علی لطیفی بازیکن اسبق استقلال در گفت‌وگو با خبرورزشی، درباره شکست این تیم مقابل سپاهان در هفته اول لیگ برتر اظهاراتی را مطرح کرد:
نظرتان در رابطه با بازی اول استقلال مقابل سپاهان چیست؟
نه تنها من بلکه هیچ کارشناسی در دنیا با یک مسابقه نمی‌تواند بگوید یک مربی خوب است یا نه. بلکه حداقل ۳ تا ۴ هفته زمان لازم است که بتوان قاطعانه درباره سرمربی استقلال صحبت کرد.
با این وجود چه موضوعی در این دیدار بیش از هر چیز نظر شما را به خودش جلب کرد؟
آنچه بیش از هر چیز مشهود است دو مورد بود. یکی این که هر دو تیم در نیمه اول پرسینگ شدید داشتند و آن را نیز از یک سوم دفاعی حریف آغاز می‌کردند و بعد بلافاصله در زمین خودی جمع می‌شدند دوم اینکه هیچ کدام از دو تیم تا پیش از به ثمر رسیدن گل دوم سپاهان پنج پاس متوالی به یکدیگر ندادند. اما دیدیم بعد از گل دوم سپاهانی‌ها به فاز ضد حمله وارد شدند و استقلالی‌ها فوتبال مالکانه و هجومی را برداشتند. از آن زمان به بعد بود که تعداد پاس‌های بازیکنان بیشتر شد.
در رابطه با صحنه مشکوک پنالتی نظر شما چیست؟
به نظر من آن صحنه صددرصد پنالتی بود و می‌توانست باعث شود نتیجه تغییر کند.
چطور؟
معمولاً می‌گویند نتیجه دو بر صفر خیلی شکننده تر از نتیجه یک بر صفر است. به ویژه در فوتبال ما که احساسی تر است وقتی تیمی دو بر صفر جلو می‌افتد فکر می‌کند همه چیز تمام شده و تیمی که عقب افتاده وقتی گل می‌زند روحیه‌اش بالا میرود و متعاقباً تیمی که گل خورده روحیه اش را از دست می‌دهد. شاید اگر پنالتی برای استقلال گرفته می‌شد نتیجه چیزی غیر از این بود.
به طور کلی استقلال را چطور دیدید؟
آنچه به وضوح مشخص است استقلال در دو پست نیاز به بازیکن دارد. یکی دفاع راست است. کسی که رقیب صالح حردانی باشد چون میرزایی دفاع راست تخصصی نیست. یکی هم پلی میکر. بازیکنی که طراح باشد و در فاصله هافبک تا خط حمله پشت سر مهاجمان موقعیت خلق کند. یکی شبیه به مجتبی جباری که قبلاً در این پست حضور داشت.
با حضور محبی و قایدی در استقلال شرایط ترافیک خط حمله را چطور میبینید؟
اگر فرض را بر این بگیریم که ساپینتو می‌خواهد با دو مهاجم در هر بازی به میدان برود باز هم شش نفر بیرون می‌مانند حالا تصور کنید او با یک مهاجم بازی کند! آنوقت شش، هفت نفری که بیرون هستند نیز جوان و آینده دار نیستند که بگوییم به امید سال‌های بعد نیمکت نشینی را تحمل میکنند بلکه نفراتی هستند که یا در تیم ملی بوده‌اند یا داعیه ملی پوش شدن دارند یا فرصت دیگری برای بازی برای آنها نمانده است. غیر از امیرعلی صادقی همه آنها مدعی هستند. به همین خاطر در این وضعیت تکلیف تعداد زیادی مهاجم نامشخص است که قاطعانه باید گفت نمی‌توان این افراد را ساکت نگه داشت و حتماً علیه تیم و سرمربی حرف خواهند زد و تیم را به هم می‌ریزد. چون ساپینتو نمی‌تواند همه را راضی نگه دارند.
راهکار چیست؟
به نظرم باید دو تا سه مهاجم استقلال در لیست خروجی قرار بگیرند و به جای آنها یک هافبک بازیساز و یک مدافع راست به تیم اضافه شوند. البته آرش رضاوند خصوصیت هجومی‌دارد اما ظرف ۵ تا ۶ سال گذشته اکثر مربیان از این بازیکن در پست هافبک دفاعی استفاده کرده‌اند در حالی که رضاوند ذاتاً هافبک هجومی‌است.
