورستان هواداری در آلمان در سال ۲۰۰۸ در هامبورگ بنا شد. این گورستان هم در فاصلهای بسیار نزدیک از ورزشگاه فولکس پارک هامبورگ قرار دارد. یکی از کارکنان این گورستان که نخواست نامش فاش شود میگوید: «می توانید از اینجا صدای تشویق تماشاگران وقتی گلی زده میشود را بشنوید، تا این حد این گورستان به ورزشگاه نزدیک است.»
با این وجود درخواستها در این قبرستان خیلی زیاد نیست: «هر چند ماه یک بار درخواستی برای تدقین در این گورستان داریم. قطعاً انتظاری بیشتراز این را داشتیم.» از ۱۵۰ قبر در گورستان هواداران HSV فقط ۱۴ قبر تاکنون پر یا رزرو شدهاند.
امکان آرامیدن در گورستان هواداری متعلق به یک باشگاه، محدود به آلمان نیست. در بوئنوس آیرس، هواداران بوکاجونیورز این امکان را از سال ۲۰۰۶ دارند که در گورستان اختصاصی طرفداران باشگاه، دفن شوند یا خاکستر آنها در آنجا پخش شود.
در انگلیس نیز، بعضی باشگاهها به هواداران خود راه های خاصی را برای ابراز وافاداریشان به باشگاه حتی پس از مرگ، پیشنهاد میدهند. در اولدترافورد، ورزشگاه خانگی منچستریونایتد، خاکستر یک هوادار وفادار و ویژه به نام ویلیام مور درون زمین چمن ریخته شد. هرچند که این اتفاق فقط یک بار افتاد و دیگر تکرار نشد.
تیم دسته دومی کوئینزپارکرنجرز این کار را به طور معمول برای هوادارانش انجام می دهد. تاکنون خاکستر بیش از ۱۰۰ طرفدار در هورزشگاه لوفتوس رود پخش شد. این باشگاه حتی برای این کار کشیش مخصوص به خود را دارد.
چنین درخواستهایی در بریتانیا خیلی زیاد است. آنچه کار را سخت میکند این است که ریختن خاکستر مردگان برای چمن ورزشگاه ضرر دارد و همین موضوع بعضی از باشگاهها را به فکر راهی جایگزین انداخته است. منچسترسیتی، لیورپول، ارسنال، استون ویلا، چلسی، لسترسیتی، اورتون، نیوکاسل، ولورهمپتون در انگلیس و گلاسکو رنجرز و سلتیک در اسکاتلند باغهای یادبودی را ساختهاند که در آن میشود خاکستر هواداران از دنیا رفته را ریخت.
در اسپانیا هم برخی هواداران دوست دارند بعد از مرگ کنار باشگاه محبوبشان باشند. به همین دلیل است که بارسلونا یک گور لانهکبوتری در ورزشگاه نوکمپ ساخته است (هریک از گورها یا خاکستردانهایی که در یک مجموعه بهصورت طبقهطبقه در دیوار تعبیه شده باشد را گور لانهکبوتری میگویند).
در این گور لانه کبوتری خاکستر بازیکنان و مقامات سابق باشگاه و همچنین هواداران ثروتمند این تیم قرار دارد. اتلتیکومادرید، بتیس و اسپانیول نیز چنین مکانی را دارند.
گاهی فقط هوادلران نییستند که دوست دارند نزدیک ورزشگاه محبوبشان خاک شوند، بلکه ستارههای سابق تیمها نیز چنین امکانی را پیدا میکنند. این اتفاق در مورد هافبک اسطورهای شالکه در دهه ۱۹۶۰ و ۷۰، راینهارد استان لیبودا رخ داد، کسی که به تازگی در گورستان زمین هواداران شالکه دوباره خاکسپاری شد. به خاطر محدودیت فضا در آلمان،قبرها فقط برای مدت زمان محدودی توسط هر جسد اشغال میشوند.
یک ربع قرن بعد از مرگ لیبودا، قبر اصلی او قرار بود با خاک یکسان شود، که این معمولاً پایان داستان برای هر جسد است. با این حال گروهی از هواداران شالکه کمپینی را راه انداختند تا این هافبک سابق شالکه که اتفاقا در تیم رقیب یعنی دورتموند هم بازی کرده بود دوباره در قبرستان باشگاه شالکه دفن شود.
تعداد زیادی از همتیمیها و دوستان او در زمین هواداران شالکه جمع شدند تا برای دومین بار به لیبودا ادای احترام کنند، از جمله آنها گلزن برتر تاریخ باشگاه کلاوس فیشر بود. هواداران شالکه حالا خوشحالند که فوقستاره تاریخ باشگاه را نزدیک خود دارند و لیبودا نیز حتماً بابت اینکه در جایی که همیشه در آن خوشحال بود دفن شده، آرامش دارد.
بعید است کسی بتواند بعد از مرگ بتواند به تیم محبوب خود و هوادارانش از این نزدیکتر باشد.