امضای قرارداد با ارلینگ هالند مهاجم بی‌رحم و غیرقابل پیشبینی برای شکست دادن رقبای بهتر لازم است، اما منچسترسیتی همچنان ریسک کرده.

روزگار آلف و روی

روزی روزگاری، در سال‌های دور، دو جنگجو به نام‌های آلف و روی برای قبیله‌های رقیب می‌جنگیدند. آلف، روی را متهم کرد که پس از پارگی رباط‌ زانو، تظاهر به آسیب‌دیدگی می‌کند و در چهار سال آینده، هر زمان که در میدان نبرد با هم روبه‌رو می‌شدند، درگیری‌های‌شان شدید می‌شد. اما سپس آلف به رقیب همشهری تیم روی پیوست. در دربی، روی ضربه محکمی به زانوی آلف زد و آلف انتقام وحشتناکی را در سر داشت.

آلف پسر کوچکی داشت که کمتر از یک سال سن داشت و او را طوری تربیت کرد که جنگجوی بزرگی بشود. پسرش استعدادهای فیزیکی فوق‌العاده‌ای داشت. قد بلند و قدرتمند و سریع بود و مهارت بالایی داشت. پادشاهان و ملکه‌ها از سراسر جهان می‌خواستند پسر آلف به ارتش آن‌ها بپیوندد. اما پسر آلف فقط به یکجا تعلق داشت: در بین رقبای تیم روی.

تیم روی پس از بازنشستگی فرمانده بزرگشان هم در حال مبارزه بودند. تیم قدیمی آلف، با کمک ثروت یک خانواده بزرگ از خارج، کماکان مسلط بودند. و اکنون آن‌ها جنگجوی جوان و قدرتمندی داشتند که بسیاری بر این باور بودند که ممکن است بزرگ‌ترین جنگجوی جهان شود. ۲۱ سال طول کشید، اما آلف برای پیروزی آماده بود.

روزگار ارلینگ

اگر این روزها فوتبال عمدتاً به تولید محتوا می‌پردازد، این رشته روایتی بزرگ در دنیای فوتبال می‌شود. اینجا ارلینگ هالند ایستاده است، که به نظر می‌رسد نیمه شبی تاریک در نوک یک برج در هوایی طوفانی زاده شده است: آیا این جادوی تاریکی است که در نهایت منچسترسیتی را به لیگ قهرمانان اروپا می‌رساند؟

هالند از هر نظر قابل توجه است. اعداد او پوچ است: ۷۹ گل در ۸۳ بازی لیگ در چهار فصل گذشته. ۲۳ گل در ۱۹ بازی در لیگ قهرمانان اروپا. مواقعی وجود دارد که او بازی را به طرز احمقانه‌ای آسان می‌کند؛ توپ را می‌گیرد، با توپ می‌دود، به توپ ضربه می‌زند، و گل. او بسیار بزرگ است و قادر است حریفان را از سر راه به این‌طرف و آن‌طرف پرت کند، اما بازی او فراتر از این‌هاست.

مربیان او در تیمهای جوانان می‌گویند که رشد او نسبتاً دیر اتفاق افتاده و بنابراین، قبل از اینکه بتواند از قدرت بدنی خود استفاده کند، یاد گرفت که از هوش و حرکت خود بهره بگیرد. بازیکنانی که بیشتر از همه تحسین می‌کرد، رابین فان‌پرسی، جیمی واردی و میچو بودند. او از نظر تعداد گل‌ها و پاس‌گل‌ها، و همچنین دور کردن توپ از مقابل دروازه، در بین ۳ درصد از بازیکنان برتر پنج لیگ برتر اروپا قرار دارد.

با توجه به قد و قامتی که دارد گل‌های نسبتاً کمی با سر به ثمر می‌رساند: ۷ گل از ۸۶ گل او برای دورتموند در تمام رقابت‌ها. او در این فصل ۵۷.۶ درصد از دوئل‌های هوایی را برده که نسبت به دو فصل قبل افزایش چشمگیری داشته است. این رقم ممکن است عالی به نظر نرسد اما برای یک مهاجم بالاست (بیشتر دوئل‌های هوایی را مدافعان می‌برند). اگر کار دیگری نکند حداقل جلوی سرزن قد بلند تیم رقیب را می‌گیرد و فضا را برای دیگران باز می‌کند. و سیتی در حال حاضر تفاضل گل +۱۷ دارد که اگر این روند تا پایان فصل ادامه داشته باشد، رکورد لیگ برتر خواهد بود.

روزگار منچسترسیتی

در ظاهر، هالند همان چیزی است که سیتی به آن نیاز دارد تا حتی ویرانگرتر از آنچه که هستند باشد؛ حتی اگر بدن ساده او در تضاد با الگوهای دقیق و مکانیسم‌های پیچیده تیم پپ گواردیولا به نظر برسد. اما این نکته می‌تواند نقطه قوت او باشد، اینکه او نوعی از غیرقابل پیش‌بینی بودن را ارائه می‌دهد، نوعی ظرفیت برای درهم‌شکستن یک بازی که به روشی بسیار متفاوت، لیونل مسی برای بارسلونا انجام می‌داد.

سیتی (هرچند ممکن است برای باشگاهی که در این فصل لیگ برتر بیشتر از هر باشگاه دیگری گل زده عجیب به نظر برسد) اما در مقابل دروازه کارایی خاصی ندارد. آن‌ها در هر بازی این فصل لیگ برتر امید به گل بهتری داشتند اما سه بار شکست خوردند و ۱۹ امتیاز از دست دادند. مهم‌تر از آن، آن‌ها که رئال مادرید را در دور رفت لیگ قهرمانان شکست دادند اما با نتیجه ۴-۳ پیروز شدند، و یکی از ۹ شوتی را که به سمت دروازه زده بودند گل کردند، در حالیکه رئال دو ضربه اول خود در برنابئو را تبدیل به گل کرد.

اینجاست که با فتنه واقعی خرید هالند مواجه می‌شویم. او یک اخلالگر است. او از آن «پسربچه‌های کوچک مطیع» که زلاتان ایبراهیموویچ تیم بارسلونای گواردیولا را به تمسخر اینگونه خطاب می‌کرد، نیست. در واقع، او از ایبراهیموویچ به عنوان الهام‌بخش خود یاد کرده و با همان ایجنت قرارداد امضا کرد. بارسلونا در سال ۲۰۰۹ ایبراهیموویچ را خریداری کرد تا گزینه حمله فیزیکی بیشتری را ارائه دهد تا اطمینان حاصل کند که به ریتم لاماسیا متکی نیست. همانطور که معلوم شد، او خیلی متفاوت بود، حاضر نشد خود را به اندازه کافی قربانی سیستم کند و با همه درگیر شد.

هالند هم گزینه متفاوتی است. گواردیولا با مهاجمان، مثلاً داوید ویا، روبرت لواندوفسکی، سرخیو آگوئرو، به طور موفقیت‌آمیزی کار کرده است، اما آن‌ها راحت به کناره‌ها می‌کشیدند و به عمق می‌رفتند. هالند متفاوت است. یک مهاجم مستقیم‌تر و ارتدوکس‌تر.

اگرچه او مرتباً با پاس‌های کات‌بک گل می‌زند، با توجه به اینکه سیتی معمولاً بسیار بالا بازی می‌کند، فرصت‌های او برای نفوذ از عمق ممکن است کمیاب باشد. اما شاید این مسئله مهمی نباشد: هالند تهدید سیتی در بازی‌هایی مقابل حریفان بهتر، در برابر تیم‌هایی که به آن‌ها فشار می‌آورند، را افزایش می‌دهد.

اما میزان تکمیل پاس هالند در این فصل ۷۱.۳% است. هیچ یک از گزینه‌های فعلی سیتی در پست مهاجم مرکزی – گابریل ژسوس، فیل فودن، رحیم استرلینگ، جک گریلیش یا برناردو سیلوا – به طور میانگین کمتر از ۸۵ درصد نیستند. حتی اگر این موضوع تا حد زیادی به رویکرد دورتموند مربوط باشد، نیاز به تعدیل خواهد بود.

هالند ۶ سال از زمانی که ایبراهیموویچ با بارسا قرارداد امضا کرده بود، کوچک‌تر است. او همچنین بسیار محتاط‌تر است و شورشی نیست. نوع انفجاری که برای ایبراهیموویچ رخ داد بعید است برای او هم رخ بدهد. اما این بدان معنا نیست که قرارداد با او ریسک ندارد.

سیتی با آوردن فردی که می‌تواند در گرفتن موقعیت‌ها بی‌رحم‌تر باشد، شانسش بیشتر است، اما ممکن است نیازی به این کار نداشته باشند. ایجاد تعادل مناسب بسیار مهم است، به ویژه برای تیمی که روشش کنترل کردن است. انتقام آلف صفحه دیگری از فتنه را اضافه می‌کند، اما در قرارداد هالند چیزی فراتر از آن وجود دارد.