هر چند که برای تمدید قرارداد اولویت کسب جام است و از دست دادن دو جام قهرمانی و دو شکست بد برابر رقیب دیرینه باعث کم شدن محبوبیت و همچنین دو دستگی بین هواداران آبی در موضوع سرمربی پرتغالی شد اما اتفاقات پشت پرده و همچنین محرومیت ۴ ماهه که از شروع فصل آینده محاسبه خواهد شد عطای مربیگری در استقلال و فوتبال ایران را به لقایش بخشید.
ساپینتو در اولین فصل حضورش در ایران با جو فوتبال در کشور آشنا نبود و با رفتارهای خارج از برنامه‌اش و جار و جنجال‌های متعدد، یا باعث اخراجش از کنار زمین یا محرومیت چندهفته‌ای می‌شد و این هرگز به سود تیم استقلال نبود.
شاید اگر در همان یک‌سوم بازی‌هایی که استقلالی‌ها کنار زمین سرمربی‌شان را داشتند استقلال متحمل شکست یا از دست دادن امتیاز نمی‌شد، اگر ساپینتو بازیکنانش را می‌شناخت و به ترکیب ایده‌آلش سریع‌تر می‌رسید باز از کورس قهرمانی عقب نمی‌ماند.
پس از شکست در فینال ساپینتو مستقیم راهی فرودگاه شد و ایران را به مقصد کشورش ترک کرد، سفری که می‌شد تصور کرد بی‌بازگشت است که پس از یک هفته با پیام اینستاگرامی این سرمربی داستان مشخص و عملیات بازگشت مختومه شد.
در سوابق مربیگری ساپینتو دو فصل متوالی در یک تیم بودن دیده نمی‌شود و همین که توانست در استقلال یک فصل کامل دوام بیاورد باز برای رزومه‌اش جای امیدواری دارد. اما اگر ساپینتو کمی خویشتن‌دار بود، اگر حریفان استقلال کمی راه و رسم مهمان‌نوازی را رعایت می‌کردند، اگر کمیته انضباطی و کمیته داوران راهی بهتر از اخراج و محرومیت پیدا می‌کردند تا قوه تحریک این سرمربی را به جای فعال کردن کنترل می‌کرد، شاید داستان طور دیگری ادامه پیدا می‌کرد.
در هر حال با این اوضاع آشفته باشگاه استقلال و تعیین تکلیف برای انتخاب مدیرعامل و سپس هیئت مدیره تا انتخاب سرمربی، پرداخت نشدن مطالبات، بدهی‌های معوقه و همه و همه دلیلی برای فراری داده شدن سرمربی خارجی این تیم شد، هر چند خود ساپینتو هم پس از از دست دادن قهرمانی‌ها دیگر دل و دماغی برای ماندن نداشت.
محمود فخرالحاج| باشگاه خبرنگاران آزاد
