تیم ملی مدت‌هاست که سرمربی ندارد و حتی بعد از مشخص شدن تکلیف کیروش هم این بلاتکلیفی ادامه دارد. هرچند گفته می‌شود که فدراسیون فوتبال مذاکراتی را با چند مربی مطرح خارجی انجام داده ولی به دلیل مشکلات مالی به نظر می‌رسد شانس گزینه ایرانی برای نشستن روی نیمکت تیم ملی بیشتر شده است. تحریم‌ها، ناتوانی در انتقال پول و دستمزد بالا برای حضور در ایران باعث شد تا مدیران فدراسیون البته با فشارهای غیرفوتبالی به سراغ گزینه‌های ایرانی هم بروند. فدراسیون فوتبال نام ۵ گزینه نهایی تیم ملی را اعلام کرد و از این مربیان که همگی ایرانی هستند خواست تا برنامه‌های خود را اعلام کنند.
امیر قلعه‌نویی، جواد نکونام، فرهاد مجیدی ،حسین فرکی و مهدی تارتار گزینه‌های اعلام شده از سوی فدراسیون فوتبال هستند. هرچند خیلی‌ها معتقدند اولین و آخرین گزینه ایرانی برای تیم ملی قلعه‌نویی است، فدراسیون نام چند گزینه دیگر را هم اعلام کرده تا به نوعی راحت‌تر نام قلعه‌نویی را به صورت رسمی اعلام کند. افکار عمومی و رسانه‌ها اکثرا مخالف انتخاب مربی ایرانی برای تیم ملی هستند و ترجیح می‌دهند یک سرمربی مطرح و کاربلد خارجی روی نیمکت تیم ملی بنشیند.
این‌که قلعه‌نویی، مجیدی و نکونام گزینه‌های ایرانی هدایت تیم ملی باشند، چیز عجیبی نیست ولی قرار گرفتن نام‌هایی چون فرکی که چند سالی است مربیگری نمی‌کند و بیکار است و تارتار که تیمش در رده سیزدهم جدول شانزده تیمی لیگ برتر قرار دارد، خیلی عجیب است و نشان‌دهنده کج‌سلیقگی محض مدیران فدراسیون است.
ماجرا وقتی عجیبتر می‌شود که در بین گزینه‌های ایرانی اعلام شده، خبری از یحیی گلمحمدی و علی دایی نیست. دو مربی که در رده ملی سال‌ها بازی کردند و از وجاهت خوبی هم بین فوتبالی‌ها برخوردارند. علی دایی سوپراستار فوتبال ایران است و اگر قرار به استفاده از مربی داخلی است، چه کسی بهتر از علی دایی! شاید به لحاظ فنی ایراداتی به دایی و تصمیمات فوتبالی‌اش وارد باشد ولی وجهه‌ای که دارد و شخصیتی که به نیمکت تیم ملی می‌دهد، با سایر گزینه‌ها قابل مقایسه نیست.
در همین ارتباط: انتخاب سرمربی تیم ملی ایران یا بازی اسم و فامیل؟/ پشت پرده انصراف امیر قلعه نویی و گزینه ای که از همین حالا انتخاب شده است
یحیی گلمحمدی هم ایراداتی دارد ولی هیچ مربی در چند سال اخیر افتخارات یحیی را نداشته است. گلمحمدی در ۳ فصل اخیر دو بار پرسپولیس را قهرمان لیگ کرده و یک فصل هم نایب‌قهرمان شده است. همچنین یک‌بار هم پرسپولیس را تا فینال لیگ قهرمانان آسیا برده و توانایی‌هایش را در مربیگری نشان داده است. ضمن این‌که مربیگری در تیمی‌مثل پرسپولیس کمی‌از تیم ملی ندارد. دلیلش هم این است که پرسپولیس به اندازه کافی ستاره دارد و هواداران میلیونی این تیم به کم راضی نخواهند شد. مربی‌ای که توانسته در پرسپولیس خوب کار کند و قهرمانی بیاورد، قطعا می‌تواند جزو کاندیدهای مربیگری تیم ملی باشد.
با همه این تفاسیر امیدواریم بهترین انتخاب برای تیم ملی انجام شود و شاهد حضور یک مربی خوب خارجی روی نیمکت تیم ملی باشیم نه مربیانی که حداقل در ۱۰ سال اخیرهیچ دست آوردی حتی در لیگ خودمان هم نداشتند.
