ابراهیم اسدی، بازیکن اسبق تیم پرسپولیس که در اولین دوره مسابقات لیگ برتر و در هفته پایانی تک گل شاگردان علی پروین مقابل فجرسپاسی را به ثمر رساند تا این تیم با یک امتیاز اختلاف بیشتر نسبت به استقلال عنوان قهرمانی را از آن خود کند در گفتگو با خبر ورزشی، درباره شباهت شرایط امروز جدول رده بندی لیگ برتر پس از بیست سال و بازی آخر پرسپولیس مقابل فجر (مانند سال ۱۳۸۱) اظهاراتی را مطرح کرد:

از اوضاع و احوال تیم پرسپولیس تا چه اندازه مطلع هستید؟

شکر خدا شرایط تیم خوب است و پس از اتفاقات تلخی که در دیدار مقابل آلومینیوم اراک رخ داد حالا تیم با روحیه و خوب تمرین می‌کند. خیلی حیف شد پرسپولیس فرصت قهرمانی در جام حذفی را از دست داد و شاید می‌توانست یکی از فینالیست‌های این دوره پرسپولیس باشد. البته استقلال هم نتوانست به فینال برسد.

 به نظر شما پرسپولیس برای ادامه مسابقات چه شرایطی باید داشته باشد؟

قطعاً همدلی، رفاقت و اتحاد بازیکنان پرسپولیس در شش بازی پیش رو باعث رقم خوردن بهترین اتفاقات خواهد شد. نگاهی به مسابقات پیش روی دو تیم پرسپولیس و استقلال نشان می‌دهد پرسپولیس غیر از یکی دو تیم سرسخت، مسابقات خیلی دشواری در پیش ندارد. اما استقلال ۴ بازی دشوار مقابل سپاهان، فولاد، آلومینیوم اراک و مس رفسنجان دارد که این موضوع کار را برای این تیم سخت خواهد کرد.

پرسپولیس تا چه اندازه باید به قهرمانی امیدوار باشد؟

صد در صد باید تا لحظه پایانی امیدوار باشد. اگر بچه‌های پرسپولیس به قهرمانی امیدوار نباشند از همین حالا نباید دیگر در مسابقات شرکت کنند. فوتبال ۹۰ دقیقه است و گل دقیقه ۹۰ هم مثل گل دقیقه یک ارزشش برابر است و هیچ فرقی نمی‌کند. بنابراین باید تا آخرین لحظه منتظر ماند و امیدوار بود. پرسپولیس به خوبی توانسته تا اینجا استقلال را تعقیب کند و حالا با کوچکترین لغزش استقلال، این تیم می‌تواند هوادارانش را برای ششمین سال متوالی با قهرمانی خوشحال کند. هنوز دیر نشده و باید امیدوار بود.

چه عواملی می‌تواند در این زمینه بیش از همه روی تیم پرسپولیس تاثیر بگذارد؟

قطعاً نقش اصلی این ماجرا را کادر فنی یحیی گل محمدی، حمید مطهری، کریم باقری و افشین پیروانی ایفا می‌کنند. آنها باید تیم ورک را در بالاترین سطح خودش حفظ کنند. ما با دو یا سه برد روحیه بالایی می‌گیریم و می‌توانیم تا آخر فصل با قدرت پیش برویم.

شما در فصل اول لیگ برتر زننده گل قهرمانی پرسپولیس بودید آن هم در حالی که استقلال با یک مساوی در دیدار با ملوان قهرمان می‌شد. درباره آن مسابقه و اتفاقاتش صحبت می‌کنید؟

بله! برای همین است که می‌گویم باید تا دقیقه آخر جنگید. من قبل از بازی با فجر سپاسی(آخرین بازی پرسپولیس در فصل اول لیگ برتر) به خاطر جراحی مینیسک هنوز در هیچ مسابقه‌ای بازی نکرده بودم اما روز بازی مچ پای اسماعیل حلالی پیچ خورد. دقیقاً به یاد دارم که پای راستش بود. به محض اینکه این مشکل پیش آمد علی آقا پروین به من گفت «ابراهیم بلند شو برو خودت را گرم کن». آقای پروین دوستی داشت که اسمش امیر بود و در هواپیمایی کار می‌کرد. او در آن لحظه پشت نیمکت تیم ما بود که به علی آقا گفت «اجازه بده ابراهیم در این بازی به میدان برود»... و بعد آقای پروین مرا دوباره صدا کرد و گفت «برو بازی کن و فقط مواظب باش گل نخوریم. من فکر می‌کنم استقلال آنطرف یعنی در انزلی قهرمان می‌شود.»

حتما از این بابت خوشحال شدید؟

بله! من جوان بودم و خیلی انگیزه داشتم. خیلی خوشحال شدم. بعد به سمت داوود فنایی رفتم که مچش را گچ گرفته بود، سهراب انتظاری هم کنار دستش بود. به هر دوی آنها گفتم "خواب دیدم که بازی می‌کنم و گل هم می‌زنم" آنها هم گفتند "انشالله که بحق فاطمه زهرا خوابت تعبیر میشود". بعد بازی شروع شد. حمیدخان داشت زمان می‌گرفت و از اتفاقات بازی استقلال با ملوان خبردارمان می‌کرد. ما می‌دانستیم که استقلال یک بر صفر از ملوان عقب افتاده است. از طرفی تیم فجر هم مقابل ما خیلی خوب بازی می‌کرد و اگر اشتباه نکنم یکی دو بار توپ را به تیر دروازه ما زد. علی آقا از لب خط به من گفت برو وسط بایست تا گل نخوریم.

درباره صحنه گلی که زدید توضیح می‌دهید؟

گلی که آن زمان زدم را از بچگی تمرین کرده بودم. فکر می‌کنم در فیلم بازی هم مشخص است که من به سمت حام کاویانپور رفتم و گفتم «می‌روم روی تیر یک می‌ایستم و توپ را آنجا ارسال کن می‌خواهم سر بزنم».  بعد توپ آمد و من هم بلند شدم و گل زدم و گلم منجر به قهرمانی شد. استقلال اگر مساوی هم می‌گرفت قهرمان می‌شد اما خدا خواست و پرسپولیس با گل من در اولین دوره قهرمان شد. اتفاق ویژه آن بازی برای من شادی علی پروین بود.

چطور؟

تا به حال ندیده بودم علی پروین از روی نیمکت مربیان بلند شود. او همیشه سرجایش می‌نشیند و فقط پای راستش را تکان می‌دهد و حرص می‌خورد. معمولا دست به سینه هم می‌نشیند، اما وقتی من گل زدم دستش را روی سرش گذاشت و از جایش بلند شد. هیچ وقت آن صحنه را فراموش نمی‌کنم. بعد از بازی هم مرا بغل کرد و گفت «ماشالا به غیرتت». البته یک جمله دیگر هم به من گفت که آن هم خیلی برایم ارزش داشت.

چه جمله ای؟

به من گفت «تو هم مثل خودم فوتبال بازی می‌کنی». علی آقا خیلی به‌هافبک‌های دوپا اهمیت می‌داد و از آن زمان بود که متوجه شدم‌هافبکی که بتواند با هر دو پا بازی کند چقدر برای یک تیم اهمیت دارد.

می‌دانید پرسپولیس این فصل هم در بازی آخر با فجر بازی دارد و باز هم از استقلال عقب تر است؟

خیلی جالب است! نمی‌دانستم بازی آخر با فجر است! باید این را به فال نیک گرفت که بعد از بیست سال بار دیگر شرایط شبیه به لیگ اول برتر رقم خورده است. شاید قرار است تاریخ دوباره تکرار شود. البته باز هم می‌گویم این به غیرت و زحمت بچه‌های پرسپولیس بستگی دارد. ما دوست داریم جام را بالای سر کاپیتان پرسپولیس ببینیم، گرچه اگر هم این اتفاق نیافتد چیزی از ارزش‌های تیم مان کم نمی‌شود. همین که پرسپولیس ۵ فصل متوالی توانسته قهرمان لیگ ایران شود یعنی خودش را ثابت کرده است. این اتفاق کمی‌نیست و هیچ تیمی‌تاکنون نتوانسته در ایران چنین رکوردی را بزند. امیدوارم بازی آخر با فجر باز هم برای پرسپولیس و طرفدارانش خاطره ساز شود.