فصل یارگیری مدت‌هاست آغاز شده و تمرینات استقلال هم استارت خورده است اما این تیم بیشتر از آنکه بازیکن جذب کند تماشاگر از دست دادن مهره‌های ثابت فصل گذشته خود شده است. همین مسئله موجب شد تا با مجید نامجومطلق پیرامون وضعیت استقلال صحبت کنیم.
ابتدا از اتفاقات تمرین روز پنج‌شنبه شروع کنیم.
قطعاً هیچ‌کس از این ماجرا خوشحال نیست. محیط ورزش سالم و پاک است دقیقاً مانند ذات خود این پدیده. هدف اصلی ورزش سلامتی نشاط و شادی است. اتفاقاتی که پنج‌شنبه به وقوع پیوست قشنگ نبود و همه را ناراحت کرد. هواداران استقلال روز و شب به فکر این تیم هستند و حق دارند. چنین وقایعی زیبنده نام بزرگ استقلال نیست.
استقلال تمرینات خود را شروع کرده اما بیشتر از اینکه بازیکن جذب کند شاهد از دست رفتن بازیکنان این تیم هستیم.
در رابطه با قایدی و محبی من اصلاً با اصل قضیه مخالف هستم. چرا باید بازیکنان خودمان را بفروشیم که بعداً دوباره آنها را با قیمت گزاف و به صورت قرضی در اختیار بگیریم؟ نکونام سرمایه‌ای برای استقلال است که باید از او حفاظت کنیم. قطعاً این مربی اطلاع دقیقی از وضعیت فوتبال ایران دارد و باشگاه باید در چنین شرایطی خواسته‌هایش را برآورده کند. من در جریان بازیکنان جداشده از استقلال و شرایط آنها نیستم اما به خاطر اسم جواد نکونام و استقلال باید آرامش را بر تیم حاکم کنیم. متأسفانه این اتفاقات هر سال در استقلال رخ می‌دهد و به تیم لطمه وارد می‌کند.
چرا چنین اتفاقاتی تقریباً هر سال در استقلال رخ می‌دهد؟
به خاطر بی‌ثباتی. اگر باشگاه ثبات داشته باشد و مدیریت استقلال این همه تغییرات مکرر نداشته باشد قطعاً وضعیت بهتر میشود. ما باید شرایط بهتری را به وجود آوریم تا فضا مناسب‌تر شود و همه باید کمک کنیم نکونام نتایج خوبی با استقلال بگیرد.
جدایی سیدحسین حسینی هم سروصدای زیادی به راه انداخت. نظرتان در این رابطه چیست؟
حسینی سال‌ها برای استقلال زحمت کشید و به بازوبند کاپیتانی هم رسید. او در لیگ بیست‌ویکم که بدون شکست قهرمان شدیم یکی از عناصر مهم این موفقیت بود. کاش شرایط به گونه‌ای فراهم میشد که او با وضعیت بهتری از استقلال جدا میشد. به هر حال در این چند سال عملکرد خوبی از حسینی دیدیم.
برسیم به ماجرای مجسمه منصور پورحیدری.
واقعاً چه بگویم؟! نمی‌دانم مجسمه به این سنگینی را چطور بردند؟! قاعدتاً ارزش مالی چندانی هم نداشته و به لحاظ معنوی فوق‌العاده باارزش است.
