پریسا غفاری؛ وزنه بردار ملی پوش کشورمان متولد ۲۵ شهریور ۱۳۶۷ در دورود از نخستین مدال‌آوران تاریخ وزنه‌برداری زنان ایران در مسابقات بین‌المللی است که ابتدا در جام نعیم سلیمان‌اوغلو به سال ۱۳۹۸ مدال برنز دسته ۷۶ کیلوگرم را به‌دست‌آورد. او به همراه پوپک بسامی, ابریشم ارجمندخواه، پریسا جهانفکریان، اعضای اولین تیم ملی وزنه‌برداری اعزامی به مسابقات جهانی را تشکیل دادند. او در مسابقات قهرمانی آسیا رتبهٔ ششم در گروه A وزن ۷۱ کیلوگرم را کسب کرد.
دانشجوی کارشناسی ارشد رشته فیزیولوژی ورزشی از دانشگاه شهید رجایی حالا در بازیهای کشورهای اسلامی و در دسته ۸۱ کیلوگرم تاریخ سازی کرد ولی از نوع طلایی اش.
وزنه بردار کشورمان در حرکت اول یکضرب ۹۵ کیلو، در حرکت دوم ۱۰۰ کیلورا با موفقیت بالای سر برد ولی نتوانست ۱۰۳ کیلوگرم را مهار کند اما با همین آمار ۱۰۰ کیلو قهرمان یکضرب شد. در حرکت دوضرب، الهام حسینی وزنه های ۱۱۷ و ۱۲۳ کیلو را مهار کرد اما در زدن وزنه ۱۲۷ کیلوگرم ناکام شد و به مدال برنز رسید. حاصل مجموع عملکرد این وزنه بردار هم مدال برنز شد تا جمعا با ۳ مدال شبی رویایی را در قونیه پشت سر بگذارد.
وزنه بردار طلایی کشورمان بعد از کسب مدال طلا می گوید:« خدا را شکر توانستم مدال بگیرم، مسابقات پایاپایی بود. همه هدفم این بود که رنگ هر ۳ مدالم طلایی باشد. اما قبل از اینکه وارد اردو شوم دچار مصدومیت شدم و باعث شد کمی عقب بیافتم.»
اما در خصوص حرکت دو ضرب مصدومیت کمی این وزنه برداررا اذیت کرد: «در وزنه آخری زورم نرسید. در ضمن شرایط تمرینی فرصت کم بود و فکر می کنم در آن حرکت تمرکز ذهنی ام کم بود.»
الهام حسینی از انتخاب وزنه های خوب توسط کوروش باقری ،مدیر تیمهای ملی خبر صحبت می کند: «اگر شخصی به غیر از آقای باقری بود من نمی توانستم وزنه ها را بالا ببرم. او با انتخاب درست وزنه، من را در مسیر گرفتن مدال قرار داد. بدانید باید در وزنه برداری آمادگی ذهنی بالایی داشته باشید. من هم با خوش فکری اقای باقری وزنه ها را بالا بردم. در این دسته رقابت یک کیلو به یک کیلو بود.»
وقتی صحبت از طلای ناب می‌شود مصداق مدال حسینی در قونیه است که نشان داد وزنه برداری بانوان ایران مانند مردان استعدادهای زیادی را درون خود دارد که فقط باید با حمایت و توجه کشف شده به شکوفایی برسند. این وزنه بردار در خصوص آخرین آرزوی خود می گوید: «هر ورزشکاری آرزو دارد که ابتدا در المپیک حضور یابد و بعد هم مدال طلا بگیرد. افتخاری است که به همین راحتی بدست نمی آید. انشالله بتوانم در طول دوسال پیش روی ابتدا سهمیه بگیرم و بعد هم در پاریس افتخاربرای کشورم کسب کنم.»
هرچند در زمان علی مرادی وزنه برداری بانوان راه اندازی شد و آغاز به کار کرد، اما در ادامه به دلیل بی توجهی‌ها روند حرکتی این بخش کند شد و در سایه همین مسائل ورزشکاران زیادی سر خورده شدند. الهام حسینی با توجه به بهبود شرایط اردویی از زمان حضور سجاد انوشیروانی در فدراسیون تاکید می کند: «در فدراسیون قبلی جابجایی ها زمان تشکیل اردوها را به عقب انداخت اما با آمدن انوشیروانی شرایط بهتر شد و در تایم باقی مانده به مسابقات تمرینات خوبی را پشت سر گذاشتیم. نظارت و هدایت کوروش باقری مدیر تیمهای ملی بر تمرینات روی عملکرد همه وزنه برداران تاثیر گذشت.»
اما این وزنه بردار امیدوار است یک فرصت زمانی به او داده شود تا به آسیب دیدگی اش برسد:«من هنوز دوران نقاهت مصدومیتم به پایان نرسیده بود که به این بازیها آمدم و امیدوارم کادر پزشکی زمان کافی به من بدهند تا بتوانم با فیزیوتراپی و آب درمانی خود را برای جهانی کلمبیا و قهرمانی آسیا آماده کنم.»
