پیروزی تیم ملی در برابر ولز محتمل بود؛ اما نه با گل روزبه چشمی بلکه با گل از سوی مهدی طارمی، سردار آزمون یا کریم انصاری فر و...

از همان ثانیه های آغازین بازی مشخص بود که تیم ملی فوتبال ایران نمایش در برابر انگلیس را فراموش کرده و به دنبال ارائه یک بازی خوب و برد است، تا همچنان یکی از گزینه های صعود از گروه B باشد و انصافا هم خوب بازی کرد و در نهایت مزد بازی خوب خود را با گل های روزبه چشمی و رامین رضاییان گرفت. 

رامین رضاییان به عنوان یک دفاع راست، در صحنه های متعددی در جریان بازی زمانی که حمله به ضلع مخالف می رود پیشروی می کند و جمع می شود تا به جای وینگر راست! گزینه دریافت توپ و گلزنی باشد و این کار را در بازی با ولز به خوبی انجام داد و اگر یکی از بازیکنان مورد علاقه کارلوس کی روش است، بی دلیل نیست. اما روزبه چشمی... بازیکنی که هم در پست مدافع میانی بازی می کند هم در پست هافبک دفاعی و در پست هافبک دفاعی بهتر است چون پست تخصصی اش است.

روزبه همیشه در دوران بازیگری در اندیشه دفع توپ بوده و شروع بازیسازی و زمانی که در پست هافبک دفاعی به میدان می اید، این کار را به خوبی انجام می دهد اما کارلوس کی روش در بازی با ولز در دقایقی که تیم ملی به برد نیاز داشت از او خواست جلو بکشد و از حمله تیم حمایت کند. در نهایت در دقیقه ۹+۹۰ روزبه چشمی یک کار جدید انجام داد؛ شوت به سمت دروازه و چه شوتی و چه گلی. 

این گل یک حسن بزرگ هم برای استقلال داشت. ریکاردو ساپینتو متوجه شد روزبه چشمی بازیکن شوتزن است و در بازی با تیم هایی که دفاعی بازی می کنند، شوت های این بازیکن می تواند گره گشا باشد و شاید در ادامه مسیر سرمربی تیم استقلال این بازیکن را در پست دو هافبک میانی به میدان بفرستد. هم اکنون در سیستم ۳-۳-۴ استقلال روزبه چشمی در پست تک هافبک دفاعی بازی می کند و آرش رضاوند و مهدی مهدی پور هستند که به عنوان دو هافبک میانی یک خط جلوتر از روزبه بازی می کنند. اگر چشمی به جای یکی از این دو بازیکن به میدان برود آن وقت شانس شوتزنی خواهد داشت. معرفی توانمندی جدید این بازیکن، هدیه کارلوس کی روش به مربی هموطن یعنی ریکاردو ساپینتو بود.