باشگاه استقلال یک بار دیگر با استعفای سرپرست مدیرعاملی، وارد یک بحران بزرگ شد و همه چیز روی هوا رفت. در واقع باشگاهی که باید پس از انتخاب جواد نکونام به عنوان سرمربی، برای نقل و انتقالات تابستانی نقشه‌ای تازه می‌داشت و با وسواس و دقت حرکت می‌کرد، ضمن غرق شدن در ماجرای بی‌حاصل بیرانوند، سرپرستش را هم از دست داد.
حجت کریمی اما یگانه‌سرپرست مستعفی استقلال در این بازه زمانی یک‌ساله نیست؛ پیش از او مصطفی آجورلو و علی فتح‌الله‌زاده نیز به همین سرنوشت دچار شدند و استقلال را دچار بحران‌های فزاینده کردند. هیچ‌کس هم نفهمید اگر آجورلو، فتح‌الله‌زاده و کریمی انتخاب‌های خوبی توسط وزارت ورزش نبودند، چرا حکم گرفتند؟ در این باره چه کسی پاسخگوست؟
تجمع هواداران مقابل ساختمان‌های باشگاه استقلال و وزارت ورزش، فارغ از درستی یا نادرستی این اتفاق می‌تواند به مثابه یک طرح سوال بزرگ برای مسئولان باشد؛ چرا در انتخاب مدیران زیردست خود اینقدر بد عمل می‌کنید؟ چرا مدیرانی که در سمت‌های مختلف گماشته می‌شوند، نمیتوانند به کارشان ادامه دهند؟ مشکل از کجاست؛ شما یا این مدیران؟
استعفای ۳ مدیرعامل در یک محدوده زمانی یک‌ساله، نشان میدهد هر آن‌چه در این زمین بایر کاشته شد، محصولی نداشت؛ به عبارت بهتر یک اتفاق کاملا قابل پیش‌بینی که همه از قبل می‌دانستند چه خواهد شد، جز مدیران تصمیم‌ساز ورزش ایران که همواره عادت کرده‌اند از عملکردشان تقدیر کنند.
وضعیت امروز استقلال، نشانه‌ای واضح از عدم مدیریت و اشتباهات مکرر است؛ در این نکته هیچ تردیدی وجود ندارد...
در همین ارتباط: تجمع هواداران استقلال مقابل وزارت ورزش؛ شعار علیه وزیر
