مرتضی از نفت تهران به تیم ملی و جام ملت‌های ۲۰۱۵ رسید و درخشید و البته لژیونر شد. ۵ سال بازی در چین، قطر و بلژیک و کسب تجارب بالا به علاوه درآمد فوق‌العاده از پورعلی‌گنجی یک مدافع تاپ در استانداردهای بالا ساخت. با این نمودار فوق‌العاده او در جام جهانی ۲۰۱۸ هم در ترکیب اصلی تیم ملی قرار گرفت و نمایشی قابل تحسین داشت. مرتضی در جام ملت‌های ۲۰۲۰ هم فیکس بود تا اینکه در چین مصدوم شد و یک سال دور از میدان ماند.
بازگشت به فوتبال ایران و انتخاب پرسپولیس بدین خاطر بود که بتواند دوباره به تیم ملی برگردد و باز هم در لیست جام جهانی حضور داشته باشد اما احتمال فیکس شدنش را شاید خودش هم نمی‌توانست پیش‌بینی کند.
در حالی که به نظر می‌رسید شجاع و کنعانی مقابل انگلیس فیکس باشند اما مرتضی مثل بازی‌های ۲۰۱۸ کنار مجید حسینی بازی کرد و البته روزبه چشمی را هم کنارش می‌دید. مرتضی مثل هر دو مدافع دیگر روز تلخی مقابل انگلیس داشت و تغییر هر یک از این بازیکنان قابل پیش‌بینی به نظر می‌رسید اما با وجود تغییرات اعمال شده در ارنج اصلی تیم ملی، پورعلی‌گنجی در ترکیب ماند و اتفاقاً مقابل ولز نمایش بسیار خوب و بی‌نقصی ارائه داد.
با توجه به این نمایش به نظر می‌رسد شماره ۸ در بازی سه‌شنبه شب مقابل امریکا هم فیکس باشد و همچنان مدافع میانی مورد اعتماد کیروش است. در واقع به نظر می‌رسد هر بازیکنی در تیم ملی جایگاهش را از دست بدهد مرتضی یکی از ستون‌های ترکیب کیروش به حساب می‌آید. تصور کنید تا اینجا لژیونرهایی مثل جهانبخش، عزت‌اللهی و آزمون جایگاه ثابتی در ترکیب نداشته‌اند یا بازیکنانی مثل امیری و قدوس اصلاً بازی نکرده‌اند، برخی نفرات مثل چشمی و کریمی هم تعویض شده‌اند اما پورعلی‌گنجی فیکس بوده و دست نخورده است.
این فیکس بودن پورعلی‌گنجی در حالی اتفاق می‌افتد که او یک سال تمام با مصدومیت دست و پنجه نرم کرد و بعد از پیوستن به پرسپولیس و از دست دادن دو سه بازی اول نشانه‌هایی از ناآمادگی در او دیده می‌شد اما کم‌کم در شرایط مسابقه قرار گرفت و در جام جهانی به میدان رفت. پورعلی‌گنجی در شرایطی طی دو بازی اخیر تیم ملی فیکس بوده که در بازی‌های مقدماتی اصلاً حضور نداشت و شاهد درخشش زوج شجاع و کنعانی بود اما به نظر می‌رسد علاقه و اعتقاد ویژه کیروش به این مدافع باعث شده برخلاف گمانه‌زنی‌ها در آستانه جام جهانی به ترکیب تیم ملی برگردد و در این تورنمنت هم فیکس باشد.
