بدهی روی بدهی ها انباشته می‌شود، مشکل تازه‌ای به مشکلات انباشته شده و گذشته افزوده می‌شود و هیچ اتفاق خوشایند و تازه و جدیدی رخ نمی‌دهد.

ناکامی‌ها همین طور سال به سال به مدتشان افزوده می‌شوند و انگاری بصورت خودکار تمدید می‌شوند و قرار نیست یکجا بصورت موقت منقضی شوند و اوضاع طور دیگری رقم بخورد.

راه دوری نمی‌رویم از بازگشت چندباره فتح الله زاده به جانشینی آجورلو گرفته تا مدیریت چند ماهه حجت کریمی‌که خود از اعضای هیات مدیره بود تا انتخاب خطیر که امتحانش را در دوره فتحی پس داده بود و همچنان هیچ اتفاق خوشایند و امیدوار کننده‌ای رخ نمی‌دهد.

استقلال همچنان هر فصل در بازار نقل و انتقالات شکست می‌خورد، فصل را به بدترین شکل ممکن آغاز می‌کند، آخر فصل هم به همان دلایل پیش فصل بد و ابتدای فصل بدتر خیلی زود از کورس رقابت برای قهرمانی خارج می‌شود.

انگاری قرار نیست داستان کهنه و قدیمی‌۱۰ ساله به پایان برسد.. انگار قرار نیست مشکلات حتی برای یک فصل کمتر شوند و به باد فراموشی سپرده شوند. انگار یک ناجی، یک منجی و یک نجات دهنده قرار نیست از راه برسد و خیال استقلال را راحت کند.

و به واقع پر واضح است که آقایانی که خود را متولی و مسوول و سرپرست و آقا بالاسر استقلال می‌دانند هرگز دوست ندارند به این تیم رنگ آرامش بدهند.

هوادار استقلال هم به خیال اینکه این دوره با تغییر وزیر یا معاونش و بعدها با تغییر مدیریت ناکارآمد و هیات مدیره شکست خورده و بی فایده اوضاع تغییر خواهد کرد خود را امیدوار می‌کند اما هیچ وقت این داستان تکراری تغییر نمی‌کند.

محمود فخرالحاج| باشگاه خبرنگاران آزاد