امیر قلعه نویی تصمیم گرفت ٢۴ بازیکن زیر را برای ۲ دیدار دوستانه برابر بلغارستان و آنگولا به تیم ملی ایران دعوت کند:
علیرضا بیرانوند، پیام نیازمند، محمدرضا اخباری، میلاد محمدی، احسان حاج صفی، رامین رضاییان، صادق محرمی، مرتضی پورعلی گنجی، محمد دانشگر، روزبه چشمی، حسین مرادمند، علی کریمی، میلاد سرلک، سعید عزت‌اللهی، علی علیزاده، وحید امیری، محمد محبی، مهدی ترابی، علیرضا جهانبخش، سامان قدوس، احمد نوراللهی، رضا اسدی، مهدی طارمی و شهریار مغانلو.
طبق معمول وقتی لیست تیم ملی منتشر می‌شود، منتقدان ایرادهایی به آن وارد می‌دانند که در این راستا، مثل همیشه برای سرمربی تیم ملی باید این حق بدیهی را قائل باشیم که در این زمینه اختیار تام و آزادی عمل دارد.
دعوت نشدن حسین حسینی، دیده نشدن نام مهدی قایدی و حضور غیرمنتظره میلادسرلک در فهرست اصلی، می‌تواند بخش‌هایی از نقدهای وارده به لیست تیم ملی باشد. حتی دعوت ناگهانی از سامان قدوس بدون سابقه بازی در این مدت، لیست منتشر شده از سوی قلعه نویی را با ابهاماتی همراه می‌کند. هر چند خط خوردن محمدحسین کنعانی زادگان نشان می‌دهد مسائل انضباطی برای کادرفنی اهمیت دارد و بازیکنانی که معمولا حضورشان در لیست اصلی بیمه شده است، از این پس می‌دانند هر حرکت آنها زیر ذره بین قرار می‌گیرد.
دعوت از شهریار مغانلو نیز ثابت می‌کند، لیگ از سوی کادرفنی در حال پیگیری است و اساسا مربیان تیم ملی با بازیکنانی که قصد ندارند در اردوهای فعلی شرکت کنند هماهنگ هستند؛ در این باره می‌شود به ماجرای سردار آزمون اشاره کرد که اسمش در لیست جدید دیده نمی‌شود.
با این همه، فردی که در نهایت پاسخگوی نتایج تیم ملی خواهد بود، کسی نیست به جز امیر قلعه نویی و او در زمینه اعلام لیست تیم و انتخاب بازیکنان، مسلط ترین فرد حال حاضر فوتبال ایران است؛ حتی اگر بعضی‌ها با چنین نگرشی در خصوص این کادرفنی موافق نباشند، اصول کار را نمی‌توانند زیر سوال ببرند.
