صعود ژاپن به دور دوم مسابقات جام جهانی در حضور تیم‌های آلمان و اسپانیا یک نقشه بود. نقشه‌ای که با تدوین وتولید کارتون فوتبالیست‌ها شروع شد و رویا را تقویت و در نهایت به باور رساند. پشت این صعود مغزهای متفکر پنهان است. سال‌ها ایده پردازی، تلاش و هزینه. تدبر و تفکر و تمرین. همفکری ده‌ها باشگاه و مربی با سرمربی تیم ملی.
ژاپن، آلمان و اسپانیا را برد و صعود کرد. استرالیا بعد از شکست در بازی اول، بازی دوم و سوم را برد و صعود کرد. عربستان، آرژانتین را شکست داد. نه در یک بازی تدافعی. بلکه در یک مسابقه پا یا پای.
ما ایرانی‌ها یک ضرب المثل خوب داریم. مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد. ژاپن اگر به این جایگاه رسیده کار کرده. بله، کار کرده آنهم به معنای واقعی. نه فقط در کلام.
دانش آموزی که در کنکور رتبه یک می‌آورد قبولی اش تنها مرهون مطالعه در سال منتهی به کنکور نبوده. او ۱۲ سال درست و به طور جدی درس خوانده تا در کنکور رتبه یک گرفت. برای بهترین شدن باید سخت کار کرد. باید سال‌ها نتیجه را نادیده گرفت و فقط کار کرد و کار کرد. همه با هم. باشگاه‌ها، تیم ملی و فدراسیون فوتبال. در غیر اینصورت درخشش تنها یک جرقه است. چنین درخششی هویت ندارد. الان می‌توان پیشرفت را در فوتبال ژاپن تعریف کرد.
