یکی از اتفاقات عجیبی که در بازار نقل‌وانتقالات امسال فوتبال ایران رخ داده، بازگشت وسیع بازیکنان خارج از کشور به لیگ داخلی بوده است. نفراتی مثل علیرضا بیرانوند، مرتضی پورعلی‌گنجی، کاوه رضایی، فرشید اسماعیلی و شاید محمد محبی به ایران برگشته‌اند و البته برخی دیگر هم در صف انتظار هستند. از این طرف اما به شکلی عجیب، هیچ خبری از ترانسفر بازیکنان به لیگ‌های خارجی نیست. در شرایطی که طی سال‌های گذشته شاهد موج مهاجرت بازیکنان ایرانی به لیگ‌های عربی یا اروپایی بودیم، امسال دست‌کم تا لحظه تنظیم این مطلب خبر قطعی در مورد ترانسفر بازیکنان منتشر نشده است.
شاید تنها بازیکنی که امکان حضورش در یک لیگ خارجی وجود دارد امیرحسین حسین‌زاده است؛ بازیکنی که گفته می‌شود قصد دارد به شارلروا در لیگ بلژیک برود. او البته هنوز تحت قرارداد استقلال است، اما گویا در قراردادش بندی وجود دارد که براساس آن می‌تواند مبلغی بدهد و جدا شود.
این که چرا بازیکنان ایرانی ناگهان علاقه خودشان را به حضور در لیگ‌های خارجی از دست داده‌اند می‌تواند دلایل زیادی داشته باشد؛ از کاهش کیفیت فنی آنها بگیرید تا دست و دلبازی کم‌سابقه باشگاه‌های ایرانی. شایعات در مورد پول‌هایی که امسال در بازار جابه‌جا شده بسیار عجیب و غریب است و اعدادی به گوش می‌رسد که آدم نمی‌تواند آنها را باور کند. معمولی‌ترین بازیکنان، دستمزدهایی می‌گیرند که معادل ارزی‌اش به چند صد هزار دلار می‌رسد؛ بنابراین کجا بروند بهتر از ایران؟
غیراز این، در ماه‌های منتهی به جام‌جهانی هستیم و شاید بازیکنان با خودشان فکر می‌کنند اگر در میدان دید باشند، شانس بیشتری برای حضور در تیم ملی دارند.
