انگار بازار افشاگری‌ها قواعد و قوانین خاص خودش را دارد و تا زمانی که در سمتی حضور داری بیان واقعیت‌ها آنطور که در نگاه شخص می‌گذرد با زمانی که دیگر در آن سمت نیست و قرار است واقعیت‌ها باز از نگاه همان شخص بیان شود، به اسم افشاگری طوری دیگری است و آن زمان اشکال ندارد.

متاسفانه وقتی مدیری در زمان مدیریت خود و یا پس از دوران مدیریتش در کمی‌ها و کاستی‌ها و مشکلات به وجود آمده، خودش را مقصر نمی‌داند و خودش را پاک ترین و درست ترین در کارش می‌پندارد و بر آن قسم می‌خورد، طبیعتا هرگز اشکالات را نمی‌پذیرد اما واقعیت چیز دیگری است که آن چه هواداران و اهالی فوتبال می‌بینند چیز دیگری و آن‌ها که از بیرون به واقعیت نگاه می‌کنند، بیشتر بر ناپاکی‌ها و افزایش یافتن این مشکلات پی می‌برند.

داستان فقط داستان امروز مصاحبه حجت کریمی علیه خطیر نیست، داستان تمام مدیرانی است که حداقل در یک دهه اخیر یکی پس از دیگری مدیریت را از شخص قبلی گرفته اند و پس از مدتی به شخص بعدی تحویل می‌دهند و مشکلی بر مشکلات اضافه می‌شود و این مشکلات در طی یک دهه به کوهی از معضلات تبدیل شده است اما تاسف بسیارمان که تمامی هم ندارد همین است که هیچ مدیری اشتباهات خودش را قبول نمی‌کند و مدیریت خودش را درست ترین و بی نقص ترین مدیریت تاریخ باشگاه می‌بیند و می‌داند.

این داستان تکراری هیچ وقت تمامی ندارد و تا زمانی که مدیری جرأت بیان واقعیت را در زمان تصدی مدیریتش نداشته باشد و در صورت پی بردن بر مشکلی و ناتوانی خودش در حل مشکل همچنان بر میز و صندلی خودش بنشیند و قصد رها کردن آن و سپردن به اشخاص کاربلد را نداشته باشد، مشکلی از مشکلات این باشگاه و هر باشگاه مشابه دیگری حل نخواهد شد و باری از سنگینی بارهای انباشته شده کم نخواهد شد.

محمود فخرالحاج| باشگاه خبرنگاران آزاد