آرتین زهرابی؛ هر روز از جواد نکونام و ماجرای حضور این مربی در تیم ملی ایران یک خبر به گوش می‌رسد.

خبرها دیگر درگوشی و پنهانی هم نیستند؛ بلکه هر بار یکی از مدیران فدراسیون فوتبال، خبر از قطعی شدن حضور نکونام در تیم ملی می‌دهد و باشگاه فولاد خوزستان نیز بلافاصله تکذیبه ای را صادر می‌کند.

این روزها حتی ادعای رئیس فدراسیون که مسلما بیش از همه در جریان خبرهای روزمره فوتبال است نیز تکذیب می‌شود. این اتفاقات بدون شک، شخصیت و اعتبار تیم ملی را در آستانه جام جهانی تنزل می‌دهد و به نظر می‌رسد این کلاف سردرگم، نه به دست فدراسیون باز می‌شود، نه باشگاه فولاد می‌تواند با این بیانیه ها، مسئله را حل و فصل کند.

برای پایان این ماجرای به ظاهر تمام نشدنی، هیچ کس بهتر از خود جواد نکونام را سراغ نداریم. او به خوبی می‌داند، کارلوس کی‌روش برای یک دستیار ایرانی در جام جهانی، فقط نکونام را می‌خواهد و حرفش هم تا امروز عوض نشده است.

کی‌روش یک کلام گفته اگر قرار است یک مربی ایرانی را با خودش به جام جهانی ببرد، او کسی نیست به جز جواد نکونام اما درست یا غلط، نکونام در این باره، صراحتا اعلام نظر نکرده است.

بازی تام و جری وار فدراسیون فوتبال و باشگاه فولاد، خلاصه باید یک اختتامیه جدی داشته باشد؛ چون اگر قرار به حضور نکونام در تیم ملی است، این مربی باید در فضای دیگری قرار بگیرد و آماده حضور در تیم ملی ایران باشد. نکونام قرار نیست به عنوان یک توریست عازم قطر شود؛ بنابراین یا باید رک و راست بگوید دوست دارد با تیم ملی همکاری کند یا برای ختم این مناقشه خسته کننده، بی تعارف اعلام کند از خیر همکاری با کی‌روش می‌گذرد و به تیم ملی نمی‌رود.

برای خلاص شدن از این وضعیت نامعلوم، گره کار فقط به دست خود نکونام باز می‌شود.