دربی تمام شد و رفت. حتی خشنودی تساوی سپاهان مقابل ملوان و ماندن در صدر جدول هم تاریخ مصرف داشت. پرسپولیس قبل‌تر صدر جدول را برای هفته‌های طولانی لمس کرده و البته یادش نرفته که چطور این موقعیت برتر را از دست داد. با این حساب برد دربی و ماندن در صدر فقط سه روز خوشحالی داشت و از چهارشنبه که تمرین برای بازی بازی حذفی استارت خورد هیچ‌کس دیگر درباره دربی، حاشیه‌ها و موضع‌گیری‌های این و آن درباره آن مسابقه و اتفاقاتش حرفی نمی‌زند. البته در رسانه‌ها حرف و حاشیه و مصاحبه بود اما در تمرین پرسپولیس خیلی زود همه چیز به روال عادی‌اش برگشت.

بازیکنان پرسپولیس آنقدر باتجربه‌اند که خوب می‌دانند ماندن در باد پیروزی دربی یک جام را به فنا خواهد داد و البته موقعیت بهتر تیم در صدر جدول لیگ را به خطر می‌اندازد اما سرمربی تیم در این زمینه از بازیکنان هم جلوتر است. از سوی دیگر از وقتی گل محمدی به پرسپولیس برگشته در جام حذفی ناکام بوده و شاید امسال وقت این باشد که ناکامی‌ها در این جام نیز به پایان برسد.

یحیی که دو بار متوالی در مقام سرمربی ذوب‌آهن این جام را به دست آورده در مقطع اول حضورش در پرسپولیس در فینال جام حذفی در ضربات پنالتی به سپاهان باخت و عمر سرمربیگری در این تیم فقط نیم فصل بود. آن سال اگر یحیی جام حذفی را می‌گرفت رویانیان را برای ادامه حضور در رأس کادر فنی پرسپولیس قانع می‌کرد اما قسمت این بود که به تیم‌های دیگر رفته و بعد از کسب تجربیات مختلف و موفقیت‌های قابل اشاره در ذوب‌آهن و پدیده (قهرمانی حذفی و کسب سهمیه آسیایی) به پرسپولیس برگردد.

یحیی دو بار قهرمان لیگ برتر شد و یک بار به فینال آسیا هم رسید و حتی فصل بعد از فینالیست شدن، در لیگ قهرمانان مقابل الهلال پرستاره اسیر برنامه‌ریزی غلط شد و در یک چهارم نهایی این رقابت‌ها کنار رفت اما در جام حذفی به هیچ وجه توفیق مسابقات مهمتری مثل لیگ قهرمانان و لیگ برتر را نداشت.

او که دو بار با ذوب‌آهن این جام را برده در حسرت قهرمانی جام حذفی همراه با پرسپولیس می‌سوزد. حالا از آخرین قهرمانی گل‌محمدی در این جام 7 سال گذشته و البته از آخرین باری که پرسپولیس این جام را گرفت 4 سال می‌گذرد. طی سه فصل گذشته پرسپولیس یحیی دو بار مقابل استقلال در مراحل نیمه‌نهایی و یک چهارم نهایی در ضربات پنالتی باخت و حذف شد و فصل قبل نیز در کمال تعجب در خانه و در مرحله یک چهارم نهایی به آلومینیوم اراک باخت و کنار رفت.

انگیزه مهمتر برای یحیی اینکه او دوست دارد به تمام آنچه برانکو در پرسپولیس دست یافته بود نائل شود. او مثل ایوانکوویچ به فینال آسیا رسیده و تاکنون دو قهرمانی لیگ برتر هم داشته است. او می‌داند با پیروزی در شش بازی حذفی و لیگ آخر همین فصل به رکورد برانکو خواهد رسید و با توجه به تعداد بردهای بیشترش در نقش سرمربی پرسپولیس بالاتر از او قرار خواهد گرفت و از مقایسه بین او و برانکو برای همیشه خلاص می‌شود. یحیی با اینکه رو نمی‌کند اما بشدت از مقایسه با برانکو بیزار است و آرزو دارد که آخر همین فصل با دو قهرمانی دیگر هم منتقدانش را ساکت کند هم از شر این مقایسه عذاب‌آور خلاص شود.

واقعیت اینکه با وجود دستاوردهای گل محمدی در نقش سرمربی پرسپولیس و حتی پیروزی در دربی اخیر و قرار گرفتن در آستانه قهرمانی لیگ برتر هنوز بسیاری از هواداران پرسپولیس می‌گویند برانکو چیز دیگری بود و او را برتر از یحیی می‌دانند اما گل‌محمدی تا بیرون آوردن این خار از چشم خود شش مسابقه مهم و حیاتی فاصله دارد و به همین خاطر فردا با تمام قوا و انگیزه در بازی حذفی حاضر خواهد شد تا یک گام دیگر به جامی که هنوز در پرسپولیس موفق به کسبش نشده دست یابد.