۲۰ سال قبل محسن صفایی فراهانی در اوج اقتدار تصمیم گرفت از فدراسیون فوتبال برود. وقتی او به اتاق کارش رفت و وسایلش را جمع کرد جمله ای را بر زبان آورد که در آن زمان، چندان قابل درک نبود: «می‌روم و فوتبال را به نامادری‌اش می‌سپارم.»
پس از فرهانی اما محمد دادکان نخستین سرپرست موقت تاریخ فدراسیون در دوران پسا انتخاباتی شدن فوتبال در ایران شد. دادکان مطابق همه انتخاباتی که در فوتبال ایران مد بود و صفایی فراهانی هم یک بار در همین پروسه رای آورد به ریاست فدراسیون رسید؛ اما او یک مدیر فوتبالی بود که پس از صفایی فراهانی به چنین عنوانی دست پیدا کرد.
سال‌ها پس از ماجراهای فراهانی و دادکان و دور زدن ناگهانی شهاب الدین عزیزی خادم توسط هیئت رئیسه، نام گزینه ای به عنوان سرپرست موقت فدراسیون فوتبال مطرح شد که برای خیلی‌ها تازگی داشت؛ میرشاد ماجدی...
ماجدی در شرایطی به صورت موقت؛ جانشین عزیزی خادم شده است که حدود یک دهه به فعالیت‌های مدیریتی فوتبال علاقه نشان داده است. میرشاد ماجدی در مدیریت فوتسال سوابقی دارد. او با چراغ سبز قلعه نویی در استقلال ظاهر شد و سپس به تیم‌های شهرستانی رفت. در فدراسیون هم مشغول به کار شد اما همیشه در حد یک مدیر متوسط یا اصطلاحا میانی باقی ماند؛ در او آثاری از بلندپروازی دیده نمی‌شد اما عضویت در هیئت رئیسه فدراسیون فوتبال از ماجدی، او را به یک بلندپروازی آشکار نزدیک تر کرد. حالا هر امضای میرشاد ماجدی، همان حکم ریاست در فدراسیون فوتبال را دارد. در واقع دومین سرپرست فوتبالی موقت پس از محمد دادکان؛ این عنوانی است که امروز ماجدی به آن چنگ انداخته است.
میرشاد در عملیات دور زدن عزیزی خادم، نقش خودش را ایفا کرد اما او در دوران گذار فدراسیون فوتبال چه خواهد کرد؟ سرپرست فوتبالی فدراسیون فوتبال برای آینده چه برنامه ای دارد؛ خواب و خیال ریاست در فدراسیون یا رایزنی با یک مدیر فوتبالی و قانع کردن اعضای مجمع برای کنار آمدن با او؟
